خالد بن عمرو ازدی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۶ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۰۴

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث خالد بن عمرو ازدی است. "خالد بن عمرو ازدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

خالد فرزند عمرو ازدی، منسوب به طایفه اَزد که از بزرگ‌ترین قبایل عرب قحطانی است که در یمن و حجاز سکونت داشتند و برخی از آنها به عراق هجرت کردند و خالد و پدرش ساکن کوفه بوده‌اند.

امام علی(ع)، طی اشعاری از این قبیله تمجید کردند و آنها را شمشیر خود دانستند.

خالد به همراه پدرش عمرو و غلام پدر به نام سعد و نیز مجمع بن عبدالله مذحجی و نافع بن هلال با راهنمایی طرماح بن عدی، در منزلگاه عذیب الهجانات بین راه مکه به کوفه، به امام حسین(ع) ملحق شدند و تا کربلا و روز عاشورا همراه حضرت بودند تا به شهادت رسیدند^[۱].

وی در روز عاشورا پس از پدرش، عازم میدان شد و چنین رجز خواند:

^[۲].

صَبْراً عَلَى‏ الْمَوْتِ‏ بَنِي‏ قَحْطَانَ		كَيْمَا تَكُونُوا فِي رِضَا الرَّحْمَنِ
ذِي الْمَجْدِ وَ الْعِزَّةِ وَ الْبُرْهَانِ‏		وَ ذِي الْعُلَى وَ الطَّوْلِ وَ الْإِحْسَانِ
يَا أَبَتَا قَدْ صِرْتَ فِي الْجِنَانِ‏		فِي قَصْرِ دُرٍّ حَسَنِ الْبُنْيَانِ

(ای) فرزندان قحطان! بر مرگ در راه خدا) بردبار باشید؛ تا خشنودی خداوند رحمان را دریابید. (پروردگاری که) دارای مجد و عترت و برهان و مقام بالا و قدرت و احسان است. ای پدر! در بهشت و در قصری که از در ساخته شده جای گرفتی.

او در این حال به دشمن حمله کرد و چند تن از آنها را به هلاکت رساند و سرانجام مدال پر افتخار شهادت را به گردن آویخت و به خیل شهیدان پیوست.

در کتاب‌های مقاتل و تاریخ، بیش از این درباره خالد بن عمرو سخنی به میان نیامده است.^[۳]

منابع

ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین

پانویس

↑ در مقتل مقرم، ص۱۱۸. شرح ملحق شدن خالد و همراهان به کاروان حسینی را در ترجمه مجمع بن عبدالله و حربن یزید ریاحی در همین اثر ملاحظه نمایید.
↑ مقتل مقرم، ص۱۱۸؛ ر.ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۴۰۴ و کامل ابن اثیر، ج۲، ص۵۵۳.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۴۲۳-۴۲۴.

[1] در مقتل مقرم، ص۱۱۸. شرح ملحق شدن خالد و همراهان به کاروان حسینی را در ترجمه مجمع بن عبدالله و حربن یزید ریاحی در همین اثر ملاحظه نمایید.

[2] مقتل مقرم، ص۱۱۸؛ ر.ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۴۰۴ و کامل ابن اثیر، ج۲، ص۵۵۳.

[3] ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۴۲۳-۴۲۴.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۱۴: / خط ۱۴: @@
 وی در روز عاشورا پس از پدرش، عازم میدان شد و چنین [[رجز]] خواند:
+{{شعر}}
-{{عربی|"صَبْراً عَلَى‏ الْمَوْتِ‏ بَنِي‏ قَحْطَانَ‏		كَيْمَا تَكُونُوا فِي رِضَا الرَّحْمَنِ‏"}}
+{{ب|''صَبْراً عَلَى‏ الْمَوْتِ‏ بَنِي‏ قَحْطَانَ''|2=''كَيْمَا تَكُونُوا فِي رِضَا الرَّحْمَنِ''}}
+{{ب|''ذِي الْمَجْدِ وَ الْعِزَّةِ وَ الْبُرْهَانِ‏''|2=''وَ ذِي الْعُلَى وَ الطَّوْلِ وَ الْإِحْسَانِ''}}
-{{عربی|"ذِي الْمَجْدِ وَ الْعِزَّةِ وَ الْبُرْهَانِ‏		وَ ذِي الْعُلَى وَ الطَّوْلِ وَ الْإِحْسَانِ‏"}}
+{{ب|''يَا أَبَتَا قَدْ صِرْتَ فِي الْجِنَانِ‏''|2=''فِي قَصْرِ دُرٍّ حَسَنِ الْبُنْيَانِ''}}<ref>مقتل مقرم، ص۱۱۸؛ ر.ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۴۰۴ و کامل ابن اثیر، ج۲، ص۵۵۳.</ref>.
+{{پایان شعر}}
-{{عربی|"يَا أَبَتَا قَدْ صِرْتَ فِي الْجِنَانِ‏		فِي قَصْرِ دُرٍّ حَسَنِ الْبُنْيَانِ"}}<ref>مقتل مقرم، ص۱۱۸؛ ر.ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۴۰۴ و کامل ابن اثیر، ج۲، ص۵۵۳.</ref>.
+:(ای) [[فرزندان]] [[قحطان]]! بر [[مرگ]] در [[راه خدا]]) بردبار باشید؛ تا [[خشنودی خداوند]] [[رحمان]] را دریابید. (پروردگاری که) دارای [[مجد]] و [[عترت]] و [[برهان]] و [[مقام]] بالا و [[قدرت]] و [[احسان]] است. ای پدر! در [[بهشت]] و در قصری که از در ساخته شده جای گرفتی.
-(ای) [[فرزندان]] [[قحطان]]! بر [[مرگ]] در [[راه خدا]]) بردبار باشید؛ تا [[خشنودی خداوند]] [[رحمان]] را دریابید. (پروردگاری که) دارای [[مجد]] و [[عترت]] و [[برهان]] و [[مقام]] بالا و [[قدرت]] و [[احسان]] است. ای پدر! در [[بهشت]] و در قصری که از در ساخته شده جای گرفتی.
 او در این حال به [[دشمن]] [[حمله]] کرد و چند تن از آنها را به [[هلاکت]] رساند و سرانجام مدال پر [[افتخار]] شهادت را به گردن آویخت و به خیل [[شهیدان]] پیوست.