جبت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۱۸

مقدمه

متکبّرِ ضعیف‌العقل و خودپسند و کسی که نااندیشیده سخن می‌راند^[۱].
اصل آن "جابُه" که عبری است و در قرآن کریم از هر آنچه به جای خداوند پرستیده شود، به جبت تعبیر شده که شامل بت، کاهن و ساحر و نظیر آن می‌شود^[۲].
﴿أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِنَ الْكِتَابِ يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ﴾^[۳].
مفسران از قول ابن‌عباس، طاغوت را کعب بن اشرف و جبت را حیی بن اخطب (از یهودیان معاند با پیامبر (ص)) دانسته‌اند^[۴].
به نظر می‌رسد، در قرآن کریم به رهبران کلیسا و کنیسه که برای خود میان خدا و مردم جایگاهی الهی قایل بودند و پیروان به دیده قدسی بدانان می‌نگریستند، جبت و طاغوت اطلاق شده است^[۵].

منابع

نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم

پانویس

↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۴۴.
↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۲.
↑ «آیا به کسانی که بهره‌ای (اندک) از کتاب آسمانی داده شده است ننگریسته‌ای (که چگونه) به «جبت» و «طاغوت» ایمان دارند؟!» سوره نساء، آیه ۵۱.
↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۶.
↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۰۴-۲۰۵.

[1] حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۴۴.

[2] حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۲.

[3] «آیا به کسانی که بهره‌ای (اندک) از کتاب آسمانی داده شده است ننگریسته‌ای (که چگونه) به «جبت» و «طاغوت» ایمان دارند؟!» سوره نساء، آیه ۵۱.

[4] بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۶.

[5] نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۰۴-۲۰۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{امامت}}
 {{مدخل مرتبط
 | موضوع مرتبط = جبت
@@ خط ۷: / خط ۶: @@
 }}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-*متکبّرِ ضعیف‌العقل و [[خودپسند]] و کسی که نااندیشیده سخن می‌راند<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۴۴.</ref>.
+* متکبّرِ ضعیف‌العقل و [[خودپسند]] و کسی که نااندیشیده سخن می‌راند<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۴۴.</ref>.
-*اصل آن "جابُه" که [[عبری]] است و در [[قرآن کریم]] از هر آنچه به جای [[خداوند]] پرستیده شود، به [[جبت]] تعبیر شده که شامل [[بت]]، کاهن و ساحر و نظیر آن می‌شود<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۲.</ref>.
+* اصل آن "جابُه" که [[عبری]] است و در [[قرآن کریم]] از هر آنچه به جای [[خداوند]] پرستیده شود، به [[جبت]] تعبیر شده که شامل [[بت]]، کاهن و ساحر و نظیر آن می‌شود<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۲.</ref>.
 *{{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِنَ الْكِتَابِ يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ}}<ref>«آیا به کسانی که بهره‌ای (اندک) از کتاب آسمانی داده شده است ننگریسته‌ای (که چگونه) به «جبت» و «طاغوت» ایمان دارند؟!» سوره نساء، آیه ۵۱.</ref>.
-*[[مفسران]] از قول [[ابن‌عباس]]، [[طاغوت]] را [[کعب بن اشرف]] و [[جبت]] را [[حیی بن اخطب]] (از [[یهودیان]] معاند با [[پیامبر]]{{صل}}) دانسته‌اند<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۶.</ref>.
+* [[مفسران]] از قول [[ابن‌عباس]]، [[طاغوت]] را [[کعب بن اشرف]] و [[جبت]] را [[حیی بن اخطب]] (از [[یهودیان]] معاند با [[پیامبر]] {{صل}}) دانسته‌اند<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۶.</ref>.
-*به نظر می‌رسد، در [[قرآن کریم]] به [[رهبران]] [[کلیسا]] و کنیسه که برای خود میان [[خدا]] و [[مردم]] جایگاهی [[الهی]] قایل بودند و [[پیروان]] به دیده قدسی بدانان می‌نگریستند، [[جبت و طاغوت]] اطلاق شده است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۲۰۴-۲۰۵.</ref>.
+* به نظر می‌رسد، در [[قرآن کریم]] به [[رهبران]] [[کلیسا]] و کنیسه که برای خود میان [[خدا]] و [[مردم]] جایگاهی [[الهی]] قایل بودند و [[پیروان]] به دیده قدسی بدانان می‌نگریستند، [[جبت و طاغوت]] اطلاق شده است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۲۰۴-۲۰۵.</ref>.
 == منابع ==