کرامت در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

نکته شایان توجه، پس از [[پذیرفتن]] کرامت ذاتی انسان، کرامتی است که انسان با [[بندگی خدا]] و گام نهادن در مسیر [[تقوا]]، و در پرتو [[لطف خدا]] به دست می‌آورد. این نوع از [[شرافت]] و بزرگواری، که از آن به کرامت اکتسابی تعبیر می‌شود، مهم‌ترین معیاری است که [[جایگاه]] انسان را در پیشگاه خدا بالا می‌برد<ref>{{متن قرآن| {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ}} «ای مردم! ما شما را از مردی و زنی آفریدیم و شما را گروه‌ها و قبیله‌ها کردیم تا یکدیگر را باز‌شناسید، بی‌گمان گرامی‌ترین شما نزد خداوند پرهیزگارترین شماست، به راستی خداوند دانایی آگاه است» سوره حجرات، آیه ۱۳.</ref> و بیشترین دغدغه [[امام سجاد]] {{ع}} در نیایش‌های خویش، بهره‌مندی هر چه فزون‌تر از این [[کرامت]] است: {{متن حدیث|صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ كَرِّمْنَا عَلَيْكَ‏}}؛ «[[درود]] بفرست بر [[محمد و خاندانش]] و ما را نزد خود کرامت بخش»<ref>نیایش پنجم.</ref>؛ «خدایا! مرا به [[عافیت]] خویش گرامی دار»<ref>نیایش بیست‌وسوم.</ref>؛ «بار خدایا! بستر کرامت خود را برایم بگستران»<ref>نیایش چهل‌ویکم.</ref>؛ «خدایا! کرامتم را با [[آمرزش]] خویش کامل گردان»<ref>نیایش چهل‌ویکم.</ref>؛ «خدایا! در [[ماه رمضان]] [[شایستگی]] برخورداری از کرامتی را که به [[اولیا]] و [[دوستان]] خود [[وعده]] داده‌ای، به ما [[عنایت]] کن<ref>نیایش چهل‌و‌چهارم.</ref>؛ خدایا! مرا در کنار [[پدر]] و مادرم در [[منزل]] کرامت جای ده»<ref>نیایش بیست‌و‌چهارم.</ref>؛ «ای [[خداوند]]! پدر و [[مادر]] مرا نیز به کرامت خود و [[رحمت]] خود مخصوص گردان... و آنان را با کرامت خود به جای‌های [[امن]] و [[آسایش]] [[بهشت]] برسان»<ref>نیایش بیست‌و‌چهارم.</ref>.

== منابع ==