مصیبت در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۸

مصیبت رنج و سختی و بلا و گرفتاری که به کسی می‌رسد؛ حوادث ناگوار و پیش‌آمد‌های تلخ، همچون درگذشت خویشاوندان و دوستان صمیمی. به معنای سوگ و تعزیت و عزا و ماتم نیز به کار می‌رود.

مقدمه

آنچه در کربلا بر اهل بیت گذشت، شهادت و اسارتی که برای سید الشهدا و عترت پیامبر در عاشورا پیش آمد، حادثۀ شهادت هر یک از معصومین (ع) نیز مصیبتی است که بر امّت اسلام وارد شده است که در رأس آنها و بالاترین مصائب، عاشورای حسینی است. در زیارت عاشورا از شهادت اباعبدالله (ع) بعنوان مصیبتی بزرگ یاد شده است. «لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّتِ الْمُصِيبَةُ بِكَ عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ أَهْلِ الْإِسْلاَمِ... مُصِيبَةً مَا أَعْظَمَهَا وَ أَعْظَمَ رَزِيَّتَهَا فِي الْإِسْلاَمِ وَ فِي جَمِيعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ»^[۱]. و به همین جهت، به یادآوری حادثۀ عاشورا و شهادت امام حسین و ائمۀ دیگر "ذکر مصیبت" گفته می‌شود^[۲].

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا

پانویس

↑ زیارت عاشورا، بحارالانوار، ج۹۸، ص۲۹۴.
↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۵۹.

[1] زیارت عاشورا، بحارالانوار، ج۹۸، ص۲۹۴.

[2] محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۵۹.

[۱]

[۲]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 }}
 '''مصیبت''' [[رنج]] و [[سختی]] و [[بلا]] و [[گرفتاری]] که به کسی می‌رسد؛ حوادث ناگوار و پیش‌آمد‌های تلخ، همچون درگذشت [[خویشاوندان]] و [[دوستان]] صمیمی. به معنای سوگ و [[تعزیت]] و عزا و ماتم نیز به کار می‌رود.
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-آنچه در [[کربلا]] بر [[اهل بیت]] گذشت، [[شهادت]] و اسارتی که برای [[سید الشهدا]] و [[عترت پیامبر]] در [[عاشورا]] پیش آمد، حادثۀ [[شهادت]] هر یک از [[معصومین]]{{عم}} نیز مصیبتی است که بر [[امّت اسلام]] وارد شده است که در رأس آنها و بالاترین [[مصائب]]، [[عاشورای حسینی]] است. در [[زیارت عاشورا]] از [[شهادت]] [[اباعبدالله]]{{ع}} بعنوان مصیبتی بزرگ یاد شده است. {{متن حدیث|لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّتِ الْمُصِيبَةُ بِكَ عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ أَهْلِ الْإِسْلاَمِ... مُصِيبَةً مَا أَعْظَمَهَا وَ أَعْظَمَ رَزِيَّتَهَا فِي الْإِسْلاَمِ وَ فِي جَمِيعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ}}<ref>زیارت عاشورا، بحارالانوار، ج۹۸، ص۲۹۴.</ref>. و به همین جهت، به [[یادآوری]] [[حادثۀ عاشورا]] و [[شهادت امام حسین]] و ائمۀ دیگر "ذکر [[مصیبت]]" گفته می‌شود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۵۹.</ref>.
+آنچه در [[کربلا]] بر [[اهل بیت]] گذشت، [[شهادت]] و اسارتی که برای [[سید الشهدا]] و [[عترت پیامبر]] در [[عاشورا]] پیش آمد، حادثۀ [[شهادت]] هر یک از [[معصومین]] {{عم}} نیز مصیبتی است که بر [[امّت اسلام]] وارد شده است که در رأس آنها و بالاترین [[مصائب]]، [[عاشورای حسینی]] است. در [[زیارت عاشورا]] از [[شهادت]] [[اباعبدالله]] {{ع}} بعنوان مصیبتی بزرگ یاد شده است. {{متن حدیث|لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّتِ الْمُصِيبَةُ بِكَ عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ أَهْلِ الْإِسْلاَمِ... مُصِيبَةً مَا أَعْظَمَهَا وَ أَعْظَمَ رَزِيَّتَهَا فِي الْإِسْلاَمِ وَ فِي جَمِيعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ}}<ref>زیارت عاشورا، بحارالانوار، ج۹۸، ص۲۹۴.</ref>. و به همین جهت، به [[یادآوری]] [[حادثۀ عاشورا]] و [[شهادت امام حسین]] و ائمۀ دیگر "ذکر [[مصیبت]]" گفته می‌شود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۵۹.</ref>.
 == منابع ==