فرهنگ‌سازی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = فرهنگ | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[انسان]] موجودی است [[اجتماعی]]، که از بدو [[تولد]] تا پایان [[زندگی]]، از محیط اجتماعی کوچک [[خانواده]] پای را فراتر نهاده و به فضای بیرونی و وسیع جامعه قدم می‌گذارد و در تعامل با [[انسان‌ها]] [[رشد]] می‌کند، [[تکامل]] می‌یابد، فرهنگ‌پذیری دارد و [[شخصیت]] می‌یابد. انسان‌ها با [[هدایت]] [[غرایز]] خود می‌توانند به طور آگاهانه و حساب شده راه خود را [[انتخاب]] کنند به طوری که [[آزادی]] نقش مهمی در [[شخصیت انسان]] داشته و هستی [[انسان]] با آزادی انفکاک‌ناپذیر است. این آزادی و [[انتخاب]] آزادانه است که می‌تواند [[زندگی]] و [[شخصیت]] [[آدمی]] را [[انسانی]] و [[الهی]] کند<ref>[[سید محمد حسینی بهشتی|حسینی بهشتی، سید محمد]]، نقش آزادی در تربیت کودکان، ص۱۵۵-۱۵۸.</ref>. در [[تعلیم و تربیت]] [[اسلامی]] [[خشونت]] و [[ارعاب]] جایز نیست و همواره بر [[والدین]]، معلمان، مدیران، [[مسئولان]] و [[رهبران]] [[جوامع]] [[شایسته]] است که در برابر نقائص و کاستی‌های خود نقدپذیر باشند و از [[اعمال]] خشونت، [[پرهیز]] کرده و [[تهدید]] و [[زور]] را عامل سلب آزادی‌های طبیعی افراد که نمونه آن "[[انتقاد]]" می‌باشد- نکنند<ref>ر. ک: [[سید محمد حسینی بهشتی|حسینی بهشتی، سید محمد]]، نقش آزادی در تربیت کودکان، ص۱۵۹-۱۶۰.</ref>. انتقاد و [[نقدپذیری]] از اصول اساسی یک [[جامعه]] [[آزاد]] است. در [[کشور]] ما نیز، راه انتقاد از مسئولین و [[دولت]]، صراحتاً توسط [[ملت]] باز می‌باشد و مسئولین نیز با [[روحیه]] [[انتقادپذیری]] و [[تحمل]] و [[شکیبایی]] در صدد [[پاسخ‌گویی]] بر خواهند آمد<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۸، ص۳۸۴؛ ج۱۰، ص۱۸۷-۱۸۸؛ ج۱۳، ص۴۸۰؛ ج۲۱، ص۲۰؛ [[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، بیانات، ۲۱/۵/۱۳۷۱؛ ۲/۶/۱۳۸۷؛ ۱۸/۶/۱۳۸۸؛ ۸/۶/۱۳۸۹.</ref>. ضمن اینکه [[نشانه]] [[پویایی]] و [[نشاط]] و لازمه [[تحول]] و حالت مطلوب جامعه، در انتقاد و تلازم انتقادکردن و انتقادپذیری است<ref>[[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، بیانات، ۱۸/۸/۱۳۸۵.</ref>. | [[انسان]] موجودی است [[اجتماعی]]، که از بدو [[تولد]] تا پایان [[زندگی]]، از محیط اجتماعی کوچک [[خانواده]] پای را فراتر نهاده و به فضای بیرونی و وسیع جامعه قدم می‌گذارد و در تعامل با [[انسان‌ها]] [[رشد]] می‌کند، [[تکامل]] می‌یابد، فرهنگ‌پذیری دارد و [[شخصیت]] می‌یابد. انسان‌ها با [[هدایت]] [[غرایز]] خود می‌توانند به طور آگاهانه و حساب شده راه خود را [[انتخاب]] کنند به طوری که [[آزادی]] نقش مهمی در [[شخصیت انسان]] داشته و هستی [[انسان]] با آزادی انفکاک‌ناپذیر است. این آزادی و [[انتخاب]] آزادانه است که می‌تواند [[زندگی]] و [[شخصیت]] [[آدمی]] را [[انسانی]] و [[الهی]] کند<ref>[[سید محمد حسینی بهشتی|حسینی بهشتی، سید محمد]]، نقش آزادی در تربیت کودکان، ص۱۵۵-۱۵۸.</ref>. در [[تعلیم و تربیت]] [[اسلامی]] [[خشونت]] و [[ارعاب]] جایز نیست و همواره بر [[والدین]]، معلمان، مدیران، [[مسئولان]] و [[رهبران]] [[جوامع]] [[شایسته]] است که در برابر نقائص و کاستی‌های خود نقدپذیر باشند و از [[اعمال]] خشونت، [[پرهیز]] کرده و [[تهدید]] و [[زور]] را عامل سلب آزادی‌های طبیعی افراد که نمونه آن "[[انتقاد]]" می‌باشد- نکنند<ref>ر. ک: [[سید محمد حسینی بهشتی|حسینی بهشتی، سید محمد]]، نقش آزادی در تربیت کودکان، ص۱۵۹-۱۶۰.