مختار ثقفی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
(←منابع) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681353.jpg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|'''گزیده دانشنامه امام حسین''']] | # [[پرونده:13681353.jpg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|'''گزیده دانشنامه امام حسین''']] | ||
# [[پرونده:1100848.jpg|22px]] [[محمد سهیل طقوش|طقوش]] و [[رسول جعفریان|جعفریان]]، [[دولت امویان (کتاب)|'''دولت امویان''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۴۷
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث مختار ثقفی است. "مختار ثقفی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
دستگیری مختار[۱]
در کتاب تاریخ الیعقوبی آمده است که: مختار بن ابی عبید ثقفی، به همراه جمعی که با خود سلاح داشتند، آمدند و می‌خواستند حسین بن علی(ع) را یاری کنند. عبیدالله بن زیاد، او را گرفت و زندان کرد و او را با چوب زد و پلک چشمش بریده شد[۲].[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ مختار بن ابی عبید بن مسعود ثقفی - که کنیه‌اش ابو اسحاق است-، در سال هجرت به دنیا آمد. او پیامبر(ص) را ندید و از ایشان روایتی ندارد. وی از صاحبان فضیلت و نیکوکار به شمار می‌رفت، تا این که برای خونخواهی امام حسین(ع) قیام کرد و گروه بسیاری از شیعیان کوفه، نزد او اجتماع کردند و او بر کوفه مسلط شد و قاتلان حسین(ع) را به چنگ آورد و آنان را کشت. گفته‌اند او نماینده محمد بن حنفیه در خونخواهی بوده است. ابراهیم بن اشتر به همراه لشکری به وی ملحق شد و ابن زیاد و گروهی دیگر را کشت. بدین جهت، بسیاری از مسلمانان، او را دوست دارند. وی در این راه، امتحان‌های خوبی داد. او برای ابن عباس و ابن حنفیه و... پول می‌فرستاد و آنان می‌پذیرفتند. خواهر مختار، همسر ابن عمر بود. مصعب بن زبیر، از بصره به همراه گروه بسیاری از اهل کوفه و بصره به سمت او حرکت کرد و مختار را در سال ۶۷ ق، کشت. دیدگاه شخصیت‌های شیعه و اهل سنت درباره او و عقیده‌اش و قیامش، گوناگون است. البته همه اتفاق دارند که پیش از قیام، دارای حسن حال بوده است.
- ↑ «كَانَ المُختارُ بْنُ أبِي عُبَيْدٍ الثَّقَفِيُّ أقبَلَ فِي جَمَاعَةٍ عَلَيْهِمُ السِّلاحُ، يُرِيدُونَ نَصْرَ الحُسَيْنِ بنِ عَلِيٍّ(ع)، فَأَخَذَهُ عُبَيْدُ اللّهِ بنُ زِيادٍ فَحَبَسَهُ، وَ ضَرَبَهُ بِالقَضيبِ، حَتّى شَتَرَ عَيْنَهُ» (تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۲۵۸).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۳۵۹.