اضاعه در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-*[ +* [)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = اضاعه | | موضوع مرتبط = اضاعه | ||
| خط ۷: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
* [[اضاعه]]: مهمل گذاشتن (اهمال)<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۸، ص۲۳۱.</ref>، ضایع کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۱۳.</ref>، بی‌اجر و [[پاداش]] گذاشتن. اصل آن "ضیع" به معنای فوت، ازبین رفتن و [[هلاکت]] چیزی<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۸۰.</ref> یا محو شدن صورت [[نظم]] در چیزی و بی‌تأثیر شدن آن<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۵۳.</ref>. گفته شده، ضایع کردن از لحاظ مرتبه پایین‌تر از تلف کردن است؛ زیرا بی‌تأثیر گذاشتن یا بی‌اثر کردن چیزی نسبت به هلاک کردن یا نابودی آن مرتبه پایین‌تری دارد. | * [[اضاعه]]: مهمل گذاشتن (اهمال)<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۸، ص۲۳۱.</ref>، ضایع کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۱۳.</ref>، بی‌اجر و [[پاداش]] گذاشتن. اصل آن "ضیع" به معنای فوت، ازبین رفتن و [[هلاکت]] چیزی<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۸۰.</ref> یا محو شدن صورت [[نظم]] در چیزی و بی‌تأثیر شدن آن<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۵۳.</ref>. گفته شده، ضایع کردن از لحاظ مرتبه پایین‌تر از تلف کردن است؛ زیرا بی‌تأثیر گذاشتن یا بی‌اثر کردن چیزی نسبت به هلاک کردن یا نابودی آن مرتبه پایین‌تری دارد. | ||
*{{متن قرآن|فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّي لَا أُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِنْكُمْ}}<ref>«آنگاه پروردگارشان به آنان پاسخ داد که: من پاداش انجام‌دهنده هیچ کاری را از شما تباه نمی‌گردانم» سوره آل عمران، آیه ۱۹۵.</ref>. | *{{متن قرآن|فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّي لَا أُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِنْكُمْ}}<ref>«آنگاه پروردگارشان به آنان پاسخ داد که: من پاداش انجام‌دهنده هیچ کاری را از شما تباه نمی‌گردانم» سوره آل عمران، آیه ۱۹۵.</ref>. | ||
*طبق این [[آیه]]، [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] [[وعده]] داده است که هیچ عملی از [[اعمال صالح]]، ولو بسیار کوچک (ذرّه)، بی‌پاداش و مهمل نخواهد ماند. تضییع [[اعمال عبادی]] بسیار نکوهیده است: {{متن قرآن|فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ}}<ref>«و از پس آنان جانشینانی جایگزین شدند که نماز را تباه کردند و شهوت‌ها را پی گرفتند» سوره مریم، آیه ۵۹.</ref>. | * طبق این [[آیه]]، [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] [[وعده]] داده است که هیچ عملی از [[اعمال صالح]]، ولو بسیار کوچک (ذرّه)، بی‌پاداش و مهمل نخواهد ماند. تضییع [[اعمال عبادی]] بسیار نکوهیده است: {{متن قرآن|فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ}}<ref>«و از پس آنان جانشینانی جایگزین شدند که نماز را تباه کردند و شهوت‌ها را پی گرفتند» سوره مریم، آیه ۵۹.</ref>. | ||
*ضایع کردن عمل افراد مصداق بارز [[ظلم]] است و از هیچ‌کس پذیرفته نیست. [[آیات]] بسیاری این مسئله را از [[خداوند]] [[کریم]] [[نفی]] کرده است و [[انسان]] خداگونه نیز همچون خدای خود، باعث تضییع عمل و [[حق]] دیگران نمی‌گردد<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۰۴.</ref>. | * ضایع کردن عمل افراد مصداق بارز [[ظلم]] است و از هیچ‌کس پذیرفته نیست. [[آیات]] بسیاری این مسئله را از [[خداوند]] [[کریم]] [[نفی]] کرده است و [[انسان]] خداگونه نیز همچون خدای خود، باعث تضییع عمل و [[حق]] دیگران نمی‌گردد<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۰۴.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۰: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اضاعه]] | [[رده:اضاعه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۰۷
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اضاعه است. اضاعه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اضاعه در قرآن - اضاعه در حدیث - اضاعه در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- اضاعه: مهمل گذاشتن (اهمال)[۱]، ضایع کردن[۲]، بی‌اجر و پاداش گذاشتن. اصل آن "ضیع" به معنای فوت، ازبین رفتن و هلاکت چیزی[۳] یا محو شدن صورت نظم در چیزی و بی‌تأثیر شدن آن[۴]. گفته شده، ضایع کردن از لحاظ مرتبه پایین‌تر از تلف کردن است؛ زیرا بی‌تأثیر گذاشتن یا بی‌اثر کردن چیزی نسبت به هلاک کردن یا نابودی آن مرتبه پایین‌تری دارد.
- ﴿فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّي لَا أُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِنْكُمْ﴾[۵].
- طبق این آیه، خداوند در قرآن کریم وعده داده است که هیچ عملی از اعمال صالح، ولو بسیار کوچک (ذرّه)، بی‌پاداش و مهمل نخواهد ماند. تضییع اعمال عبادی بسیار نکوهیده است: ﴿فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ﴾[۶].
- ضایع کردن عمل افراد مصداق بارز ظلم است و از هیچ‌کس پذیرفته نیست. آیات بسیاری این مسئله را از خداوند کریم نفی کرده است و انسان خداگونه نیز همچون خدای خود، باعث تضییع عمل و حق دیگران نمی‌گردد[۷].
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۸، ص۲۳۱.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۱۳.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۸۰.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۵۳.
- ↑ «آنگاه پروردگارشان به آنان پاسخ داد که: من پاداش انجام‌دهنده هیچ کاری را از شما تباه نمی‌گردانم» سوره آل عمران، آیه ۱۹۵.
- ↑ «و از پس آنان جانشینانی جایگزین شدند که نماز را تباه کردند و شهوت‌ها را پی گرفتند» سوره مریم، آیه ۵۹.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۰۴.