نویسندگان در چکیده مقاله خود می‌نویسند: «خاورشناسان را می‌توان در مورد تحلیل وحی و نبوت به دو دسته تقسیم کرد: گروهی که صرفاً نگاهی پدیدارشناسانه به وحی دارند؛ از این‌رو، تحلیل‌های ایشان بر محور عوامل جامعه‌شناختی و تا حدودی روان‌شناختی عصر پیدایش نبوت مبتنی است و گروهی که به خدا و غیب معتقدند و همراه با این محورهای زمینی و انسانی، نگاهی نیز به انگیزش‌های درونی دارند که از آسمان هدایت می‌شود. البته همه خاورشناسان خداباور چنین نگاهی به نبوت پیامبر اکرمa ندارند. بلکه نگاه برخی از آنها در خصوص پیامبر اسلامa نگاه از نوع نخست است. ویلیام مونتگمری وات را می‌توان از خاورشناسانی دانست که دیدگاه پدیدارشناسانه رایج در مغرب زمین نسبت به وحی و نبوت را با دیدگاهی الهیاتی که بیشتر نیز برخاسته از الهیات مسیحی است به هم پیوند زده است. نوشتار حاضر، نخست اهم پارادیم‌های پدیدارشناسانه را که در سخنان وات در مورد وحی و نبوت بازتاب یافته، حکایت کرده و در بخش دوم به نقد آنها پرداخته است».[۲]
