علم کامل در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
}} | }} | ||
==دیدگاه [[عبدالله جوادی آملی|آیت الله جوادی]] درباره کامل یا ناقص بودن [[علم امام]]== | == دیدگاه [[عبدالله جوادی آملی|آیت الله جوادی]] درباره کامل یا ناقص بودن [[علم امام]] == | ||
بر اساس [[عقیده]] [[قطعی]] [[شیعه]]، [[پیامبران]] و [[امامان معصوم]] در قله [[دانش]] و [[حکمت]] و [[معرفت]] قرار دارند و [[علمی]] که [[خداوند]] به آنان عطاکرده، از [[علم]] تمام [[مردم]] بالاتر است و هیچ یک از مردم را یارای [[درک]] [[مقام]] [[برتر]] علمی آنان نیست. چون در گفتمان [[امامت]]، [[امام]] [[وظیفه]] و [[مسئولیت]] خطیر [[حفاظت]] از کیان [[دین]] و [[شریعت]] و [[تبیین احکام الهی]] و [[هدایت]] و [[اصلاح]] امر مردم را بر عهده دارد، اقتضا میکند [[آگاهی]] او از دین، کامل و [[بینقص]] باشد و در هیچ مسئلهای نیازمند هدایت و [[تعلیم]] دیگران نباشد. در غیر این صورت، نقش [[هدایتگری]] مطلق امام [[معصوم]] محل تردید قرار خواهد گرفت. | بر اساس [[عقیده]] [[قطعی]] [[شیعه]]، [[پیامبران]] و [[امامان معصوم]] در قله [[دانش]] و [[حکمت]] و [[معرفت]] قرار دارند و [[علمی]] که [[خداوند]] به آنان عطاکرده، از [[علم]] تمام [[مردم]] بالاتر است و هیچ یک از مردم را یارای [[درک]] [[مقام]] [[برتر]] علمی آنان نیست. چون در گفتمان [[امامت]]، [[امام]] [[وظیفه]] و [[مسئولیت]] خطیر [[حفاظت]] از کیان [[دین]] و [[شریعت]] و [[تبیین احکام الهی]] و [[هدایت]] و [[اصلاح]] امر مردم را بر عهده دارد، اقتضا میکند [[آگاهی]] او از دین، کامل و [[بینقص]] باشد و در هیچ مسئلهای نیازمند هدایت و [[تعلیم]] دیگران نباشد. در غیر این صورت، نقش [[هدایتگری]] مطلق امام [[معصوم]] محل تردید قرار خواهد گرفت. | ||
از نظر [[علامه جوادی آملی]]، [[انسان کامل]] که [[مَثَل]] اعلایش [[اهلبیت]] [[عصمت]] و [[طهارت]]{{عم}} است، به جهت عدیل بودن با کتاب بیبدیل [[الهی]]، [[جامعیت]] عینی و علمی دارد؛ به این معنا که آن ذوات [[نورانی]]، هر کمال ممکنی را واجدند و از هر عیبی مصونند<ref>عبدالله جوادی آملی، جرعهای از صهبای حج، ص۴۹۰.</ref>. بر این اساس، هیچ [[کمال حقیقی]] در حوزه [[آفرینش]] فرض نمیشود که امام معصوم فاقد آن باشد، چون تمام کمالهای [[حقیقی]] به [[اسماء حسنای الهی]] بر میگردند و آگاهی بیواسطه [[اسماء]] نیز تنها بهره [[خلیفه]] حقیقی خداست<ref>عبدالله جوادی آملی، کوثر کربلا، ص۲۸.</ref>. | از نظر [[علامه جوادی آملی]]، [[انسان کامل]] که [[مَثَل]] اعلایش [[اهلبیت]] [[عصمت]] و [[طهارت]] {{عم}} است، به جهت عدیل بودن با کتاب بیبدیل [[الهی]]، [[جامعیت]] عینی و علمی دارد؛ به این معنا که آن ذوات [[نورانی]]، هر کمال ممکنی را واجدند و از هر عیبی مصونند<ref>عبدالله جوادی آملی، جرعهای از صهبای حج، ص۴۹۰.</ref>. بر این اساس، هیچ [[کمال حقیقی]] در حوزه [[آفرینش]] فرض نمیشود که امام معصوم فاقد آن باشد، چون تمام کمالهای [[حقیقی]] به [[اسماء حسنای الهی]] بر میگردند و آگاهی بیواسطه [[اسماء]] نیز تنها بهره [[خلیفه]] حقیقی خداست<ref>عبدالله جوادی آملی، کوثر کربلا، ص۲۸.</ref>. | ||
ایشان معرفت [[وحیانی]] امام معصوم را [[سلطان]] همه [[شناختها]] و [[ملکه]] تمام [[معرفتها]] قلمداد میکند که هم به جزئی تعلق میگیرد و نیز به متن [[واقعیت]] اصابت دارد و از هر گونه آسیب و [[خطا]] مصون است<ref>عبدالله جوادی آملی، سروش هدایت، ج۱، ص۲۶۲.</ref>. وی در ادامه در راستای بیان [[ولایت]] [[رسول اکرم]]{{صل}} و اهلبیت عصمت و طهارت{{عم}} آنان را برخوردار از [[علم کامل]] و عصمت دانسته است که در [[مقام علم]] و عمل و [[اجرا]] به خطا نمیروند<ref>عبدالله جوادی آملی، نسیم اندیشه، دفتر سوم، ص۱۳۰؛ همو، ولایت فقیه، ص۴۲۵.