عمره: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
'''عمره''' به معنای آباد ساختن است و موجب [[عمران]] و آبادی [[خانه خدا]] و [[مکه معظمه]] می‌شود و در عین حال موجب عمران و ترقی معنوی می‌شود. عمره عبادتی مستحبّی است و دارای اعمال خاص. انجام عمره در همه ایام سال ممکن است، هرچند [[فضیلت]] آن در [[رجب]] و [[رمضان]] بیشتر است. | '''عمره''' به معنای آباد ساختن است و موجب [[عمران]] و آبادی [[خانه خدا]] و [[مکه معظمه]] می‌شود و در عین حال موجب عمران و ترقی معنوی می‌شود. عمره عبادتی مستحبّی است و دارای اعمال خاص. انجام عمره در همه ایام سال ممکن است، هرچند [[فضیلت]] آن در [[رجب]] و [[رمضان]] بیشتر است. | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[عمره]] عبادتی مستحبّی است و روش خاص خود را دارد. بدین صورت که شخص از [[میقات]] [[احرام]] می‌بندد و وارد [[مکه]] می‌شود و نخست هفت بار [[کعبه]] را [[طواف]] می‌کند و در [[مقام ابراهیم]] [[نماز]] طواف می‌گذارد، سپس میان [[صفا و مروه]] هفت بار [[سعی]] (رفت و آمد می‌کند و سرانجام با کوتاه کردن قسمتی از [[موی سر]] و ناخن ([[تقصیر]]) عمل را به پایان می‌رساند. [[زمان]] [[حج]] در ماه ذی‌الحجه است ولی عمره در همه ایام سال ممکن است، البته [[فضیلت]] بیشتر آن در [[رجب]] و [[رمضان]] است. | [[عمره]] عبادتی مستحبّی است و روش خاص خود را دارد. بدین صورت که شخص از [[میقات]] [[احرام]] می‌بندد و وارد [[مکه]] می‌شود و نخست هفت بار [[کعبه]] را [[طواف]] می‌کند و در [[مقام ابراهیم]] [[نماز]] طواف می‌گذارد، سپس میان [[صفا و مروه]] هفت بار [[سعی]] (رفت و آمد می‌کند و سرانجام با کوتاه کردن قسمتی از [[موی سر]] و ناخن ([[تقصیر]]) عمل را به پایان می‌رساند. [[زمان]] [[حج]] در ماه ذی‌الحجه است ولی عمره در همه ایام سال ممکن است، البته [[فضیلت]] بیشتر آن در [[رجب]] و [[رمضان]] است. | ||
واژه عمره از "اعتمار" و "عمارت" به معنای آباد ساختن است. پس عمره را بدین جهت عمره گفته‌اند که باعث [[عمران]] و آبادی [[خانه خدا]] و [[مکه معظمه]] می‌شود و در عین حال موجب عمران و [[ترقی]] [[معنوی]] می‌شود. [[قرآن]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ}}<ref>«و حجّ و عمره را برای خداوند تمام (و کامل) بجا آورید» سوره بقره، آیه ۱۹۶.</ref>. | واژه عمره از "اعتمار" و "عمارت" به معنای آباد ساختن است. پس عمره را بدین جهت عمره گفته‌اند که باعث [[عمران]] و آبادی [[خانه خدا]] و [[مکه معظمه]] می‌شود و در عین حال موجب عمران و [[ترقی]] [[معنوی]] می‌شود. [[قرآن]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ}}<ref>«و حجّ و عمره را برای خداوند تمام (و کامل) بجا آورید» سوره بقره، آیه ۱۹۶.</ref>. | ||
فضیلت و [[ثواب]] حج و عمره بسیار است. [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: [[پاداش]] حج [[بهشت]] است و عمره [[کفاره]] هر [[گناه]] است<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «عمره»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۳۶.</ref>. | فضیلت و [[ثواب]] حج و عمره بسیار است. [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: [[پاداش]] حج [[بهشت]] است و عمره [[کفاره]] هر [[گناه]] است<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «عمره»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۳۶.</ref>. | ||
== عمره در سیره پیامبر خاتم {{صل}} == | == عمره در سیره پیامبر خاتم {{صل}} == | ||
{{اصلی|عمره در معارف و سیره نبوی}} | {{اصلی|عمره در معارف و سیره نبوی}} | ||
