زهوق در فقه سیاسی

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث زهوق است. "زهوق" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

زهوق در قرآن - زهوق در حدیث - زهوق در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل زهوق (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

از بین ‌رفتن، مضمحل‌ شدن و باطل ‌شدن . اصل آن "زهق" به معنای ذهاب قهری و بی‌اختیار .

﴿وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا﴾.

این آیه شریفه به این معناست که از میان ‌رفتنِ باطل قهری است و محو باطل تنها به اظهار و اثبات حق امکان پذیر است. از سنن الهی، نابود کردن باطل به وسیله حق است که بنا بر صریح آیه شریفه، برای نابودی باطل اثبات حق کفایت می‌کند.

حق و باطل دو مفهوم متقابل هستند؛ حق ثبات و حقیقتی دارد؛ بر خلاف باطل که وجود ثابتی ندارد؛ گرچه تشابه به حق پیدا می‌کند و گمان می‌رود که حق است؛ ولی در تعارض با حقّ نابود و محو می‌شود؛ مثل آب که عینیت و واقعیتی در خارج دارد؛ در مقابل آن، سراب است که مانند آب به نظر می‌رسد، ولی برای تشنه رفع عطش نمی‌کند.

نظام خلقت امتزاجی از حق و باطل است و سنت الهی بر مهلت‌ دادن به باطل تعلق گرفته تا اینکه حق با باطل تعارض کند؛ آن‌گاه خداوند با حق، باطل را هلاک و نابود خواهد ساخت .

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم