امیرالحاج در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[امیرالحاج در فقه اسلامی | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[امیرالحاج در فقه اسلامی]] | پرسش مرتبط = }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
«[[امیر الحاج]]» یا «[[امام الحاج]]» و «[[امام موسم]]» به معنای [[سرپرست حجاج]] است. | «[[امیر الحاج]]» یا «[[امام الحاج]]» و «[[امام موسم]]» به معنای [[سرپرست حجاج]] است. | ||
[[سرپرستی حاجیان]] از دیدگاه [[امامیّه]] از [[شئون امامت]] است که در عصر [[معصومان]]{{عم}} خود آن بزرگواران یا [[منصوب]] از جانب ایشان، و در | [[سرپرستی حاجیان]] از دیدگاه [[امامیّه]] از [[شئون امامت]] است که در عصر [[معصومان]]{{عم}} خود آن بزرگواران یا [[منصوب]] از جانب ایشان، و در عصر غیبت، [[فقیه]] جامع الشّرایط یا منصوب از جانب وی عهده‌دار آن است. در [[روایات]] [[حج]]، از امیر الحاج به «امام» تعبیر شده است.<ref>شرائع الاسلام، ج ۱، ص۱۸۸؛ الروضة البهیة، ج ۲، ص۲۷۲؛ جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۷</ref> از آن در باب [[حج]] سخن گفته‌اند. | ||
[[مستحب]] است امیر الحاج در روزهای هفتم، نهم ([[روز عرفه]])، دهم ([[روز]] [[عید]]) و دوازدهم (کوچ اول از [[منی]]) ماه [[ذی الحجّه]] برای حاجیان [[سخنرانی]] و آنان را با [[اعمال]] و عباداتی که باید به جا آورند آشنا کند.<ref>تذکرة الفقهاء، ج ۸، ص۱۶۵</ref> | [[مستحب]] است امیر الحاج در روزهای هفتم، نهم ([[روز عرفه]])، دهم ([[روز]] [[عید]]) و دوازدهم (کوچ اول از [[منی]]) ماه [[ذی الحجّه]] برای حاجیان [[سخنرانی]] و آنان را با [[اعمال]] و عباداتی که باید به جا آورند آشنا کند.<ref>تذکرة الفقهاء، ج ۸، ص۱۶۵</ref> | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اصطلاحات سیاسی]] | |||
نسخهٔ ۲۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۵
امیرالحاج در فقه اسلامی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امیرالحاج در فقه اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
«امیر الحاج» یا «امام الحاج» و «امام موسم» به معنای سرپرست حجاج است.
سرپرستی حاجیان از دیدگاه امامیّه از شئون امامت است که در عصر معصومان(ع) خود آن بزرگواران یا منصوب از جانب ایشان، و در عصر غیبت، فقیه جامع الشّرایط یا منصوب از جانب وی عهده‌دار آن است. در روایات حج، از امیر الحاج به «امام» تعبیر شده است.[۱] از آن در باب حج سخن گفته‌اند.
مستحب است امیر الحاج در روزهای هفتم، نهم (روز عرفه)، دهم (روز عید) و دوازدهم (کوچ اول از منی) ماه ذی الحجّه برای حاجیان سخنرانی و آنان را با اعمال و عباداتی که باید به جا آورند آشنا کند.[۲]
همچنین به قول مشهور، مستحب است امیر الحاج روز ترویه پیش از ظهر در مکّه مُحرم شود و به منی رود و نماز ظهر و عصر را در آنجا بخواند.[۳]
مستحب مؤکّد است امیرالحاج شب نهم تا طلوع خورشید در منی بماند و پس از آن به عرفات برود.[۴] نیز مستحب است شب دهم تا طلوع خورشید در مشعرالحرام اقامت کند. برخی قدما آن را واجب دانسته‌اند [۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ شرائع الاسلام، ج ۱، ص۱۸۸؛ الروضة البهیة، ج ۲، ص۲۷۲؛ جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۷
- ↑ تذکرة الفقهاء، ج ۸، ص۱۶۵
- ↑ الحدائق الناضرة، ج ۱۶، ص۳۵۰ ـ ۳۵۱؛ جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۶
- ↑ جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۱۲
- ↑ جواهر الکلام، ج ۱۹، ص۹۹
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۷۰۴.