حکومت مدینه: تفاوت میان نسخه‌ها
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
== فرمانداران مدینه == | == فرمانداران مدینه == | ||
=== | === تمیم بن عمرو === | ||
{{اصلی|تمیم بن عمرو}} | |||
تمیم بن عمرو از افراد مورد [[اعتماد]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} بوده است<ref>تنقیح المقال، ج۱، ص۱۸۷ و سایر کتب رجالی.</ref>. او از طرف [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} تا قبل از [[نصب]] [[سهل بن حنیف]]، [[والی]] و [[حاکم]] [[مدینه]] بود<ref>رجال طوسی، ص۳۶، ش۲. خلاصه، ص۲۸، ش۳ و رجال ابن داوود، ص۷۶، ش۲۷.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۲۵۷-۲۵۸؛ [[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین]]، ج۱، ص ۱۳۵ - ۱۳۷.</ref> | |||
=== [[سهل بن حنیف بن واهب انصاری]] === | === [[سهل بن حنیف بن واهب انصاری]] === | ||
=== [[تمام بن عباس]] === | === [[تمام بن عباس]] === | ||
=== [[ابوایوب انصاری]] === | === [[ابوایوب انصاری]] === | ||
نسخهٔ ۹ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۱۶
آشنایی اجمالی
یکی از شهرهای مقدس در نظر مسمانان که در عربستان است. پس از هجرت حضرت محمد (ص) به آنجا، نامش "مدینة الرسول" شد. پس از هجرت پیامبر این شهر پایگاه نیرومند اسلام گشت و جهادها و فتوحات اسلامی از همین جا آغاز می‌‌شد. رسول خدا (ص) تا پایان عمر در همین شهر زیست و پس از رحلت، همانجا در خانه خویش به خاک سپرده شد.
مسجد النبی یکی از مقدس‌ترین مساجد مسلمین در همین شهر و کنار مرقد حضرت رسول است[۱].
فرمانداران مدینه
تمیم بن عمرو
تمیم بن عمرو از افراد مورد اعتماد امیرالمؤمنین (ع) بوده است[۲]. او از طرف امیرالمؤمنین (ع) تا قبل از نصب سهل بن حنیف، والی و حاکم مدینه بود[۳].[۴]
سهل بن حنیف بن واهب انصاری
تمام بن عباس
ابوایوب انصاری
کارگزاران مدینه
حارث بن ربیع
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۲۰۴؛ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مدینه در عصر بعثت، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۲، ص۲۶۹-۲۷۵.
- ↑ تنقیح المقال، ج۱، ص۱۸۷ و سایر کتب رجالی.
- ↑ رجال طوسی، ص۳۶، ش۲. خلاصه، ص۲۸، ش۳ و رجال ابن داوود، ص۷۶، ش۲۷.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۵۷-۲۵۸؛ ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین، ج۱، ص ۱۳۵ - ۱۳۷.