ربیون: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد)
 
خط ۱۴: خط ۱۴:
{{متن قرآن|وَكَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ}}<ref>«و بسا پیامبرانی که همراه آنان توده‌های انبوه به نبرد (با دشمنان خداوند) پرداختند و در راه خداوند هر چه به ایشان رسید نه سست و نه ناتوان شدند و نه تن به زبونی سپردند؛ و خداوند شکیبایان را دوست می‌دارد» سوره آل عمران، آیه ۱۴۶.</ref>.
{{متن قرآن|وَكَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ}}<ref>«و بسا پیامبرانی که همراه آنان توده‌های انبوه به نبرد (با دشمنان خداوند) پرداختند و در راه خداوند هر چه به ایشان رسید نه سست و نه ناتوان شدند و نه تن به زبونی سپردند؛ و خداوند شکیبایان را دوست می‌دارد» سوره آل عمران، آیه ۱۴۶.</ref>.


[[ربیّون]] افرادی هستند که در [[مکتب]] [[نبوت]] [[تربیت]] شده، [[صبر]] و [[اخلاص]] و [[استقامت]] را از منبع [[وحی]] و [[رسالت]] آموخته‌اند و [[مجاهدان]] و [[رزمندگان]] در کنار [[انبیا]] و همراه آنان هستند و این [[مقام]] مناسب [[ربیّون]] است، نه ربّانی<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۲.</ref>. برخی [[ربیّون]] و ربانیوّن را به یک معنا گرفته‌اند<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۳۷.</ref>.  
ربیّون افرادی هستند که در [[مکتب]] [[نبوت]] [[تربیت]] شده، [[صبر]] و [[اخلاص]] و [[استقامت]] را از منبع [[وحی]] و [[رسالت]] آموخته‌اند و [[مجاهدان]] و [[رزمندگان]] در کنار [[انبیا]] و همراه آنان هستند و این [[مقام]] مناسب ربیّون است، نه ربّانی<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۲.</ref>. برخی ربیّون و ربانیوّن را به یک معنا گرفته‌اند<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۳۷.</ref>.  


[[ربیّون]] بر حلقه [[صحابی]] [[مخلص]] و عالمِ [[انبیاء]] اطلاق می‌شود که تکیه‌گاه آنها در [[جنگ‌ها]] و [[جهاد]] علیه [[کفار]] بودند. این گروه [[نخبگان]] [[حاکم]] را تشکیل می‌دادند که [[مشاوران]]، معاونان، [[فرماندهان]] [[جنگی]]، طرّاحان و برنامه ریزان [[انبیا]] محسوب می‌شدند.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۹۸-۲۹۹.</ref>
ربیّون بر حلقه [[صحابی]] [[مخلص]] و عالمِ [[انبیاء]] اطلاق می‌شود که تکیه‌گاه آنها در [[جنگ‌ها]] و [[جهاد]] علیه [[کفار]] بودند. این گروه [[نخبگان]] [[حاکم]] را تشکیل می‌دادند که [[مشاوران]]، معاونان، [[فرماندهان]] [[جنگی]]، طرّاحان و برنامه ریزان [[انبیا]] محسوب می‌شدند.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۹۸-۲۹۹.</ref>


==منابع==
==منابع==

نسخهٔ ‏۷ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۰۸

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ربیون (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

افرادی که در راه انبیای الهی صبر و استقامت کردند و به عبادت و خداشناسی مشهور شده‌اند[۱]؛ همچنین عارف به ربّ[۲] و مردانی با تربیت خاص الهی و روحانی[۳].

﴿وَكَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ[۴].

ربیّون افرادی هستند که در مکتب نبوت تربیت شده، صبر و اخلاص و استقامت را از منبع وحی و رسالت آموخته‌اند و مجاهدان و رزمندگان در کنار انبیا و همراه آنان هستند و این مقام مناسب ربیّون است، نه ربّانی[۵]. برخی ربیّون و ربانیوّن را به یک معنا گرفته‌اند[۶].

ربیّون بر حلقه صحابی مخلص و عالمِ انبیاء اطلاق می‌شود که تکیه‌گاه آنها در جنگ‌ها و جهاد علیه کفار بودند. این گروه نخبگان حاکم را تشکیل می‌دادند که مشاوران، معاونان، فرماندهان جنگی، طرّاحان و برنامه ریزان انبیا محسوب می‌شدند.[۷]

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۲۵۶.
  2. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۳۸۲.
  3. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۲.
  4. «و بسا پیامبرانی که همراه آنان توده‌های انبوه به نبرد (با دشمنان خداوند) پرداختند و در راه خداوند هر چه به ایشان رسید نه سست و نه ناتوان شدند و نه تن به زبونی سپردند؛ و خداوند شکیبایان را دوست می‌دارد» سوره آل عمران، آیه ۱۴۶.
  5. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۲.
  6. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۳۷.
  7. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۹۸-۲۹۹.