اسد الله: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==') |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*'''اسد الله''' [[شیر خدا]]، اسد اللّه الغالب، شیر [[حق]] هم بهکار رفته است، از [[القاب]] [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} است که نشاندهندۀ [[شجاعت]] آن [[حضرت]] در میدانهای [[مبارزه]] است. [[امام سجاد]]{{ع}} نیز در معرفی آن [[حضرت]] با تعبیر {{عربی|أسد اللّه الغالب، مطلوب کلّ طالب}} از جدّ خویش یاد کرده است.<ref>مقتل الحسین، خوارزمی، ج ۲ص ۷</ref> این صفت دربارۀ [[حضرت حمزه]] سیّد الشهدا هم بهکار رفته است، ولی در [[فرهنگ شیعی]] و [[ادبیات]] و اشعار، دربارۀ [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} بهکار میرود..<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۷۰.</ref> | *'''اسد الله''' [[شیر خدا]]، اسد اللّه الغالب، شیر [[حق]] هم بهکار رفته است، از [[القاب]] [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} است که نشاندهندۀ [[شجاعت]] آن [[حضرت]] در میدانهای [[مبارزه]] است. [[امام سجاد]]{{ع}} نیز در معرفی آن [[حضرت]] با تعبیر {{عربی|أسد اللّه الغالب، مطلوب کلّ طالب}} از جدّ خویش یاد کرده است.<ref>مقتل الحسین، خوارزمی، ج ۲ص ۷</ref> این صفت دربارۀ [[حضرت حمزه]] سیّد الشهدا هم بهکار رفته است، ولی در [[فرهنگ شیعی]] و [[ادبیات]] و اشعار، دربارۀ [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} بهکار میرود..<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۷۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۳۰
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اسد الله (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- اسد الله شیر خدا، اسد اللّه الغالب، شیر حق هم بهکار رفته است، از القاب حضرت علی(ع) است که نشاندهندۀ شجاعت آن حضرت در میدانهای مبارزه است. امام سجاد(ع) نیز در معرفی آن حضرت با تعبیر أسد اللّه الغالب، مطلوب کلّ طالب از جدّ خویش یاد کرده است.[۱] این صفت دربارۀ حضرت حمزه سیّد الشهدا هم بهکار رفته است، ولی در فرهنگ شیعی و ادبیات و اشعار، دربارۀ امیر المؤمنین(ع) بهکار میرود..[۲]
منابع
پانویس
- ↑ مقتل الحسین، خوارزمی، ج ۲ص ۷
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۷۰.