عزت در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = عزت | | موضوع مرتبط = عزت | ||
| خط ۷: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[عزّت]] به معنای [[عزیز]]، گرامی، نیرومند و بلندمرتبه بودن نسبت به [[پایین‌تر]] از خود است، و در مقابل [[ذلّت]] قرار دارد<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم.</ref>. | [[عزّت]] به معنای [[عزیز]]، گرامی، نیرومند و بلندمرتبه بودن نسبت به [[پایین‌تر]] از خود است، و در مقابل [[ذلّت]] قرار دارد<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم.</ref>. | ||
[[خداوند]] عزیز است؛ در [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|مَنْ كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا}}<ref>«هر که عزّت می‌خواهد (بداند که) عزّت همگی از آن خداوند است» سوره فاطر، آیه ۱۰.</ref>. | [[خداوند]] عزیز است؛ در [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|مَنْ كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا}}<ref>«هر که عزّت می‌خواهد (بداند که) عزّت همگی از آن خداوند است» سوره فاطر، آیه ۱۰.</ref>. | ||
[[حضرت علی بن الحسین]]{{ع}} در [[صحیفه]] [[عزت]] بی‌منتها را تنها از آن [[خدا]] دانسته<ref>نیایش سی‌و‌دوم.</ref>. و هر کس را که از غیر خداوند [[طلب]] عزت می‌کند رو به [[ذلت]] می‌داند و می‌گوید: چه بسا- ای خداوند من – دیده‌ام کسانی را که عزت نه از تو‌طلبیده‌اند و به ذلت افتاده‌اند<ref>نیایش بیست‌وهشتم.</ref>. از این رو چنین درخواست می‌کند: «ای خداوند، در شمار آنانم بَر که... از ذلت به عزت رسیده‌اند»<ref>نیایش بیست‌و‌پنجم.</ref>. | [[حضرت علی بن الحسین]] {{ع}} در [[صحیفه]] [[عزت]] بی‌منتها را تنها از آن [[خدا]] دانسته<ref>نیایش سی‌و‌دوم.</ref>. و هر کس را که از غیر خداوند [[طلب]] عزت می‌کند رو به [[ذلت]] می‌داند و می‌گوید: چه بسا- ای خداوند من – دیده‌ام کسانی را که عزت نه از تو‌طلبیده‌اند و به ذلت افتاده‌اند<ref>نیایش بیست‌وهشتم.</ref>. از این رو چنین درخواست می‌کند: «ای خداوند، در شمار آنانم بَر که... از ذلت به عزت رسیده‌اند»<ref>نیایش بیست‌و‌پنجم.</ref>. | ||
ایشان این چنین [[مناجات]] می‌کند: {{متن حدیث|وَ الْعَزِيزَ مَنْ أَعَزَّتْهُ عِبَادَتُكَ}}<ref>نیایش سی‌و‌پنجم.</ref>؛ «و عزیز و گرامی کسی است که [[عبادت]] و بندگی‌ات او را عزیز نموده است». | ایشان این چنین [[مناجات]] می‌کند: {{متن حدیث|وَ الْعَزِيزَ مَنْ أَعَزَّتْهُ عِبَادَتُكَ}}<ref>نیایش سی‌و‌پنجم.</ref>؛ «و عزیز و گرامی کسی است که [[عبادت]] و بندگی‌ات او را عزیز نموده است». | ||
از منظر [[امام زین‌العابدین]]{{ع}} احتمال [[غلبه]] [[هواهای نفسانی]] برای [[انسان]] عزیز قابل [[تصور]] است به همین جهت در نجوای خود عرضه می‌دارد: «بارخدایا... و هرگاه مرا در نظر [[مردم]]... به عزتی آشکار می‌نوازی به همان [[قدر]] در نفس خود [[ذلیل]] گردان»<ref>نیایش بیستم.</ref>. «بار خدایا، مرا در برابر خود ذلیل گردان و در نزد بندگانت عزیز دار»<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>. | از منظر [[امام زین‌العابدین]] {{ع}} احتمال [[غلبه]] [[هواهای نفسانی]] برای [[انسان]] عزیز قابل [[تصور]] است به همین جهت در نجوای خود عرضه می‌دارد: «بارخدایا... و هرگاه مرا در نظر [[مردم]]... به عزتی آشکار می‌نوازی به همان [[قدر]] در نفس خود [[ذلیل]] گردان»<ref>نیایش بیستم.</ref>. «بار خدایا، مرا در برابر خود ذلیل گردان و در نزد بندگانت عزیز دار»<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>. | ||
