فضل بن یونس شیبانی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = راویان امام رضا | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = فضل بن یونس در معارف و سیره رضوی| پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == فضل بن یونس بن موسی کاتب شیبانی بغدادی کوفی وی در اصل کوفی بود، ولی در بغداد به سر می‌‌برد.<ref>الفه...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = راویان امام رضا | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[فضل بن یونس در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = راویان امام رضا | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[فضل بن یونس در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[فضل بن یونس بن موسی کاتب شیبانی بغدادی کوفی]] وی در اصل [[کوفی]] بود، ولی در [[بغداد]] به سر می‌‌برد.<ref>الفهرست (طوسی)، ص۱۲۵؛ رجال البرقی، ص۵۰.</ref> او از [[اصحاب امام موسی کاظم]]{{ع}} بود<ref>الفهرست (طوسی)، ص۱۲۵؛ رجال الطوسی، ص۳۵۷.</ref> و از آن بزرگوار [[روایت]] نقل کرده است.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۲.</ref>[[احمد بن محمد]]، [[بکر بن محمد]]،<ref>جامع الرواة، ج۲، ص۸.</ref> [[حسن بن محبوب]]،<ref>الفهرست (طوسی)، ص۱۲۵.</ref> [[محمد بن ابی عمیر]]،<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۱۲.</ref> [[علی بن مهزیار]]<ref>معجم رجال حدیث، ج۱۳، ص۳۱۷.</ref> و دیگران از وی روایت کرده‌اند. برخی از رجال نویسان او را [[توثیق]] کرده<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۲.</ref> و برخی از [[شیعیان]] [[واقفی]] [[مذهب]]<ref>الفهرست (طوسی)، ص۱۲۵؛ رجال ابن داود، ص۴۹۳.</ref> شمرده‌اند. نام وی در طریق [[اسناد]] نوزده روایت آمده است.<ref> معجم رجال حدیث ۱۳/۳۱۸.</ref> او دارای کتاب الحدیث<ref>الذریعه، ج۶، ص۳۵۷.</ref> است که حسن بن محبوب آن را روایت کرده است.<ref> الفهرست (طوسی)، ص۱۲۵؛ رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۲.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۶۱۰.</ref> | [[فضل بن یونس بن موسی کاتب شیبانی بغدادی کوفی]] وی در اصل [[کوفی]] بود، ولی در [[بغداد]] به سر می‌‌برد.<ref>الفهرست (طوسی)، ص۱۲۵؛ رجال البرقی، ص۵۰.</ref> او از [[اصحاب]] [[امام موسی کاظم]]{{ع}} بود<ref>الفهرست (طوسی)، ص۱۲۵؛ رجال الطوسی، ص۳۵۷.</ref> و از آن بزرگوار [[روایت]] نقل کرده است.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۲.</ref>[[احمد بن محمد]]، [[بکر بن محمد]]،<ref>جامع الرواة، ج۲، ص۸.</ref> [[حسن بن محبوب]]، <ref>الفهرست (طوسی)، ص۱۲۵.</ref> [[محمد بن ابی عمیر]]،<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۱۲.</ref> [[علی بن مهزیار]]<ref>معجم رجال حدیث، ج۱۳، ص۳۱۷.</ref> و دیگران از وی روایت کرده‌اند. برخی از رجال نویسان او را [[توثیق]] کرده<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۲.</ref> و برخی از [[شیعیان]] [[واقفی]] [[مذهب]]<ref>الفهرست (طوسی)، ص۱۲۵؛ رجال ابن داود، ص۴۹۳.</ref> شمرده‌اند. نام وی در طریق [[اسناد]] نوزده روایت آمده است.<ref> معجم رجال حدیث ۱۳/۳۱۸.</ref> او دارای کتاب الحدیث<ref>الذریعه، ج۶، ص۳۵۷.</ref> است که حسن بن محبوب آن را روایت کرده است.<ref> الفهرست (طوسی)، ص۱۲۵؛ رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۲.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۶۱۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۱ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۷
این مدخل زیرشاخهٔ بحث راویان امام رضا است. فضل بن یونس شیبانی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: فضل بن یونس در معارف و سیره رضوی - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
فضل بن یونس بن موسی کاتب شیبانی بغدادی کوفی وی در اصل کوفی بود، ولی در بغداد به سر می‌‌برد.[۱] او از اصحاب امام موسی کاظم(ع) بود[۲] و از آن بزرگوار روایت نقل کرده است.[۳]احمد بن محمد، بکر بن محمد،[۴] حسن بن محبوب، [۵] محمد بن ابی عمیر،[۶] علی بن مهزیار[۷] و دیگران از وی روایت کرده‌اند. برخی از رجال نویسان او را توثیق کرده[۸] و برخی از شیعیان واقفی مذهب[۹] شمرده‌اند. نام وی در طریق اسناد نوزده روایت آمده است.[۱۰] او دارای کتاب الحدیث[۱۱] است که حسن بن محبوب آن را روایت کرده است.[۱۲].[۱۳]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی
پانویس
- ↑ الفهرست (طوسی)، ص۱۲۵؛ رجال البرقی، ص۵۰.
- ↑ الفهرست (طوسی)، ص۱۲۵؛ رجال الطوسی، ص۳۵۷.
- ↑ رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۲.
- ↑ جامع الرواة، ج۲، ص۸.
- ↑ الفهرست (طوسی)، ص۱۲۵.
- ↑ تنقیح المقال، ج۲، ص۱۲.
- ↑ معجم رجال حدیث، ج۱۳، ص۳۱۷.
- ↑ رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۲.
- ↑ الفهرست (طوسی)، ص۱۲۵؛ رجال ابن داود، ص۴۹۳.
- ↑ معجم رجال حدیث ۱۳/۳۱۸.
- ↑ الذریعه، ج۶، ص۳۵۷.
- ↑ الفهرست (طوسی)، ص۱۲۵؛ رجال النجاشی، ج۲، ص۱۷۲.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۶۱۰.