از عبادت‌هایی که در [[سیره]] و بیان [[رسول خدا]]{{صل}} جلوه خاصی دارد، انجام مناسک [[حج]] و [[عمره]] است. [[پیامبر خدا]]{{صل}} [[حج]] و [[عمره]] را زایل‌کننده [[فقر]] و [[گناهان]]<ref>الکافی، ج ۴، ص ۲۵۴؛ الجعفریات، ص ۶۶ و مستدرک الوسائل، ج ۸، ص ۱۱۵.</ref> و مایه [[توانگری]] [[مردم]]<ref>صنعانی، المصنّف، ج ۵، ص ۱۱؛ الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۵۷۰: کنزالعمال، ج ۵، ص ۱۰؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۶۵ و دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۳۴۲.</ref> دانسته است<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۵۲۴.</ref>. | از عبادت‌هایی که در [[سیره]] و بیان [[رسول خدا]] {{صل}} جلوه خاصی دارد، انجام مناسک [[حج]] و [[عمره]] است. [[پیامبر خدا]] {{صل}} [[حج]] و [[عمره]] را زایل‌کننده [[فقر]] و [[گناهان]]<ref>الکافی، ج ۴، ص ۲۵۴؛ الجعفریات، ص ۶۶ و مستدرک الوسائل، ج ۸، ص ۱۱۵.</ref> و مایه [[توانگری]] [[مردم]]<ref>صنعانی، المصنّف، ج ۵، ص ۱۱؛ الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۵۷۰: کنزالعمال، ج ۵، ص ۱۰؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۶۵ و دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۳۴۲.</ref> دانسته است<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۵۲۴.</ref>. | ||
طبق برخی [[روایات]]، [[رسول اکرم]]{{صل}} سه [[عمره]] به جا آورد: [[عمره]] [[حدیبیه]]، [[عمره]] [[قضا]] و عمره‌ای که پس از بازگشت از [[جنگ حنین]] و [[طائف]] در جعرانه احرام بسته بود<ref>بیهقی، السنن الکبری، ج ۵، ص ۱۲؛ ابن کثیر، السیرة النبویه، ج ۴، ص ۲۱۳؛ الکافی، ج ۴، ص ۲۵۱ و من لایحضره الفقیه، ج ۲، ص ۴۵۰ - ۴۵۱.</ref>. در [[روایات]] دیگری، تعداد آنها چهار مورد دانسته شده است؛ [[عمره]] چهارم، عمره‌ای بود که آن حضرت، همراه با [[حج]] خود ([[حجة الوداع]]) به جا آورد<ref>مسند احمد، ج ۳، ص ۱۳۴؛ السیرة النبویه، ج ۴، ص ۲۱۳؛ صحیح مسلم، ج ۴، ص ۶۰ و المناقب، ج ۱، ص ۱۷۶.</ref>. همه عمره‌های جداگانه [[پیامبر]]{{صل}} در [[ماه]] ذی القعده بود<ref>السنن الکبری، ج ۵، ص ۱۲؛ السیرة النبویه، ج ۴، ص ۲۱۳؛ الکافی، ج ۴، ص ۲۵۱ و من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۴۵۰ - ۴۵۱.</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۵۲۵ ـ ۵۲۶.</ref> | طبق برخی [[روایات]]، [[رسول اکرم]] {{صل}} سه [[عمره]] به جا آورد: [[عمره]] [[حدیبیه]]، [[عمره]] [[قضا]] و عمره‌ای که پس از بازگشت از [[جنگ حنین]] و [[طائف]] در جعرانه احرام بسته بود<ref>بیهقی، السنن الکبری، ج ۵، ص ۱۲؛ ابن کثیر، السیرة النبویه، ج ۴، ص ۲۱۳؛ الکافی، ج ۴، ص ۲۵۱ و من لایحضره الفقیه، ج ۲، ص ۴۵۰ - ۴۵۱.</ref>. در [[روایات]] دیگری، تعداد آنها چهار مورد دانسته شده است؛ [[عمره]] چهارم، عمره‌ای بود که آن حضرت، همراه با [[حج]] خود ([[حجة الوداع]]) به جا آورد<ref>مسند احمد، ج ۳، ص ۱۳۴؛ السیرة النبویه، ج ۴، ص ۲۱۳؛ صحیح مسلم، ج ۴، ص ۶۰ و المناقب، ج ۱، ص ۱۷۶.</ref>. همه عمره‌های جداگانه [[پیامبر]] {{صل}} در [[ماه]] ذی القعده بود<ref>السنن الکبری، ج ۵، ص ۱۲؛ السیرة النبویه، ج ۴، ص ۲۱۳؛ الکافی، ج ۴، ص ۲۵۱ و من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۴۵۰ - ۴۵۱.</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۵۲۵ ـ ۵۲۶.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث عبادت است. عمره از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عمره در معارف دعا و زیارات - عمره در معارف و سیره نبوی - عمره در معارف و سیره سجادی - پرسش مرتبط نداردعمره به معنای آباد ساختن است و موجب عمران و آبادی خانه خدا و مکه معظمه می‌شود و در عین حال موجب عمران و ترقی معنوی می‌شود. عمره عبادتی مستحبّی است و دارای اعمال خاص. انجام عمره در همه ایام سال ممکن است، هرچند فضیلت آن در رجب و رمضان بیشتر است.
