محمد بن مسلم زهری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام سجاد| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[محمد بن مسلم زهری در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
== آشنایی اجمالی ==
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[محمد بن مسلم زهری در تاریخ اسلامی]]</div>
[[ابوبکر محمد بن مسلم بن عبدالله بن عبدالله بن شهاب زهری قرشی مدنی]] در سال ۵۲هـ متولد شد<ref>رجال الطوسی، ص۳۰۰.</ref>. او [[اهل مدینه]] و ساکن [[شام]] بود و از [[خاندان]] [[بنی زهرة بن کلاب]]، از [[قبیله قریش]]<ref>وفیات الاعیان، ج ۴، ص۱۷۷ ـ ۱۷۸.</ref> و جزء [[تابعین]] به شمار می‌‌رفت<ref>رجال ابن داود، ص۳۳۶.</ref>. برخی [[زمان]] ولادت او را مختلف ذکر کرده‌اند<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج ۹، ص۴۵۰؛ معجم المؤلفین، ج ۱۲، ص۲۱ تهذیب الکمال، ج ۲۶، ص۴۴۰.</ref>. او از [[اصحاب]] و [[یاران]] [[امام زین العابدین]] و [[امام صادق]] {{ع}} بود<ref>رجال الطوسی، ص۱۱۹ و۲۹۹.</ref> و از [[امام سجاد]] {{ع}} و افرادی مانند [[عطاء بن ابی رباح]]، [[عروة بن زبیر]] و [[عقبة بن سوید انصاری]] [[روایت]] کرده است<ref>تهذیب الکمال، ج ۲۶، ص۴۲۶.</ref>.


==مقدمه==
[[زهری]] فردی [[فقیه]]<ref>وفیات الاعیان، ج ۴، ص۱۷۷.</ref>، مورخ<ref>معجم المؤلفین، ج ۱۲، ۲۱.</ref> و از راویان و حافظان حدیث بوده<ref>تقریب التهذیب، ج ۲، ص۲۰۷.</ref> و آنچه می‌‌شنید، ثبت می‌‌نمود<ref>غایة النهایه، ج ۲، ص۲۶۲.</ref>. [[نسائی]] او را از راویان [[برتر]] دانسته است. او فردی موثق و دارای [[احادیث]] بسیار بود. روایت‌گرانی همچون [[سفیان بن عیینة]]، [[صالح بن کیسان]]، [[ایوب سختیانی]] و [[خالد بن یزید مصری]] از او روایت کرده‌اند<ref> تهذیب الکمال، ج ۲۶، ص۴۲۷، ۴۲۸، ۴۳۱ و ۴۳۵.</ref>. او به دربار سلاطین اموی مانند «[[عبدالملک بن مروان|عبدالملک]]»، «[[ولید بن عبدالملک|ولید]]»، «[[سلیمان بن عبدالملک|سلیمان]]» و [[عمر بن عبدالعزیز]] رفت و آمد داشت و از جانب [[یزید بن عبدالملک]] به [[منصب قضاوت]] [[منصوب]] گردید. او در زمان [[هشام بن عبدالملک]] [[تعلیم]] [[فرزندان]] وی را به عهده داشت. برخی او را فردی نظامی و در رتبه فرماندهان دانسته‌اند<ref> سیر اعلام النبلاء، ج ۵، ص۳۳۱ و۳۴۱.</ref>. او فردی سخاوتمند بود<ref> خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج۹، ص۴۴۹.</ref>.
[[ابوبکر محمد بن مسلم بن عبدالله بن عبدالله بن شهاب زهری قرشی مدنی]] در سال ۵۲هـ متولد شد.<ref>رجال الطوسی، ص۳۰۰.</ref> او [[اهل]] [[مدینه]] و ساکن [[شام]] بود و از [[خاندان]] [[بنی زهرة بن کلاب]]، از [[قبیله قریش]]<ref>وفیات الاعیان، ج ۴، ص۱۷۷ و۱۷۸.</ref> و جزء [[تابعین]] به شمار می‌‌رفت.<ref>رجال ابن داود، ص۳۳۶.</ref> برخی [[زمان]] ولادت او را مختلف ذکر کرده‌اند.<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج ۹، ص۴۵۰؛ معجم المؤلفین، ج ۱۲، ص۲۱ تهذیب الکمال، ج ۲۶، ص۴۴۰.</ref> او از [[اصحاب]] و [[یاران]] [[امام زین العابدین]] و [[امام صادق]] {{ع}} بود<ref>رجال الطوسی، ص۱۱۹ و۲۹۹.</ref> و از [[امام سجاد]]{{ع}} و افرادی مانند [[عطاء بن ابی رباح]]، [[عروة بن زبیر]] و [[عقبة بن سوید انصاری]] [[روایت]] کرده است.<ref>تهذیب الکمال، ج ۲۶، ص۴۲۶.</ref>