</ref>. به [[باور]] علامه، کمالهای علمی و عملی در انسان کامل معصوم متبلور است و چیزی خارج از [[جمال]] و جلال [[الهی]] که به صورت [[علم کامل]] سهوناپذیر است، در [[بنده]] [[مخلص]] او یافت نمیشود<ref>عبدالله جوادی آملی، سروش هدایت، ج۲، ص۲۴۳؛ همو، امام مهدی{{ع}} موجود موعود، ص۴۳.</ref>.<ref>[[زهرا یوسفی|یوسفی، زهرا]]، [[علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیتالله جوادی آملی (کتاب)|علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیتالله جوادی آملی]]، ص ۱۳۹.</ref> | ایشان معرفت [[وحیانی]] امام معصوم را [[سلطان]] همه [[شناختها]] و [[ملکه]] تمام [[معرفتها]] قلمداد میکند که هم به جزئی تعلق میگیرد و نیز به متن [[واقعیت]] اصابت دارد و از هر گونه آسیب و [[خطا]] مصون است<ref>عبدالله جوادی آملی، سروش هدایت، ج۱، ص۲۶۲.</ref>. وی در ادامه در راستای بیان [[ولایت]] [[رسول اکرم]] {{صل}} و اهلبیت عصمت و طهارت {{عم}} آنان را برخوردار از [[علم کامل]] و عصمت دانسته است که در [[مقام علم]] و عمل و [[اجرا]] به خطا نمیروند<ref>عبدالله جوادی آملی، نسیم اندیشه، دفتر سوم، ص۱۳۰؛ همو، ولایت فقیه، ص۴۲۵.</ref>. به [[باور]] علامه، کمالهای علمی و عملی در انسان کامل معصوم متبلور است و چیزی خارج از [[جمال]] و جلال [[الهی]] که به صورت [[علم کامل]] سهوناپذیر است، در [[بنده]] [[مخلص]] او یافت نمیشود<ref>عبدالله جوادی آملی، سروش هدایت، ج۲، ص۲۴۳؛ همو، امام مهدی{{ع}} موجود موعود، ص۴۳.</ref>.<ref>[[زهرا یوسفی|یوسفی، زهرا]]، [[علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیتالله جوادی آملی (کتاب)|علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیتالله جوادی آملی]]، ص ۱۳۹.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۸
دیدگاه آیت الله جوادی درباره کامل یا ناقص بودن علم امام
بر اساس عقیده قطعی شیعه، پیامبران و امامان معصوم در قله دانش و حکمت و معرفت قرار دارند و علمی که خداوند به آنان عطاکرده، از علم تمام مردم بالاتر است و هیچ یک از مردم را یارای درک مقام برتر علمی آنان نیست. چون در گفتمان امامت، امام وظیفه و مسئولیت خطیر حفاظت از کیان دین و شریعت و تبیین احکام الهی و هدایت و اصلاح امر مردم را بر عهده دارد، اقتضا میکند آگاهی او از دین، کامل و بینقص باشد و در هیچ مسئلهای نیازمند هدایت و تعلیم دیگران نباشد. در غیر این صورت، نقش هدایتگری مطلق امام معصوم محل تردید قرار خواهد گرفت.
از نظر علامه جوادی آملی، انسان کامل که مَثَل اعلایش اهلبیت عصمت و طهارت (ع) است، به جهت عدیل بودن با کتاب بیبدیل الهی، جامعیت عینی و علمی دارد؛ به این معنا که آن ذوات نورانی، هر کمال ممکنی را واجدند و از هر عیبی مصونند[۱]. بر این اساس، هیچ کمال حقیقی در حوزه آفرینش فرض نمیشود که امام معصوم فاقد آن باشد، چون تمام کمالهای حقیقی به اسماء حسنای الهی بر میگردند و آگاهی بیواسطه اسماء نیز تنها بهره خلیفه حقیقی خداست[۲].
ایشان معرفت وحیانی امام معصوم را سلطان همه شناختها و ملکه تمام معرفتها قلمداد میکند که هم به جزئی تعلق میگیرد و نیز به متن واقعیت اصابت دارد و از هر گونه آسیب و خطا مصون است[۳]. وی در ادامه در راستای بیان ولایت رسول اکرم (ص) و اهلبیت عصمت و طهارت (ع) آنان را برخوردار از علم کامل و عصمت دانسته است که در مقام علم و عمل و اجرا به خطا نمیروند[۴]. به باور علامه، کمالهای علمی و عملی در انسان کامل معصوم متبلور است و چیزی خارج از جمال و جلال الهی که به صورت علم کامل سهوناپذیر است، در بنده مخلص او یافت نمیشود[۵].[۶]
منابع
منابع
پانویس
- ↑ عبدالله جوادی آملی، جرعهای از صهبای حج، ص۴۹۰.
- ↑ عبدالله جوادی آملی، کوثر کربلا، ص۲۸.
- ↑ عبدالله جوادی آملی، سروش هدایت، ج۱، ص۲۶۲.
- ↑ عبدالله جوادی آملی، نسیم اندیشه، دفتر سوم، ص۱۳۰؛ همو، ولایت فقیه، ص۴۲۵.
- ↑ عبدالله جوادی آملی، سروش هدایت، ج۲، ص۲۴۳؛ همو، امام مهدی(ع) موجود موعود، ص۴۳.
- ↑ یوسفی، زهرا، علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیتالله جوادی آملی، ص ۱۳۹.