</ref>. انتقاد و [[نقدپذیری]] از اصول اساسی یک [[جامعه]] [[آزاد]] است. در [[کشور]] ما نیز، راه انتقاد از مسئولین و [[دولت]]، صراحتاً توسط [[ملت]] باز می‌باشد و مسئولین نیز با [[روحیه]] [[انتقادپذیری]] و [[تحمل]] و [[شکیبایی]] در صدد [[پاسخ‌گویی]] بر خواهند آمد<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۸، ص۳۸۴؛ ج۱۰، ص۱۸۷-۱۸۸؛ ج۱۳، ص۴۸۰؛ ج۲۱، ص۲۰؛ [[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، بیانات، ۲۱/۵/۱۳۷۱؛ ۲/۶/۱۳۸۷؛ ۱۸/۶/۱۳۸۸؛ ۸/۶/۱۳۸۹.</ref>. ضمن اینکه [[نشانه]] [[پویایی]] و [[نشاط]] و لازمه [[تحول]] و حالت مطلوب جامعه، در انتقاد و تلازم انتقادکردن و انتقادپذیری است<ref>[[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، بیانات، ۱۸/۸/۱۳۸۵.</ref>. | ||
بدین ترتیب عامل [[موفقیت]] در [[خودسازی]] افراد جوامع در [[درجه]] نخست، محیط [[خانواده]] است که در تمام ابعاد نگرشی، گرایشی و [[رفتاری]] از والدین تأثیر می‌پذیرد. دوم، [[الگو]] قرار گرفتن متصدیان امر [[آموزش]] یعنی معلمان هستند که می‌بایستی با خودسازی و تقویت [[کمالات]] و وارستگی‌های [[علمی]] و عملی خویش و [[متوسل]] نشدن به خشونت، در جذب افراد و پدیدار شدن [[جامعه اسلامی]] کوشا باشند. سوم، محیط‌های [[مدیریتی]] و مسئولان هستند که با [[سعه صدر]] در مواجهه با انتقادات و [[باور]] به [[ارزش]] آزادی در جامعه به نشر [[فرهنگ]] آزادی کمک می‌کنند<ref>[[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، کتاب چهارمین نشست اندیشه‌های راهبردی (آزادی)، ص۴۵۹.</ref>. [[دین اسلام]]، [[دین]] آزادی است و در پرتو [[جامعه اسلامی]] و مهذب و دارای [[تعلیم و تربیت]] صحیح است که به [[انسان‌ها]]، [[شخصیت]] و [[آزادی]] خود آگاهانه داده خواهد شد<ref>ر. ک: [[سید محمد حسینی بهشتی|حسینی بهشتی، سید محمد]]، نقش آزادی در تربیت کودکان، ص۱۶۰-۱۶۲؛ امام خمینی، صحیفه امام، ج۹، ص۳.</ref>.<ref>[[منصور میراحمدی|میراحمدی، منصور]] و [[رجبعلی اسفندیار|اسفندیار، رجبعلی]]، [[آزادی - میراحمدی (مقاله)| مقاله «آزادی»]]، [[مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی (کتاب)|مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی]]، | بدین ترتیب عامل [[موفقیت]] در [[خودسازی]] افراد جوامع در [[درجه]] نخست، محیط [[خانواده]] است که در تمام ابعاد نگرشی، گرایشی و [[رفتاری]] از والدین تأثیر می‌پذیرد. دوم، [[الگو]] قرار گرفتن متصدیان امر [[آموزش]] یعنی معلمان هستند که می‌بایستی با خودسازی و تقویت [[کمالات]] و وارستگی‌های [[علمی]] و عملی خویش و [[متوسل]] نشدن به خشونت، در جذب افراد و پدیدار شدن [[جامعه اسلامی]] کوشا باشند. سوم، محیط‌های [[مدیریتی]] و مسئولان هستند که با [[سعه صدر]] در مواجهه با انتقادات و [[باور]] به [[ارزش]] آزادی در جامعه به نشر [[فرهنگ]] آزادی کمک می‌کنند<ref>[[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، کتاب چهارمین نشست اندیشه‌های راهبردی (آزادی)، ص۴۵۹.</ref>. [[دین اسلام]]، [[دین]] آزادی است و در پرتو [[جامعه اسلامی]] و مهذب و دارای [[تعلیم و تربیت]] صحیح است که به [[انسان‌ها]]، [[شخصیت]] و [[آزادی]] خود آگاهانه داده خواهد شد<ref>ر. ک: [[سید محمد حسینی بهشتی|حسینی بهشتی، سید محمد]]، نقش آزادی در تربیت کودکان، ص۱۶۰-۱۶۲؛ امام خمینی، صحیفه امام، ج۹، ص۳.