استدراج در فقه سیاسی

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث استدراج است. "استدراج" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

استدراج در قرآن - استدراج در حدیث - استدراج در فقه سیاسی - استدراج در کلام اسلامی - استدراج در معارف دعا و زیارات - استدراج در معارف و سیره سجادی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل استدراج (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

• استدراج: فرو گرفتن تدریجی، بالا بردن و به‌زیر افکندن، نزدیک‌ شدن به‌تدریج و درجه‌ درجه.
• ﴿سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ﴾.
• استدراج یعنی مشرکان، کافران و تبهکاران را آهسته‌ آهسته و به شیوه‌ای که گمانش را نمی‌برند، فرو می‌گیریم، نه یک‌باره و ناگهانی. استدراج این‌گونه اتفاق می‌افتد که خداوند به افرادی بدون استحقاق و با وجود گناه، نعمت می‌بخشد تا به آن سرمست و سرگرم شوند و از یاد مرگ و توبه غافل گردند .
• استدراج مکر الهی و تدبیر و ترفند او ﴿وَمَكَرُوا وَمَكَرَ اللَّهُ وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ﴾ و از سنن اجتماعی الهی است و املاء الهی نیز بیان دیگری از همین سنت و سیاست اجتماعی الهی در برخورد با مشرکان، کافران و تبهکاران است: ﴿وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُوا إِثْمًا وَلَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ﴾.

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم

پانویس