شرح صدر در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ')
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = شرح صدر
| موضوع مرتبط = شرح صدر
خط ۷: خط ۶:
}}
}}


==روایات مربوطه==
== روایات مربوطه ==
#[[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: "در یکی از مواردی که [[موسی]]{{ع}} مشغول [[نصیحت]] [[یاران]] خود بود، یکی از آنان برخاست و پیراهن خود را چاک نمود. در آن حال [[خداوند]] به او [[وحی]] فرمود که: ای [[موسی]]! به این مرد بگو پیراهن خود را چاک نکن، بلکه [[قلب]] خود را برای من فراخ و گشاده گردان"<ref>{{متن حدیث| عَنْ حَفْصِ بْنِ غِيَاثٍ عَنِ الصَّادِقِ{{ع}} قَالَ: بَيْنَا مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ يَعِظُ أَصْحَابَهُ‌ إِذْ قَامَ‌ رَجُلٌ‌ فَشَقَ‌ قَمِيصَهُ‌ فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ يَا مُوسَى قُلْ لَهُ لَا تَشُقَّ قَمِيصَكَ وَ لَكِنِ اشْرَحْ لِي عَنْ قَلْبِكَ}}؛ بحار الأنوار، ج۱۳، ص۳۵۲.</ref>؛
# [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: "در یکی از مواردی که [[موسی]] {{ع}} مشغول [[نصیحت]] [[یاران]] خود بود، یکی از آنان برخاست و پیراهن خود را چاک نمود. در آن حال [[خداوند]] به او [[وحی]] فرمود که: ای [[موسی]]! به این مرد بگو پیراهن خود را چاک نکن، بلکه [[قلب]] خود را برای من فراخ و گشاده گردان"<ref>{{متن حدیث| عَنْ حَفْصِ بْنِ غِيَاثٍ عَنِ الصَّادِقِ {{ع}} قَالَ: بَيْنَا مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ يَعِظُ أَصْحَابَهُ‌ إِذْ قَامَ‌ رَجُلٌ‌ فَشَقَ‌ قَمِيصَهُ‌ فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ يَا مُوسَى قُلْ لَهُ لَا تَشُقَّ قَمِيصَكَ وَ لَكِنِ اشْرَحْ لِي عَنْ قَلْبِكَ}}؛ بحار الأنوار، ج۱۳، ص۳۵۲.</ref>؛
#[[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: "چون [[خداوند]] [[اراده]] نماید که بنده‌ای را به کمال رساند، در [[قلب]] او نقطه‌ای سفید پدید آرد و قلبش را شنوا فرماید و فرشته‌ای را بر او گمارد که او را [[یاری]] کند؛ و چون برای بنده‌ای مقدّر فرماید که او را به کمال نرساند، در [[قلب]] او نقطه‌ای سیاه پدید آرد و قلبش را کَر گرداند و [[شیطانی]] را بر او گمارد تا او را [[گمراه]] سازد" <ref>{{متن حدیث| عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} قَالَ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَيْراً نَكَتَ فِي قَلْبِهِ نُكْتَةً بَيْضَاءَ وَ فَتَحَ مَسَامِعَ قَلْبِهِ وَ وَكَّلَ بِهِ مَلَكاً يُسَدِّدُهُ وَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ سُوءاً نَكَتَ فِي قَلْبِهِ نُكْتَةً سَوْدَاءَ وَ سَدَّ مَسَامِعَ قَلْبِهِ وَ وَكَّلَ بِهِ شَيْطَاناً يُضِلُّهُ}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۱۴.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۲، ص ۲۱۰-۲۱۱.</ref>.
# [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: "چون [[خداوند]] [[اراده]] نماید که بنده‌ای را به کمال رساند، در [[قلب]] او نقطه‌ای سفید پدید آرد و قلبش را شنوا فرماید و فرشته‌ای را بر او گمارد که او را [[یاری]] کند؛ و چون برای بنده‌ای مقدّر فرماید که او را به کمال نرساند، در [[قلب]] او نقطه‌ای سیاه پدید آرد و قلبش را کَر گرداند و [[شیطانی]] را بر او گمارد تا او را [[گمراه]] سازد" <ref>{{متن حدیث| عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} قَالَ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَيْراً نَكَتَ فِي قَلْبِهِ نُكْتَةً بَيْضَاءَ وَ فَتَحَ مَسَامِعَ قَلْبِهِ وَ وَكَّلَ بِهِ مَلَكاً يُسَدِّدُهُ وَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ سُوءاً نَكَتَ فِي قَلْبِهِ نُكْتَةً سَوْدَاءَ وَ سَدَّ مَسَامِعَ قَلْبِهِ وَ وَكَّلَ بِهِ شَيْطَاناً يُضِلُّهُ}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۱۴.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۲، ص ۲۱۰-۲۱۱.</ref>.
 
== جستارهای وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۷

روایات مربوطه

  1. امام صادق (ع) فرمودند: "در یکی از مواردی که موسی (ع) مشغول نصیحت یاران خود بود، یکی از آنان برخاست و پیراهن خود را چاک نمود. در آن حال خداوند به او وحی فرمود که: ای موسی! به این مرد بگو پیراهن خود را چاک نکن، بلکه قلب خود را برای من فراخ و گشاده گردان"[۱]؛
  2. امام صادق (ع) فرمودند: "چون خداوند اراده نماید که بنده‌ای را به کمال رساند، در قلب او نقطه‌ای سفید پدید آرد و قلبش را شنوا فرماید و فرشته‌ای را بر او گمارد که او را یاری کند؛ و چون برای بنده‌ای مقدّر فرماید که او را به کمال نرساند، در قلب او نقطه‌ای سیاه پدید آرد و قلبش را کَر گرداند و شیطانی را بر او گمارد تا او را گمراه سازد" [۲][۳].

منابع

پانویس

  1. « عَنْ حَفْصِ بْنِ غِيَاثٍ عَنِ الصَّادِقِ (ع) قَالَ: بَيْنَا مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ يَعِظُ أَصْحَابَهُ‌ إِذْ قَامَ‌ رَجُلٌ‌ فَشَقَ‌ قَمِيصَهُ‌ فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ يَا مُوسَى قُلْ لَهُ لَا تَشُقَّ قَمِيصَكَ وَ لَكِنِ اشْرَحْ لِي عَنْ قَلْبِكَ»؛ بحار الأنوار، ج۱۳، ص۳۵۲.
  2. « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَيْراً نَكَتَ فِي قَلْبِهِ نُكْتَةً بَيْضَاءَ وَ فَتَحَ مَسَامِعَ قَلْبِهِ وَ وَكَّلَ بِهِ مَلَكاً يُسَدِّدُهُ وَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ سُوءاً نَكَتَ فِي قَلْبِهِ نُكْتَةً سَوْدَاءَ وَ سَدَّ مَسَامِعَ قَلْبِهِ وَ وَكَّلَ بِهِ شَيْطَاناً يُضِلُّهُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۱۴.
  3. مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۲۱۰-۲۱۱.