و به عزتی [[یاری]] کن که زوال نگیرد<ref>نیایش سی‌و‌پنجم.</ref>. وی از خدا می‌طلبد تا در سایه عزت خویش او را از [[شر]] بندگانش مصون دارد<ref>نیایش پنجم.</ref> و از آنچه می‌ترسد، [[پناه]] دهد<ref>نیایش بیستم.</ref>.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، دارالکتب العلمیه، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، بیروت، ۱۴۳۰ چاپ سوم؛ الصحیفة السجادیة، امام سجاد{{ع}}، قم، الهادی، چاپ اول: صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ مجمع‌البحرین، فخرالدین بن محمد طریحی، تحقیق: حسینی اشکوری، احمد، تهران، مرتضوی، چاپ سوم.</ref>.<ref>[[سید مهدی بهشتی|بهشتی، سید مهدی]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «عزت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۳۳.</ref> | و به عزتی [[یاری]] کن که زوال نگیرد<ref>نیایش سی‌و‌پنجم.</ref>. وی از خدا می‌طلبد تا در سایه عزت خویش او را از [[شر]] بندگانش مصون دارد<ref>نیایش پنجم.</ref> و از آنچه می‌ترسد، [[پناه]] دهد<ref>نیایش بیستم.</ref>.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، دارالکتب العلمیه، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، بیروت، ۱۴۳۰ چاپ سوم؛ الصحیفة السجادیة، امام سجاد {{ع}}، قم، الهادی، چاپ اول: صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ مجمع‌البحرین، فخرالدین بن محمد طریحی، تحقیق: حسینی اشکوری، احمد، تهران، مرتضوی، چاپ سوم.</ref>.<ref>[[سید مهدی بهشتی|بهشتی، سید مهدی]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «عزت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۳۳.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۶: | ||
[[رده:عزت در معارف دعا و زیارات]] | [[رده:عزت در معارف دعا و زیارات]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۰
این مدخل زیرشاخهٔ بحث عزت است. عزت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عزت در قرآن - عزت در معارف دعا و زیارات - عزت در معارف و سیره نبوی - عزت در معارف و سیره سجادی - عزت در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
عزّت به معنای عزیز، گرامی، نیرومند و بلندمرتبه بودن نسبت به پایین‌تر از خود است، و در مقابل ذلّت قرار دارد[۱]. خداوند عزیز است؛ در قرآن کریم می‌فرماید: ﴿مَنْ كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا﴾[۲].
حضرت علی بن الحسین (ع) در صحیفه عزت بی‌منتها را تنها از آن خدا دانسته[۳]. و هر کس را که از غیر خداوند طلب عزت می‌کند رو به ذلت می‌داند و می‌گوید: چه بسا- ای خداوند من – دیده‌ام کسانی را که عزت نه از تو‌طلبیده‌اند و به ذلت افتاده‌اند[۴]. از این رو چنین درخواست می‌کند: «ای خداوند، در شمار آنانم بَر که... از ذلت به عزت رسیده‌اند»[۵]. ایشان این چنین مناجات می‌کند: «وَ الْعَزِيزَ مَنْ أَعَزَّتْهُ عِبَادَتُكَ»[۶]؛ «و عزیز و گرامی کسی است که عبادت و بندگی‌ات او را عزیز نموده است».
از منظر امام زین‌العابدین (ع) احتمال غلبه هواهای نفسانی برای انسان عزیز قابل تصور است به همین جهت در نجوای خود عرضه می‌دارد: «بارخدایا... و هرگاه مرا در نظر مردم... به عزتی آشکار می‌نوازی به همان قدر در نفس خود ذلیل گردان»[۷]. «بار خدایا، مرا در برابر خود ذلیل گردان و در نزد بندگانت عزیز دار»[۸].
و به عزتی یاری کن که زوال نگیرد[۹]. وی از خدا می‌طلبد تا در سایه عزت خویش او را از شر بندگانش مصون دارد[۱۰] و از آنچه می‌ترسد، پناه دهد[۱۱].[۱۲].[۱۳]
منابع
پانویس
- ↑ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم.
- ↑ «هر که عزّت می‌خواهد (بداند که) عزّت همگی از آن خداوند است» سوره فاطر، آیه ۱۰.
- ↑ نیایش سی‌و‌دوم.
- ↑ نیایش بیست‌وهشتم.
- ↑ نیایش بیست‌و‌پنجم.
- ↑ نیایش سی‌و‌پنجم.
- ↑ نیایش بیستم.
- ↑ نیایش چهل‌و‌هفتم.
- ↑ نیایش سی‌و‌پنجم.
- ↑ نیایش پنجم.
- ↑ نیایش بیستم.
- ↑ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، دارالکتب العلمیه، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، بیروت، ۱۴۳۰ چاپ سوم؛ الصحیفة السجادیة، امام سجاد (ع)، قم، الهادی، چاپ اول: صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ مجمع‌البحرین، فخرالدین بن محمد طریحی، تحقیق: حسینی اشکوری، احمد، تهران، مرتضوی، چاپ سوم.
- ↑ بهشتی، سید مهدی، مقاله «عزت»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۳۳۳.