مشهد رأس الحسین: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۷

مقدمه

مشهد رأس الحسین حرم و بقعه‌ای که مدفن سر مطهّر سید الشهدا است، یا مکانی که سر آن حضرت به آنجا هم برده شده است. به این نام، دو محل یکی در شام و دیگری در مصر وجود دارد. در شام در عسقلان مسجدی بزرگ و ضریحی عظیم است که مردم آنجا را زیارت کرده تبرّک می‌جستند^[۱]. به نوشتۀ سید محسن امین: محلّی در کنار مسجد جامع اموی در دمشق، که گویا محلّ نگهداری سر مطهّر سید الشهدا در ایّام یزید بوده و در خزانۀ آن ملعون نگهداری می‌شده است^[۲]. همچنین وی می‌نویسد: (در سفرنامۀ خویش) در مصر، زیارتگاه باشکوه و مقدسی است که مردم مصر، معتقدند سر اباعبدالله الحسین در آنجا مدفون است و خلفای مصر، آن را از شهر عسقلان (در فلسطین) آورده و طیّ مراسمی در مصر دفن کرده‌اند. در همین زمینه در "اعیان الشیعه" می‌نویسد: بنا به قول برخی، یکی از خلفای فاطمی در مصر، مأمورانی به عسقلان (بین مصر و شام) فرستاد و سری را برایش آوردند و گفت که سر حسین (ع) است. آن را به مصر آوردند و در محلّی که الآن به نام مشهد یا مسجد رأس الحسین معروف است دفن کردند. مردم مصر به این محلّ علاقه نشان می‌دهند و زن و مرد دسته دسته به زیارت آن می‌روند و مراسم دعا و تضرّع در آنجا می‌گیرند. البته در این که آن سر، سر امام حسین (ع) بوده، تردید وجود دارد^[۳]. این مسجد، اکنون نیز در قاهره وجود دارد، محلّ تجمع و مرکز محافل دینی و قرآنی، به‌ویژه در شب‌های ماه رمضان است و در میلاد امام حسین (ع) هزاران نفر آنجا گرد می‌آیند و حتّی دست توسّل به سوی خدای حسین (ع) دراز کرده و به برکت آن مکان، بیماران و گرفتاران شفا و نجات می‌یابند^[۴].

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا

پانویس

↑ آثار البلاد و اخبار العباد، قزوینی، ص۲۷۸ (چاپ امیر کبیر).
↑ اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۲۷.
↑ اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۲۷.
↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۵۷.

[1] آثار البلاد و اخبار العباد، قزوینی، ص۲۷۸ (چاپ امیر کبیر).

[2] اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۲۷.

[3] اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۲۷.

