برج بن مسهر الطایی: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ ‏۳ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۰۷

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

مقدمه

برج بن مسهر از شاعرانی است که در زمان امام علی (ع) به خوارج پیوست. او در سرودن شعر و ساختن جملات مسجع تبحر داشت. برج شعار خوارج یعنی " لَا حُكْمَ‏ إِلَّا لِلَّهِ‏ " را با آهنگی بلند بر زبان می‌آورد تا امام علی (ع) بشنود. امام علی (ع) در سرزنش و ملامت او فرمود: خاموش شو! ای مردی که دندان‌های پیشین تو افتاده است. خدا چهره‌ات را زشت گرداند. به خدا سوگند، حق آشکار شد و در آن وقت تو حقیر و ناتوان و پوشیده آواز بودی. تا آن‌گاه که باطل نعره زد، آشکار شدی، آن‌سان که شاخ بز نر آشکار شود^[۱]^[۲].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

دانشنامه نهج البلاغه ج۱؛

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ آیتی، ۴۴۳؛ دین‌پرور، ۲۷۴؛ شهیدی ۱۹۳
↑ دانشنامه نهج البلاغه؛ ج۱، ص 165.

[1] آیتی، ۴۴۳؛ دین‌پرور، ۲۷۴؛ شهیدی ۱۹۳

[2] دانشنامه نهج البلاغه؛ ج۱، ص 165.

[۱]

[۲]

@@ خط ۳: / خط ۳: @@
 ==مقدمه==
-*برج بن مسهر از شاعرانی است که در زمان [[امام علی]] {{ع}} به [[خوارج]] پیوست. او در سرودن [[شعر]] و ساختن جملات مسجع تبحر داشت. برج شعار [[خوارج]] یعنی {{عربی|" لَا حُكْمَ‏ إِلَّا لِلَّهِ‏ "}} را با آهنگی بلند بر زبان می‌آورد تا [[امام علی]] {{ع}} بشنود. [[امام علی]] {{ع}} در سرزنش و ملامت او فرمود: خاموش شو! ای مردی که دندان‌های پیشین تو افتاده است. [[خدا]] چهره‌ات را زشت گرداند. به [[خدا]] [[سوگند]]، [[حق]] [[آشکار]] شد و در آن وقت تو حقیر و ناتوان و پوشیده آواز بودی. تا آن‌گاه که [[باطل]] نعره زد، [[آشکار]] شدی، آن‌سان که شاخ بز نر [[آشکار]] شود<ref>آیتی، ۴۴۳؛ دین‌پرور، ۲۷۴؛ شهیدی ۱۹۳</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]؛ ج۱، ص: 165.</ref>.
+*برج بن مسهر از شاعرانی است که در زمان [[امام علی]] {{ع}} به [[خوارج]] پیوست. او در سرودن [[شعر]] و ساختن جملات مسجع تبحر داشت. برج شعار [[خوارج]] یعنی {{عربی|" لَا حُكْمَ‏ إِلَّا لِلَّهِ‏ "}} را با آهنگی بلند بر زبان می‌آورد تا [[امام علی]] {{ع}} بشنود. [[امام علی]] {{ع}} در سرزنش و ملامت او فرمود: خاموش شو! ای مردی که دندان‌های پیشین تو افتاده است. [[خدا]] چهره‌ات را زشت گرداند. به [[خدا]] [[سوگند]]، [[حق]] [[آشکار]] شد و در آن وقت تو حقیر و ناتوان و پوشیده آواز بودی. تا آن‌گاه که [[باطل]] نعره زد، [[آشکار]] شدی، آن‌سان که شاخ بز نر [[آشکار]] شود<ref>آیتی، ۴۴۳؛ دین‌پرور، ۲۷۴؛ شهیدی ۱۹۳</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]؛ ج۱، ص 165.</ref>.
 == پرسش‌های وابسته ==