حارث بن سفیان بن عبدالاسد مخزومی: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{امامت}} {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر | عنوان مدخل = حارث بن سفیان بن عبدالاسد مخزومی | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == چنان که از نسبتش پیداست باید او را از بنومخزوم دانست. ابن حجر<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۷۰.</ref>،...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر | | موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر | ||
خط ۱۱: | خط ۱۰: | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{مدخل وابسته}} | {{مدخل وابسته}} | ||
*[[بنومخزوم]] (قبیله) | * [[بنومخزوم]] (قبیله) | ||
*[[أبوسلمة بن عبدالاسد]] (عمو) | * [[أبوسلمة بن عبدالاسد]] (عمو) | ||
*[[ام جمیل بنت مغیرة بن ابیالعاص]] (مادر) | * [[ام جمیل بنت مغیرة بن ابیالعاص]] (مادر) | ||
*[[رمله بنت طارق بن علقمه]] (همسر) | * [[رمله بنت طارق بن علقمه]] (همسر) | ||
{{پایان مدخل وابسته}} | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
خط ۲۵: | خط ۲۴: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:اصحاب پیامبر]] | [[رده:اصحاب پیامبر]] |
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۳
آشنایی اجمالی
چنان که از نسبتش پیداست باید او را از بنومخزوم دانست. ابن حجر[۱]، در بخش نخست الاصابه (صحابه) از وی یاد کرده و به نقل از زبیر بن بکار گوید: وی پسر برادر (صحابی مشهور) أبوسلمة بن عبدالاسد بود[۲]. مادرش ام جمیل دختر مغیرة بن ابی العاص بود[۳]. حارث از جمله کسانی بود که در کنار قریشیان به همراه همسرش، رمله دختر طارق بن علقمه، برای شرکت در جنگ أحد خارج شده بود[۴]. از زمان مسلمان شدن وی و پیوستنش به رسول خدا خبری در دست نیست.[۵]
جستارهای وابسته
- بنومخزوم (قبیله)
- أبوسلمة بن عبدالاسد (عمو)
- ام جمیل بنت مغیرة بن ابیالعاص (مادر)
- رمله بنت طارق بن علقمه (همسر)
منابع
پانویس
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۷۰.
- ↑ نیز، ر.ک: زبیر بن بکار، جمهرة نسب قریش و أنسابها، ج۲، ص۷۵۵.
- ↑ زبیر بن بکار، جمهرة نسب قریش و أنسابها، ج۲، ص ۷۵۵.
- ↑ واقدی، المغازی، ج۱، ص۲۰۳؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۴، ص۲۱۶.
- ↑ خانجانی، قاسم، مقاله «حارث بن سفیان بن عبدالاسد مخزومی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۴۶۲.