[4] محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۵۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{امامت}}
+== مقدمه ==
-==مقدمه==
+'''مشهد رأس الحسین''' [[حرم]] و بقعه‌ای که [[مدفن]] [[سر مطهّر سید الشهدا]] است، یا مکانی که سر آن [[حضرت]] به آنجا هم برده شده است. به این نام، دو محل یکی در [[شام]] و دیگری در [[مصر]] وجود دارد. در [[شام]] در عسقلان مسجدی بزرگ و ضریحی [[عظیم]] است که [[مردم]] آنجا را [[زیارت]] کرده تبرّک می‌جستند<ref>آثار البلاد و اخبار العباد، قزوینی، ص۲۷۸ (چاپ امیر کبیر).</ref>. به نوشتۀ [[سید محسن امین]]: محلّی در کنار [[مسجد جامع اموی]] در [[دمشق]]، که گویا محلّ نگهداری [[سر مطهّر سید الشهدا]] در ایّام [[یزید]] بوده و در خزانۀ آن [[ملعون]] نگهداری می‌شده است<ref>اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۲۷.</ref>. همچنین وی می‌نویسد: (در سفرنامۀ خویش) در [[مصر]]، [[زیارتگاه]] باشکوه و مقدسی است که [[مردم مصر]]، معتقدند سر [[اباعبدالله الحسین]] در آنجا مدفون است و خلفای [[مصر]]، آن را از [[شهر]] عسقلان (در [[فلسطین]]) آورده و طیّ مراسمی در [[مصر]] [[دفن]] کرده‌اند. در همین زمینه در "اعیان الشیعه" می‌نویسد: بنا به قول برخی، یکی از خلفای فاطمی در [[مصر]]، مأمورانی به عسقلان (بین [[مصر]] و [[شام]]) فرستاد و سری را برایش آوردند و گفت که سر [[حسین]] {{ع}} است. آن را به [[مصر]] آوردند و در محلّی که الآن به نام مشهد یا [[مسجد رأس الحسین]] معروف است [[دفن]] کردند. [[مردم مصر]] به این محلّ علاقه نشان می‌دهند و [[زن]] و مرد دسته دسته به [[زیارت]] آن می‌روند و [[مراسم]] [[دعا]] و [[تضرّع]] در آنجا می‌گیرند. البته در این که آن سر، [[سر امام حسین]] {{ع}} بوده، [[تردید]] وجود دارد<ref>اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۲۷.</ref>. این [[مسجد]]، اکنون نیز در قاهره وجود دارد، محلّ تجمع و مرکز محافل [[دینی]] و [[قرآنی]]، به‌ویژه در شب‌های [[ماه رمضان]] است و در [[میلاد امام حسین]] {{ع}} هزاران نفر آنجا گرد می‌آیند و حتّی [[دست]] [[توسّل]] به سوی خدای [[حسین]] {{ع}} دراز کرده و به [[برکت]] آن مکان، [[بیماران]] و [[گرفتاران]] [[شفا]] و [[نجات]] می‌یابند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۵۷.</ref>.
-'''مشهد رأس الحسین''' [[حرم]] و بقعه‌ای که [[مدفن]] [[سر مطهّر سید الشهدا]] است، یا مکانی که سر آن [[حضرت]] به آنجا هم برده شده است. به این نام، دو محل یکی در [[شام]] و دیگری در [[مصر]] وجود دارد. در [[شام]] در عسقلان مسجدی بزرگ و ضریحی [[عظیم]] است که [[مردم]] آنجا را [[زیارت]] کرده تبرّک می‌جستند<ref>آثار البلاد و اخبار العباد، قزوینی، ص۲۷۸ (چاپ امیر کبیر).</ref>. به نوشتۀ [[سید محسن امین]]: محلّی در کنار [[مسجد جامع اموی]] در [[دمشق]]، که گویا محلّ نگهداری [[سر مطهّر سید الشهدا]] در ایّام [[یزید]] بوده و در خزانۀ آن [[ملعون]] نگهداری می‌شده است<ref>اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۲۷.</ref>. همچنین وی می‌نویسد: (در سفرنامۀ خویش) در [[مصر]]، [[زیارتگاه]] باشکوه و مقدسی است که [[مردم مصر]]، معتقدند سر [[اباعبدالله الحسین]] در آنجا مدفون است و خلفای [[مصر]]، آن را از [[شهر]] عسقلان (در [[فلسطین]]) آورده و طیّ مراسمی در [[مصر]] [[دفن]] کرده‌اند. در همین زمینه در "اعیان الشیعه" می‌نویسد: بنا به قول برخی، یکی از خلفای فاطمی در [[مصر]]، مأمورانی به عسقلان (بین [[مصر]] و [[شام]]) فرستاد و سری را برایش آوردند و گفت که سر [[حسین]]{{ع}} است. آن را به [[مصر]] آوردند و در محلّی که الآن به نام مشهد یا [[مسجد رأس الحسین]] معروف است [[دفن]] کردند. [[مردم مصر]] به این محلّ علاقه نشان می‌دهند و [[زن]] و مرد دسته دسته به [[زیارت]] آن می‌روند و [[مراسم]] [[دعا]] و [[تضرّع]] در آنجا می‌گیرند. البته در این که آن سر، [[سر امام حسین]]{{ع}} بوده، [[تردید]] وجود دارد<ref>اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۲۷.</ref>. این [[مسجد]]، اکنون نیز در قاهره وجود دارد، محلّ تجمع و مرکز محافل [[دینی]] و [[قرآنی]]، به‌ویژه در شب‌های [[ماه رمضان]] است و در [[میلاد امام حسین]]{{ع}} هزاران نفر آنجا گرد می‌آیند و حتّی [[دست]] [[توسّل]] به سوی خدای [[حسین]]{{ع}} دراز کرده و به [[برکت]] آن مکان، [[بیماران]] و [[گرفتاران]] [[شفا]] و [[نجات]] می‌یابند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۵۷.</ref>.
 == منابع ==