[[زهری]] فردی [[فقیه]]،<ref>وفیات الاعیان، ج ۴، ص۱۷۷.</ref> [[مورخ]]<ref>معجم المؤلفین، ج ۱۲، ۲۱.</ref> و از [[راویان]] و [[حافظان حدیث]] بوده<ref>تقریب التهذیب، ج ۲، ص۲۰۷.</ref> و آنچه می‌‌شنید، ثبت می‌‌نمود.<ref>غایة النهایه، ج ۲، ص۲۶۲.</ref> [[نسائی]] او را از راویان [[برتر]] دانسته است. او فردی [[موثق]] و دارای [[احادیث]] بسیار بود. روایتگرانی همچون [[سفیان بن عیینة]]، [[صالح بن کیسان]]، [[ایوب سختیانی]] و [[خالد بن یزید مصری]] از او روایت کرده‌اند.<ref> تهذیب الکمال، ج ۲۶، ص۴۲۷، ۴۲۸، ۴۳۱ و ۴۳۵.</ref> او به دربار [[سلاطین]] [[اموی]] مانند «عبدالملک»، «ولید»، «سلیمان» و [[عمر بن عبدالعزیز]] رفت وآمد داشت و از جانب [[یزید بن عبدالملک]] به [[منصب قضاوت]] [[منصوب]] گردید. او در زمان [[هشام بن عبدالملک]] [[تعلیم]] [[فرزندان]] وی را به عهده داشت. برخی او را فردی نظامی و در رتبه [[فرماندهان]] دانسته‌اند.<ref> سیر اعلام النبلاء، ج ۵، ص۳۳۱ و۳۴۱.</ref> او فردی سخاوتمند بود.<ref> خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج۹، ص۴۴۹.</ref>
[[مامقانی]] حال او را معلوم ندانسته و رأی و [[عقیده]] او را مستقیم نمی‌داند و به [[اخبار]] او اعتماد نمی‌کند<ref>تنقیح المقال، ج ۳، ص۱۸۷.</ref>. [[شیخ طوسی]] نیز درباره او اصطلاح «عدوّ» را به کار برده است<ref>رجال الطوسی، ص۱۱۹.</ref> و در مقابل، [[تستری]] او را از [[موالی]] [[امام سجاد]] {{ع}} دانسته و [[کلام]] [[شیخ طوسی]] را قبول ندارد<ref>قاموس الرجال، ج ۸، ص۳۷۷ و ۳۸۶.</ref>. کتاب «مغازی رسول الله {{صل}}» اثر اوست<ref>کشف الظنون، ج۲، ص۱۷۴۷.</ref>. وی در سال ۱۲۴هـ<ref>رجال الطوسی، ص۲۹۹.</ref> در شغب، ناحیه‌ای در مرز [[حجاز]] و [[فلسطین]] درگذشت<ref>معجم المؤلفین، ج۱۲، ص۲۱.</ref>. [[زمان]] فوت او را مختلف آورده اند<ref>وفیات الاعیان، ج ۴، ص۱۷۸.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)| فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱]]، ص۷۰۲.</ref>
 
[[مامقانی]] حال او را معلوم ندانسته و [[رأی]] و [[عقیده]] او را مستقیم نمی‌داند و به [[اخبار]] او [[اعتماد]] نمی‌کند.<ref>تنقیح المقال، ج ۳، ص۱۸۷.</ref> [[شیخ طوسی]] نیز درباره او اصطلاح «عدوّ» را به کار برده است<ref>رجال الطوسی، ص۱۱۹.</ref> و در مقابل، [[تستری]] او را از [[موالی]] [[امام سجاد]]{{ع}} دانسته و [[کلام]] [[شیخ طوسی]] را قبول ندارد.<ref>قاموس الرجال، ج ۸، ص۳۷۷ و ۳۸۶.</ref> کتاب «مغازی رسول الله{{صل}}» اثر اوست.<ref>کشف الظنون، ج۲، ص۱۷۴۷.</ref> وی در سال ۱۲۴هـ <ref>رجال الطوسی، ص۲۹۹.</ref> در شغب، ناحیه‌ای در مرز [[حجاز]] و [[فلسطین]] درگذشت.<ref>معجم المؤلفین، ج۱۲، ص۲۱.</ref> [[زمان]] فوت او را مختلف آورده اند<ref>وفیات الاعیان، ج ۴، ص۱۷۸.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱، ص۷۰۲.</ref>
 
