تاریخ قرآن - شاکر (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +)) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات مقاله | {{جعبه اطلاعات مقاله | ||
| عنوان = [[تاریخ قرآن]] | | عنوان = [[تاریخ قرآن]] | ||
نسخهٔ ۲۱ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۲۳
| تاریخ قرآن | |
|---|---|
| شاخه‌ای از علوم قرآن ناظر به مباحث سرگذشت قرآن کریم از آغاز نزول تاکنون | |
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | محمد کاظم شاکر |
| موضوع | تاریخ قرآن |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | دائرة المعارف قرآن کریم ج۷ |
| وابسته به | دفتر تبلیغات اسلامی |
| محل نشر | بوستان کتاب |
| ناشر الکترونیک | پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن |
تاریخ قرآن: (شاخه‌ای از علوم قرآن ناظر به مباحث سرگذشت قرآن کریم از آغاز نزول تا کنون) عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بحث و بررسی تاریخ قرآن می‌پردازد. این مقاله ۱۶ صفحه‌ای به قلم محمد کاظم شاکر نگاشته شده و در دائرة المعارف قرآن کریم ج۷ به چاپ رسیده است.
فهرست مقاله
- تاریخ قرآن نزد خاور شناسان
- پیدایش متن قرآن و تغییرات آن در زمان پیامبر
- تاریخ نگارش و تدوین متن قرآن
- تاریخ‌گذاری
- تحریف قرآن
- تاریخ قرآن نزد مسلمانان
- منابع
درباره پدیدآورنده
دکتر محمد کاظم شاکر (متولد ۱۳۴۲ ش، یزد)، تحصیلات حوزوی خود را تا خارج فقه و اصول پیگیری کرد. وی رشته علوم قرآن و حدیث را در مقطع دکترا در دانشگاه تربیت مدرس به اتمام رساند. مدیریت گروه علوم قرآن و حدیث، مدیر مسئولی و سردبیری مجله پژوهش‌های علوم انسانی دانشگاه قم، معاون آموزشی و دانشجویی دانشکده اصول الدین از جمله فعالیت‌های است. او علاوه بر تدریس دروس دانشگاهی به راهنمایی و مشاوره پایان‌نامه‌های دانشجویان نیز مشغول است و تا کنون چندین جلد کتاب و مقاله را به رشته تحریر درآورده است. «باطن و تأویل قرآن»، «بررسی احادیث الکافی درباره روح‌القدس و مقایسه آن با دیدگاه مسیحیت»، «روح خدا در قرآن و کتاب مقدس»، «سرشت وحی پیامبرانه و طرق دریافت آن»، «لیلة القدر و نزول روح»، «پژوهشی در بعثت و آغاز نزول قرآن»، «نقد تحلیل پدیدارشناسانه وات از وحی قرآن و نبوت پیامبر اسلام»، «فقر و غنا در قرآن و حدیث»، «تأویل»، «علم لدنى در قرآن و حدیث»، «تحلیل علم غیب پیامبر و امام از دیدگاه قرآن و عترت» و مشارکت در «مجموعه مقالات فارسی کنگره بین‌المللی ثقة‌الاسلام کلینی ج۴» برخی از این آثار است.[۱]