علی بن عبدالله مدینی بصری: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مهدویت}} | {{مهدویت}} | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[علی بن عبدالله مدینی بصری در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[ابوالحسن علی بن عبدالله بن جعفر بن نجیح سعدی بصری]]، مشهور به [[ابن مدینی]] [[ابن حبان]] می‌‌نویسد: نیاکان ابن مدینی از [[مردمان]] [[مدینه]] بودند، اما خودش در سال ۱۶۲ هـ در [[بصره]] به [[دنیا]] آمد و در همان جا بزرگ شد و به [[فراگیری علوم]] [[حدیث]] مشغول، و جزء مشاهیر عصر خویش در آن [[علوم]] گردید.<ref>الثقات ۸/۴۶۹.</ref> به گفته [[ابن عدی]]، مدینی در فراگیری [[حدیث]] چنان موفق بود که استادان مهم او چون [[ابن عیینه]] و قطان وی را بر دیگر [[شاگردان]] [[برتری]] می‌‌دادند و خود نیز از او بهره‌ها گرفته‌اند.<ref>الکامل فی ضعفاء الرجال ۱/۱۲۰.</ref> پدرش از علمای مشهور [[اهل حدیث]] بود. | [[ابوالحسن علی بن عبدالله بن جعفر بن نجیح سعدی بصری]]، مشهور به [[ابن مدینی]] [[ابن حبان]] می‌‌نویسد: نیاکان ابن مدینی از [[مردمان]] [[مدینه]] بودند، اما خودش در سال ۱۶۲ هـ در [[بصره]] به [[دنیا]] آمد و در همان جا بزرگ شد و به [[فراگیری علوم]] [[حدیث]] مشغول، و جزء مشاهیر عصر خویش در آن [[علوم]] گردید.<ref>الثقات ۸/۴۶۹.</ref> به گفته [[ابن عدی]]، مدینی در فراگیری [[حدیث]] چنان موفق بود که استادان مهم او چون [[ابن عیینه]] و قطان وی را بر دیگر [[شاگردان]] [[برتری]] می‌‌دادند و خود نیز از او بهره‌ها گرفته‌اند.<ref>الکامل فی ضعفاء الرجال ۱/۱۲۰.</ref> پدرش از علمای مشهور [[اهل حدیث]] بود. | ||
او از پدرش و [[حماد بن زید]]، [[جعفر بن سلیمان]] و [[یزید بن زریع]] و بسیاری دیگر حدیث شنیده است. وی زمانی به [[بغداد]] رفت و در آنجا به [[تدریس]] حدیث پرداخت. از شاگردان و [[راویان]] او می‌‌توان از بزرگانی همچون [[احمد بن حنبل]]، [[ابویحیی صاعقه]]، [[ابوعبدالله بخاری]]، [[ابوحاتم]]، [[ابوداود]] نام برد. او تا آنجا مورد توجه قرار داشت که در موارد [[اختلاف]] [[علمی]] میان محدثانی چون [[احمد بن حنبل]] و [[یحیی بن معین]] [[داوری]] می‌‌کرد، اما رفته رفته به جهت [[اعتقاد]] به [[خلق]] [[قرآن]]، [[منزلت]] گذشته خود را در میان [[اصحاب]] حدیث از دست داد و اظهارنظرهایش پذیرفته نمی‌شد.<ref>تاریخ بغداد ۱۱/۴۵۸، ۴۶۲ و ۴۶۹ ـ ۴۷۲.</ref> به نظر می‌‌رسد این گفته [[خطیب]] در شرایط و موقعیت خاصی بوده است، به دلیل اینکه [[نووی]] بر [[جلالت]] و [[امامت]] ابن مدینی در عالم حدیث، ادعای [[اجماع]] کرده است.<ref>تهذیب الاسماء و اللغات ۱/۱/۳۵۰.</ref> | او از پدرش و [[حماد بن زید]]، [[جعفر بن سلیمان]] و [[یزید بن زریع]] و بسیاری دیگر حدیث شنیده است. وی زمانی به [[بغداد]] رفت و در آنجا به [[تدریس]] حدیث پرداخت. از شاگردان و [[راویان]] او می‌‌توان از بزرگانی همچون [[احمد بن حنبل]]، [[ابویحیی صاعقه]]، [[ابوعبدالله بخاری]]، [[ابوحاتم]]، [[ابوداود]] نام برد. او تا آنجا مورد توجه قرار داشت که در موارد [[اختلاف]] [[علمی]] میان محدثانی چون [[احمد بن حنبل]] و [[یحیی بن معین]] [[داوری]] می‌‌کرد، اما رفته رفته به جهت [[اعتقاد]] به [[خلق]] [[قرآن]]، [[منزلت]] گذشته خود را در میان [[اصحاب]] حدیث از دست داد و اظهارنظرهایش پذیرفته نمی‌شد.<ref>تاریخ بغداد ۱۱/۴۵۸، ۴۶۲ و ۴۶۹ ـ ۴۷۲.</ref> به نظر می‌‌رسد این گفته [[خطیب]] در شرایط و موقعیت خاصی بوده است، به دلیل اینکه [[نووی]] بر [[جلالت]] و [[امامت]] ابن مدینی در عالم حدیث، ادعای [[اجماع]] کرده است.<ref>تهذیب الاسماء و اللغات ۱/۱/۳۵۰.</ref> | ||
