اذعان در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = اذعان | | موضوع مرتبط = اذعان | ||
| خط ۷: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
* [[اذعان]]: [[همراهی]] و [[انقیاد]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۳۵۵.</ref>، [[تسلیم شدن]] با [[خضوع]]<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۲۹۴.</ref>. در حالت وصفی در معنای [[فرمانبردار]]<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۲، ص۱۰۰.</ref>، تسلیم پذیری<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۲۸.</ref> و [[اطاعت‌پذیری]]. | * [[اذعان]]: [[همراهی]] و [[انقیاد]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۳۵۵.</ref>، [[تسلیم شدن]] با [[خضوع]]<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۲۹۴.</ref>. در حالت وصفی در معنای [[فرمانبردار]]<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۲، ص۱۰۰.</ref>، تسلیم پذیری<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۲۸.</ref> و [[اطاعت‌پذیری]]. | ||
*{{متن قرآن|وَإِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِنْهُمْ مُعْرِضُونَ وَإِنْ يَكُنْ لَهُمُ الْحَقُّ يَأْتُوا إِلَيْهِ مُذْعِنِينَ}}<ref>«و چون به سوی خداوند و پیامبرش فرا خوانده می‌شوند تا (پیامبر) میان آنان داوری کند ناگاه گروهی از آنان رو می‌گردانند و اگر حقّ با آنان باشد با پذیرندگی به سوی او می‌آیند» سوره نور، آیه ۴۸-۴۹.</ref>. | *{{متن قرآن|وَإِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِنْهُمْ مُعْرِضُونَ وَإِنْ يَكُنْ لَهُمُ الْحَقُّ يَأْتُوا إِلَيْهِ مُذْعِنِينَ}}<ref>«و چون به سوی خداوند و پیامبرش فرا خوانده می‌شوند تا (پیامبر) میان آنان داوری کند ناگاه گروهی از آنان رو می‌گردانند و اگر حقّ با آنان باشد با پذیرندگی به سوی او می‌آیند» سوره نور، آیه ۴۸-۴۹.</ref>. | ||
*این [[آیه شریفه]] حالت [[منافقان]] را در [[پذیرش]] [[حکم خدا]] و [[رسول]]{{صل}} بیان می‌کند که رویگردانی یا [[انقیاد]] آنان نسبت به [[حکم شرعی]]، دایرمدار نفع شخصی آنان است و به همین سبب [[منافقان]] [[مذمت]] و [[نکوهش]] می‌شوند؛ زیرا تا زمانی در مقابل [[حکم]] [[حق]] [[تسلیم]] و [[اطاعت]] پذیر هستند که به نفع آنان باشد و در غیر این صورت، از آن [[اعراض]] می‌کنند<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۵، ص۱۴۶.</ref>. | * این [[آیه شریفه]] حالت [[منافقان]] را در [[پذیرش]] [[حکم خدا]] و [[رسول]] {{صل}} بیان می‌کند که رویگردانی یا [[انقیاد]] آنان نسبت به [[حکم شرعی]]، دایرمدار نفع شخصی آنان است و به همین سبب [[منافقان]] [[مذمت]] و [[نکوهش]] می‌شوند؛ زیرا تا زمانی در مقابل [[حکم]] [[حق]] [[تسلیم]] و [[اطاعت]] پذیر هستند که به نفع آنان باشد و در غیر این صورت، از آن [[اعراض]] می‌کنند<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۵، ص۱۴۶.</ref>. | ||
*در [[جامعه]] [[قرآنی]] "[[اطاعت‌پذیری]]" و به عبارت دیگر "سلطه‌پذیری قانونی" بر اساس [[شریعت]] و مبتنی بر [[حقّ]] است، نه نفع شخصی. [[اعراض]] از [[حکم شرع]] و [[قانون الهی]] به [[دلیل]] تأمین نشدن [[منافع]] شخصی یا گروهی، امری نکوهیده و مذموم است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۶۳-۶۴.</ref>. | * در [[جامعه]] [[قرآنی]] "[[اطاعت‌پذیری]]" و به عبارت دیگر "سلطه‌پذیری قانونی" بر اساس [[شریعت]] و مبتنی بر [[حقّ]] است، نه نفع شخصی. [[اعراض]] از [[حکم شرع]] و [[قانون الهی]] به [[دلیل]] تأمین نشدن [[منافع]] شخصی یا گروهی، امری نکوهیده و مذموم است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۶۳-۶۴.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۰: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اذعان]] | [[رده:اذعان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۵۲
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اذعان است. اذعان از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اذعان در قرآن - اذعان در حدیث - اذعان در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- اذعان: همراهی و انقیاد[۱]، تسلیم شدن با خضوع[۲]. در حالت وصفی در معنای فرمانبردار[۳]، تسلیم پذیری[۴] و اطاعت‌پذیری.
- ﴿وَإِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِنْهُمْ مُعْرِضُونَ وَإِنْ يَكُنْ لَهُمُ الْحَقُّ يَأْتُوا إِلَيْهِ مُذْعِنِينَ﴾[۵].
- این آیه شریفه حالت منافقان را در پذیرش حکم خدا و رسول (ص) بیان می‌کند که رویگردانی یا انقیاد آنان نسبت به حکم شرعی، دایرمدار نفع شخصی آنان است و به همین سبب منافقان مذمت و نکوهش می‌شوند؛ زیرا تا زمانی در مقابل حکم حق تسلیم و اطاعت پذیر هستند که به نفع آنان باشد و در غیر این صورت، از آن اعراض می‌کنند[۶].
- در جامعه قرآنی "اطاعت‌پذیری" و به عبارت دیگر "سلطه‌پذیری قانونی" بر اساس شریعت و مبتنی بر حقّ است، نه نفع شخصی. اعراض از حکم شرع و قانون الهی به دلیل تأمین نشدن منافع شخصی یا گروهی، امری نکوهیده و مذموم است[۷].
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۳۵۵.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۲۹۴.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۲، ص۱۰۰.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۲۸.
- ↑ «و چون به سوی خداوند و پیامبرش فرا خوانده می‌شوند تا (پیامبر) میان آنان داوری کند ناگاه گروهی از آنان رو می‌گردانند و اگر حقّ با آنان باشد با پذیرندگی به سوی او می‌آیند» سوره نور، آیه ۴۸-۴۹.
- ↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۵، ص۱۴۶.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۶۳-۶۴.