جزیه در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = جزیه| عنوان مدخل = جزیه| مداخل مرتبط = [[جزیه در لغت]] - [[جزیه در قرآن]] - [[جزیه در فقه سیاسی]] - [[جزیه در معارف | {{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = جزیه| عنوان مدخل = جزیه| مداخل مرتبط = [[جزیه در لغت]] - [[جزیه در قرآن]] - [[جزیه در فقه سیاسی]] - [[جزیه در معارف مهدویت]] - [[جزیه در معارف و سیره علوی]] - [[جزیه در تاریخ اسلامی]] - [[جزیه در فقه اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
کلمه «جزیه» یک واژه [[عربی]] است و از کلمات [[مجازات]] و [[جزا]] مشتق شده است که به معنای «پاداش» هستند <ref>کتاب التنبیه، ص۱۳۷ (حاشیه کتاب).</ref>. طبق این معنا، [[جزیه]]، [[پاداش]] و یا مالیاتی است که [[کفّار]] [[ذمی]] در مقابل سکونت خود در [[مملکت اسلامی]] و برای تأمین هزینه‌های [[دفاعی]]، [[امنیتی]] و امور عام‌المنفعه به [[دولت اسلامی]] پرداخت می‌کنند و پرداخت این پاداش و [[مالیات]]، عین [[عدالت]] و [[انصاف]] است<ref>[[ابوالفضل شکوری|شکوری، ابوالفضل]]، [[فقه سیاسی اسلام (کتاب)|فقه سیاسی اسلام]]، ص ۴۶۷.</ref> | کلمه «جزیه» یک واژه [[عربی]] است و از کلمات [[مجازات]] و [[جزا]] مشتق شده است که به معنای «پاداش» هستند <ref>کتاب التنبیه، ص۱۳۷ (حاشیه کتاب).</ref>. طبق این معنا، [[جزیه]]، [[پاداش]] و یا مالیاتی است که [[کفّار]] [[ذمی]] در مقابل سکونت خود در [[مملکت اسلامی]] و برای تأمین هزینه‌های [[دفاعی]]، [[امنیتی]] و امور عام‌المنفعه به [[دولت اسلامی]] پرداخت می‌کنند و پرداخت این پاداش و [[مالیات]]، عین [[عدالت]] و [[انصاف]] است<ref>[[ابوالفضل شکوری|شکوری، ابوالفضل]]، [[فقه سیاسی اسلام (کتاب)|فقه سیاسی اسلام]]، ص ۴۶۷.</ref> | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۷: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:جزیه]] | |||
نسخهٔ ۱۳ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۳
این مدخل زیرشاخهٔ بحث جزیه است. جزیه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: جزیه در لغت - جزیه در قرآن - جزیه در فقه سیاسی - جزیه در معارف مهدویت - جزیه در معارف و سیره علوی - جزیه در تاریخ اسلامی - جزیه در فقه اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
کلمه «جزیه» یک واژه عربی است و از کلمات مجازات و جزا مشتق شده است که به معنای «پاداش» هستند [۱]. طبق این معنا، جزیه، پاداش و یا مالیاتی است که کفّار ذمی در مقابل سکونت خود در مملکت اسلامی و برای تأمین هزینه‌های دفاعی، امنیتی و امور عام‌المنفعه به دولت اسلامی پرداخت می‌کنند و پرداخت این پاداش و مالیات، عین عدالت و انصاف است[۲]
جزیه در لغت از ماده «ج ز ی» به معنای مکافات بر چیزی، و مجازات نیز از همین ماده است، و در اصطلاح به مالیاتی گفته می‌شود که از کافران اهل کتاب یا مشرکان عجم گرفته می‌شد[۳]. جزیه مالیاتی بود که به طور عادی بر رئوس اهل ذمه وضع می‌شد؛ گرچه گاهی بر زمین‌های ایشان نیز بسته می‌شد[۴].[۵]
پرسش مستقیم
منابع
پانویس
- ↑ کتاب التنبیه، ص۱۳۷ (حاشیه کتاب).
- ↑ شکوری، ابوالفضل، فقه سیاسی اسلام، ص ۴۶۷.
- ↑ ابن اثیر، النهایه، ج۱، ص۲۷۱؛ ابن منظور، لسان العرب، ج۱۴، ص۱۴۳، ماده جزی.
- ↑ منتظری، حسین علی، دراسات فی ولایة الفقیه، ج۳، ص۳۶۳.
- ↑ حسینی، سید رضا، مقاله «بیت المال»، دانشنامه امام علی، ج۷، ص ۴۱۰.