بشر بن قطبه اسدی: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'صحابهنگاران،' به 'صحابهنگاران،') |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[صحابی]] بودن وی ثابت نیست. از میان | [[صحابی]] بودن وی ثابت نیست. از میان [[صحابهنگاران]]، تنها [[ابن حجر]] در قسم سوم از [[الاصابه]] ([[مخضرمین]])<ref>ابن حجر، ج۱، ص۴۶۹-۴۷۰.</ref> مدخلی به وی اختصاص داده و [[نسب]] او را چنین آورده است: [[بشر بن قطبة بن سنان بن حارث بن جدعان]] از [[قبیله]] [[بنی اسد بن خزیمه]] از تیره بنی فقس است. برخی [[قطبه]] را [[مادر]] وی دانسته و نام پدرش را حارث ثبت کردهاند. بشر در میان [[سپاهیان]] [[خالد بن ولید]] [[شاهد]] [[جنگ]] [[یمامه]] ([[سال یازدهم]]) بود و در آن [[نبرد]] شعری سرود. ابن حجر پس از گزارش یاد شده گفته است: [[زبیر بن بکار]] در ترجمه خالد بن ولید، از بشر بن قطبه یاد کرده و آورده است کتابی به خط [[ضحاک]] یافته که در آن، نسب بشر را به حارث رساندهاند و پس از آن نسب کامل وی آورده شده و به [[شعر]] او که در [[روز]] عقرباء در منطقه «العرض» در یمامه و در حضور خالد سروده شده، اشاره گردیده است.<ref>[[سید محمود سامانی|سامانی، سید محمود]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «بشر بن قطبه اسدی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۲۴۱.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۵۰
مقدمه
صحابی بودن وی ثابت نیست. از میان صحابهنگاران، تنها ابن حجر در قسم سوم از الاصابه (مخضرمین)[۱] مدخلی به وی اختصاص داده و نسب او را چنین آورده است: بشر بن قطبة بن سنان بن حارث بن جدعان از قبیله بنی اسد بن خزیمه از تیره بنی فقس است. برخی قطبه را مادر وی دانسته و نام پدرش را حارث ثبت کردهاند. بشر در میان سپاهیان خالد بن ولید شاهد جنگ یمامه (سال یازدهم) بود و در آن نبرد شعری سرود. ابن حجر پس از گزارش یاد شده گفته است: زبیر بن بکار در ترجمه خالد بن ولید، از بشر بن قطبه یاد کرده و آورده است کتابی به خط ضحاک یافته که در آن، نسب بشر را به حارث رساندهاند و پس از آن نسب کامل وی آورده شده و به شعر او که در روز عقرباء در منطقه «العرض» در یمامه و در حضور خالد سروده شده، اشاره گردیده است.[۲]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۴۶۹-۴۷۰.
- ↑ سامانی، سید محمود، مقاله «بشر بن قطبه اسدی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۴۱.