</ref>.<ref>[[منصور میراحمدی|میراحمدی، منصور]] و [[رجبعلی اسفندیار|اسفندیار، رجبعلی]]، [[آزادی - میراحمدی (مقاله)| مقاله «آزادی»]]، [[مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی (کتاب)|مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی]]، ص۲۲.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:فرهنگ]] | ||
نسخهٔ ۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۱۸
مقدمه
انسان موجودی است اجتماعی، که از بدو تولد تا پایان زندگی، از محیط اجتماعی کوچک خانواده پای را فراتر نهاده و به فضای بیرونی و وسیع جامعه قدم می‌گذارد و در تعامل با انسان‌ها رشد می‌کند، تکامل می‌یابد، فرهنگ‌پذیری دارد و شخصیت می‌یابد. انسان‌ها با هدایت غرایز خود می‌توانند به طور آگاهانه و حساب شده راه خود را انتخاب کنند به طوری که آزادی نقش مهمی در شخصیت انسان داشته و هستی انسان با آزادی انفکاک‌ناپذیر است. این آزادی و انتخاب آزادانه است که می‌تواند زندگی و شخصیت آدمی را انسانی و الهی کند[۱]. در تعلیم و تربیت اسلامی خشونت و ارعاب جایز نیست و همواره بر والدین، معلمان، مدیران، مسئولان و رهبران جوامع شایسته است که در برابر نقائص و کاستی‌های خود نقدپذیر باشند و از اعمال خشونت، پرهیز کرده و تهدید و زور را عامل سلب آزادی‌های طبیعی افراد که نمونه آن "انتقاد" می‌باشد- نکنند[۲]. انتقاد و نقدپذیری از اصول اساسی یک جامعه آزاد است. در کشور ما نیز، راه انتقاد از مسئولین و دولت، صراحتاً توسط ملت باز می‌باشد و مسئولین نیز با روحیه انتقادپذیری و تحمل و شکیبایی در صدد پاسخ‌گویی بر خواهند آمد[۳]. ضمن اینکه نشانه پویایی و نشاط و لازمه تحول و حالت مطلوب جامعه، در انتقاد و تلازم انتقادکردن و انتقادپذیری است[۴].
بدین ترتیب عامل موفقیت در خودسازی افراد جوامع در درجه نخست، محیط خانواده است که در تمام ابعاد نگرشی، گرایشی و رفتاری از والدین تأثیر می‌پذیرد. دوم، الگو قرار گرفتن متصدیان امر آموزش یعنی معلمان هستند که می‌بایستی با خودسازی و تقویت کمالات و وارستگی‌های علمی و عملی خویش و متوسل نشدن به خشونت، در جذب افراد و پدیدار شدن جامعه اسلامی کوشا باشند. سوم، محیط‌های مدیریتی و مسئولان هستند که با سعه صدر در مواجهه با انتقادات و باور به ارزش آزادی در جامعه به نشر فرهنگ آزادی کمک می‌کنند[۵]. دین اسلام، دین آزادی است و در پرتو جامعه اسلامی و مهذب و دارای تعلیم و تربیت صحیح است که به انسان‌ها، شخصیت و آزادی خود آگاهانه داده خواهد شد[۶].[۷]
منابع
پانویس
- ↑ حسینی بهشتی، سید محمد، نقش آزادی در تربیت کودکان، ص۱۵۵-۱۵۸.
- ↑ ر. ک: حسینی بهشتی، سید محمد، نقش آزادی در تربیت کودکان، ص۱۵۹-۱۶۰.
- ↑ امام خمینی، صحیفه امام، ج۸، ص۳۸۴؛ ج۱۰، ص۱۸۷-۱۸۸؛ ج۱۳، ص۴۸۰؛ ج۲۱، ص۲۰؛ حسینی خامنه‌ای، سید علی، بیانات، ۲۱/۵/۱۳۷۱؛ ۲/۶/۱۳۸۷؛ ۱۸/۶/۱۳۸۸؛ ۸/۶/۱۳۸۹.
- ↑ حسینی خامنه‌ای، سید علی، بیانات، ۱۸/۸/۱۳۸۵.
- ↑ حسینی خامنه‌ای، سید علی، کتاب چهارمین نشست اندیشه‌های راهبردی (آزادی)، ص۴۵۹.
- ↑ ر. ک: حسینی بهشتی، سید محمد، نقش آزادی در تربیت کودکان، ص۱۶۰-۱۶۲؛ امام خمینی، صحیفه امام، ج۹، ص۳.
- ↑ میراحمدی، منصور و اسفندیار، رجبعلی، مقاله «آزادی»، مقالاتی از اندیشه‌نامه انقلاب اسلامی، ص۲۲.