برخی نقل کرده‌اند که ابن مدینی در بغداد اظهار تسنّن می‌‌کرد، ولی در بصره ادعای شیعه‌گری داشت و از [[مناقب امام علی]]{{ع}} سخن می‌‌گفت و بدین وسیله در میان بصریان [[دوستی]] با علی{{ع}} را [[تشویق]] و [[ترویج]] می‌‌کرد.<ref>سیر اعلام النبلاء ۱۱/۴۱.</ref> او در سال ۱۳۴ هـ در [[سامرا]] از دنیا رفت و در محله [[عسکریه]] به [[خاک]] سپرده شد<ref>الطبقات الکبری ۷/۳۰۸.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۵۴۱.</ref> | برخی نقل کرده‌اند که ابن مدینی در بغداد اظهار تسنّن می‌‌کرد، ولی در بصره ادعای شیعه‌گری داشت و از [[مناقب امام علی]] {{ع}} سخن می‌‌گفت و بدین وسیله در میان بصریان [[دوستی]] با علی {{ع}} را [[تشویق]] و [[ترویج]] می‌‌کرد.<ref>سیر اعلام النبلاء ۱۱/۴۱.</ref> او در سال ۱۳۴ هـ در [[سامرا]] از دنیا رفت و در محله [[عسکریه]] به [[خاک]] سپرده شد<ref>الطبقات الکبری ۷/۳۰۸.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۵۴۱.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۹
علی بن عبدالله مدینی بصری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: علی بن عبدالله مدینی بصری در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ابوالحسن علی بن عبدالله بن جعفر بن نجیح سعدی بصری، مشهور به ابن مدینی ابن حبان می‌‌نویسد: نیاکان ابن مدینی از مردمان مدینه بودند، اما خودش در سال ۱۶۲ هـ در بصره به دنیا آمد و در همان جا بزرگ شد و به فراگیری علوم حدیث مشغول، و جزء مشاهیر عصر خویش در آن علوم گردید.[۱] به گفته ابن عدی، مدینی در فراگیری حدیث چنان موفق بود که استادان مهم او چون ابن عیینه و قطان وی را بر دیگر شاگردان برتری می‌‌دادند و خود نیز از او بهره‌ها گرفته‌اند.[۲] پدرش از علمای مشهور اهل حدیث بود.
او از پدرش و حماد بن زید، جعفر بن سلیمان و یزید بن زریع و بسیاری دیگر حدیث شنیده است. وی زمانی به بغداد رفت و در آنجا به تدریس حدیث پرداخت. از شاگردان و راویان او می‌‌توان از بزرگانی همچون احمد بن حنبل، ابویحیی صاعقه، ابوعبدالله بخاری، ابوحاتم، ابوداود نام برد. او تا آنجا مورد توجه قرار داشت که در موارد اختلاف علمی میان محدثانی چون احمد بن حنبل و یحیی بن معین داوری می‌‌کرد، اما رفته رفته به جهت اعتقاد به خلق قرآن، منزلت گذشته خود را در میان اصحاب حدیث از دست داد و اظهارنظرهایش پذیرفته نمی‌شد.[۳] به نظر می‌‌رسد این گفته خطیب در شرایط و موقعیت خاصی بوده است، به دلیل اینکه نووی بر جلالت و امامت ابن مدینی در عالم حدیث، ادعای اجماع کرده است.[۴]
برخی نقل کرده‌اند که ابن مدینی در بغداد اظهار تسنّن می‌‌کرد، ولی در بصره ادعای شیعه‌گری داشت و از مناقب امام علی (ع) سخن می‌‌گفت و بدین وسیله در میان بصریان دوستی با علی (ع) را تشویق و ترویج می‌‌کرد.[۵] او در سال ۱۳۴ هـ در سامرا از دنیا رفت و در محله عسکریه به خاک سپرده شد[۶].[۷]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