مقدمه
عمره عبادتی مستحبّی است و روش خاص خود را دارد. بدین صورت که شخص از میقات احرام می‌بندد و وارد مکه می‌شود و نخست هفت بار کعبه را طواف می‌کند و در مقام ابراهیم نماز طواف می‌گذارد، سپس میان صفا و مروه هفت بار سعی (رفت و آمد می‌کند و سرانجام با کوتاه کردن قسمتی از موی سر و ناخن (تقصیر) عمل را به پایان می‌رساند. زمان حج در ماه ذی‌الحجه است ولی عمره در همه ایام سال ممکن است، البته فضیلت بیشتر آن در رجب و رمضان است.
واژه عمره از "اعتمار" و "عمارت" به معنای آباد ساختن است. پس عمره را بدین جهت عمره گفته‌اند که باعث عمران و آبادی خانه خدا و مکه معظمه می‌شود و در عین حال موجب عمران و ترقی معنوی می‌شود. قرآن می‌فرماید: 
وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ
[۱].
فضیلت و ثواب حج و عمره بسیار است. پیامبر (ص) فرمود: پاداش حج بهشت است و عمره کفاره هر گناه است[۲].
عمره در سیره پیامبر خاتم (ص)
از عبادت‌هایی که در سیره و بیان رسول خدا (ص) جلوه خاصی دارد، انجام مناسک حج و عمره است. پیامبر خدا (ص) حج و عمره را زایل‌کننده فقر و گناهان[۳] و مایه توانگری مردم[۴] دانسته است[۵].
طبق برخی روایات، رسول اکرم (ص) سه عمره به جا آورد: عمره حدیبیه، عمره قضا و عمره‌ای که پس از بازگشت از جنگ حنین و طائف در جعرانه احرام بسته بود[۶]. در روایات دیگری، تعداد آنها چهار مورد دانسته شده است؛ عمره چهارم، عمره‌ای بود که آن حضرت، همراه با حج خود (حجة الوداع) به جا آورد[۷]. همه عمره‌های جداگانه پیامبر (ص) در ماه ذی القعده بود[۸].[۹]
منابع
پانویس
- ↑ «و حجّ و عمره را برای خداوند تمام (و کامل) بجا آورید» سوره بقره، آیه ۱۹۶.
- ↑ شیرزاد، امیر، مقاله «عمره»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۳۳۶.
- ↑ الکافی، ج ۴، ص ۲۵۴؛ الجعفریات، ص ۶۶ و مستدرک الوسائل، ج ۸، ص ۱۱۵.
- ↑ صنعانی، المصنّف، ج ۵، ص ۱۱؛ الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۵۷۰: کنزالعمال، ج ۵، ص ۱۰؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۶۵ و دعائم الاسلام، ج ۱، ص ۳۴۲.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۵۲۴.
- ↑ بیهقی، السنن الکبری، ج ۵، ص ۱۲؛ ابن کثیر، السیرة النبویه، ج ۴، ص ۲۱۳؛ الکافی، ج ۴، ص ۲۵۱ و من لایحضره الفقیه، ج ۲، ص ۴۵۰ - ۴۵۱.
- ↑ مسند احمد، ج ۳، ص ۱۳۴؛ السیرة النبویه، ج ۴، ص ۲۱۳؛ صحیح مسلم، ج ۴، ص ۶۰ و المناقب، ج ۱، ص ۱۷۶.
- ↑ السنن الکبری، ج ۵، ص ۱۲؛ السیرة النبویه، ج ۴، ص ۲۱۳؛ الکافی، ج ۴، ص ۲۵۱ و من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۴۵۰ - ۴۵۱.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص۵۲۵ ـ ۵۲۶.