شارات الخلافه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۴

مقدمه

شارات الخلافه - نشانه‌های خلافت - عبارت بودند از: خطبه، سکه و طراز. خطبه: دعایی بود که ائمۀ جماعات مساجد، در اوقات نماز، بر خلفا می‌خواندند. خلفا اغلب، امامت مساجد را شخصاً بر عهده داشته و نماز را با دعای بر نبی و رضایت صحابه به اتمام می‌رساندند، ولیکن هر گاه شهری را فتح می‌کردند، عمّال خود را به آنجا فرستاده و آنها هنگام قرائت نماز، با دعای بر خلیفه نماز را به پایان می‌رساندند^[۱]. سکه: پول فلزی بود که نام خلیفه یا سلطان، روی آن حکاکی می‌شد. عرب پیش از اسلام، با پول کسری و قیصر معامله می‌کردند و با ظهور اسلام و گشایش شهرها، دول اسلامی در ابتدا نقودی را مشترکاً با روم و فارس سکه زدند و در زمان "عبدالملک مروان" - ۶۵ ه. ق - آن را به سکه عربی تغییر دادند. بعدها، "دارالضرب" تشکیل شد و به کار سکه‌زنی پرداخت^[۲].

طراز: این نشان، از زمان روم و ایران باستان مرسوم بود؛ به گونه‌ای که پادشاهان، نام یا نشانۀ مخصوص خود را در طراز لباس‌هایشان که از ابریشم بود، ترسیم می‌کردند و این خود، نشانه‌ای بود بر این که صاحب لباس از دولتیان است. مسلمانان پس از تصرّف ایران و روم، طراز را از رومیان اقتباس کردند، ولی تصویر را - به دلیل حرمت آن در اسلام - در طراز بکار نمی‌بردند و به جای آن، نام خود یا کلمات دیگری بر آن می‌نوشتند. عبدالملک مروان، نخستین کسی بود که طراز را به عربی انتقال داد و به برادر خود "عبدالعزیز" - فرمانروای مصر نوشت که بر طراز نقش لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ زند^[۳]^[۴].

منابع

فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی

پانویس

↑ مقدمه ابن خلدون، ص۲۶۹ و ۲۲۵.
↑ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۳۷؛ النقود الاسلامیه، ص۱۱؛ مقدمه ابن خلدون، ص۲۶۱.
↑ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۳۷؛ تاریخ سیاسی اسلام، ج۱، ص۴۶۴؛ صبح الاعشی، ج۴، ص۴۴۱؛ ردّ المختار، ج۶، ص۳۵۲؛ مقدمه ابن خلدون، ص۲۶۶.
↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۲۶.

[1] مقدمه ابن خلدون، ص۲۶۹ و ۲۲۵.

[2] تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۳۷؛ النقود الاسلامیه، ص۱۱؛ مقدمه ابن خلدون، ص۲۶۱.

[3] تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۳۷؛ تاریخ سیاسی اسلام، ج۱، ص۴۶۴؛ صبح الاعشی، ج۴، ص۴۴۱؛ ردّ المختار، ج۶، ص۳۵۲؛ مقدمه ابن خلدون، ص۲۶۶.

[4] فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۲۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[شارات الخلافه در قرآن]] - [[شارات الخلافه در حدیث]] - [[شارات الخلافه در فقه اسلامی]] - [[شارات الخلافه در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط  = شارات الخلافه (پرسش)}}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
 شارات الخلافه - نشانه‌های [[خلافت]] - عبارت بودند از: [[خطبه]]، سکه و طراز.
 [[خطبه]]: دعایی بود که ائمۀ جماعات [[مساجد]]، در اوقات [[نماز]]، بر [[خلفا]] می‌خواندند. [[خلفا]] اغلب، [[امامت]] [[مساجد]] را شخصاً بر عهده داشته و [[نماز]] را با دعای بر [[نبی]] و [[رضایت]] [[صحابه]] به اتمام می‌رساندند، ولیکن هر گاه شهری را [[فتح]] می‌کردند، عمّال خود را به آنجا فرستاده و آنها هنگام [[قرائت]] [[نماز]]، با دعای بر [[خلیفه]] [[نماز]] را به پایان می‌رساندند<ref>مقدمه ابن خلدون، ص۲۶۹ و ۲۲۵.</ref>.
-سکه: [[پول]] فلزی بود که نام [[خلیفه]] یا [[سلطان]]، روی آن حکاکی می‌شد. [[عرب پیش از اسلام]]، با [[پول]] کسری و [[قیصر]] [[معامله]] می‌کردند و با [[ظهور اسلام]] و [[گشایش]] [[شهرها]]، دول [[اسلامی]] در ابتدا نقودی را مشترکاً با [[روم]] و [[فارس]] سکه زدند و در زمان "[[عبدالملک مروان]]" - ۶۵ ه.ق - آن را به سکه [[عربی]] [[تغییر]] دادند. بعدها، "دارالضرب" تشکیل شد و به کار سکه‌زنی پرداخت<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۳۷؛ النقود الاسلامیه، ص۱۱؛ مقدمه ابن خلدون، ص۲۶۱.</ref>.
+سکه: [[پول]] فلزی بود که نام [[خلیفه]] یا [[سلطان]]، روی آن حکاکی می‌شد. [[عرب پیش از اسلام]]، با [[پول]] کسری و [[قیصر]] [[معامله]] می‌کردند و با [[ظهور اسلام]] و [[گشایش]] [[شهرها]]، دول [[اسلامی]] در ابتدا نقودی را مشترکاً با [[روم]] و [[فارس]] سکه زدند و در زمان "[[عبدالملک مروان]]" - ۶۵ ه. ق - آن را به سکه [[عربی]] [[تغییر]] دادند. بعدها، "دارالضرب" تشکیل شد و به کار سکه‌زنی پرداخت<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۳۷؛ النقود الاسلامیه، ص۱۱؛ مقدمه ابن خلدون، ص۲۶۱.</ref>.
 طراز: این نشان، از زمان [[روم]] و [[ایران]] باستان مرسوم بود؛ به گونه‌ای که [[پادشاهان]]، نام یا نشانۀ مخصوص خود را در طراز لباس‌هایشان که از ابریشم بود، ترسیم می‌کردند و این خود، نشانه‌ای بود بر این که صاحب [[لباس]] از دولتیان است.