== جستارهای وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۲۰: خط ۱۵:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:محمد بن مسلم زهری]]
[[رده:اصحاب امام سجاد]]
[[رده:اصحاب امام صادق]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:تابعین]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۲

آشنایی اجمالی

ابوبکر محمد بن مسلم بن عبدالله بن عبدالله بن شهاب زهری قرشی مدنی در سال ۵۲هـ متولد شد[۱]. او اهل مدینه و ساکن شام بود و از خاندان بنی زهرة بن کلاب، از قبیله قریش[۲] و جزء تابعین به شمار می‌‌رفت[۳]. برخی زمان ولادت او را مختلف ذکر کرده‌اند[۴]. او از اصحاب و یاران امام زین العابدین و امام صادق (ع) بود[۵] و از امام سجاد (ع) و افرادی مانند عطاء بن ابی رباح، عروة بن زبیر و عقبة بن سوید انصاری روایت کرده است[۶].

زهری فردی فقیه[۷]، مورخ[۸] و از راویان و حافظان حدیث بوده[۹] و آنچه می‌‌شنید، ثبت می‌‌نمود[۱۰]. نسائی او را از راویان برتر دانسته است. او فردی موثق و دارای احادیث بسیار بود. روایت‌گرانی همچون سفیان بن عیینة، صالح بن کیسان، ایوب سختیانی و خالد بن یزید مصری از او روایت کرده‌اند[۱۱]. او به دربار سلاطین اموی مانند «عبدالملک»، «ولید»، «سلیمان» و عمر بن عبدالعزیز رفت و آمد داشت و از جانب یزید بن عبدالملک به منصب قضاوت منصوب گردید. او در زمان هشام بن عبدالملک تعلیم فرزندان وی را به عهده داشت. برخی او را فردی نظامی و در رتبه فرماندهان دانسته‌اند[۱۲]. او فردی سخاوتمند بود[۱۳].

مامقانی حال او را معلوم ندانسته و رأی و عقیده او را مستقیم نمی‌داند و به اخبار او اعتماد نمی‌کند[۱۴]. شیخ طوسی نیز درباره او اصطلاح «عدوّ» را به کار برده است[۱۵] و در مقابل، تستری او را از موالی امام سجاد (ع) دانسته و کلام شیخ طوسی را قبول ندارد[۱۶]. کتاب «مغازی رسول الله (ص)» اثر اوست[۱۷]. وی در سال ۱۲۴هـ[۱۸] در شغب، ناحیه‌ای در مرز حجاز و فلسطین درگذشت[۱۹]. زمان فوت او را مختلف آورده اند[۲۰].[۲۱]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال الطوسی، ص۳۰۰.
  2. وفیات الاعیان، ج ۴، ص۱۷۷ ـ ۱۷۸.
  3. رجال ابن داود، ص۳۳۶.
  4. خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج ۹، ص۴۵۰؛ معجم المؤلفین، ج ۱۲، ص۲۱ تهذیب الکمال، ج ۲۶، ص۴۴۰.
  5. رجال الطوسی، ص۱۱۹ و۲۹۹.
  6. تهذیب الکمال، ج ۲۶، ص۴۲۶.
  7. وفیات الاعیان، ج ۴، ص۱۷۷.
  8. معجم المؤلفین، ج ۱۲، ۲۱.
  9. تقریب التهذیب، ج ۲، ص۲۰۷.
  10. غایة النهایه، ج ۲، ص۲۶۲.
  11. تهذیب الکمال، ج ۲۶، ص۴۲۷، ۴۲۸، ۴۳۱ و ۴۳۵.
  12. سیر اعلام النبلاء، ج ۵، ص۳۳۱ و۳۴۱.
  13. خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج۹، ص۴۴۹.
  14. تنقیح المقال، ج ۳، ص۱۸۷.
  15. رجال الطوسی، ص۱۱۹.
  16. قاموس الرجال، ج ۸، ص۳۷۷ و ۳۸۶.
  17. کشف الظنون، ج۲، ص۱۷۴۷.
  18. رجال الطوسی، ص۲۹۹.
  19. معجم المؤلفین، ج۱۲، ص۲۱.
  20. وفیات الاعیان، ج ۴، ص۱۷۸.
  21. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۷۰۲.