تمکین در فقه سیاسی

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث تمکین است. "تمکین" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

تمکین در قرآن - تمکین در حدیث - تمکین در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تمکین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

• تمکین: موضع دربرگیرنده شیء، امکان و اقتدار دادن، تمکن‌ بخشیدن و جای‌ دادن. اصل آن "مکن" به معنای "استقرار با اقتدار".
• ﴿وَلَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ فِي الْأَرْضِ وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ﴾.
• استقرار بخشیدن گاهی به حاکمیت‌ دادن و اقتدار بخشی الهی است که به برخی اقوام یا اشخاص تعلق گرفته است: ﴿وَكَذَلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي الْأَرْضِ يَتَبَوَّأُ مِنْهَا حَيْثُ يَشَاءُ﴾ و گاهی برای عموم و افراد غیر معیّن است: ﴿وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ﴾. درباره این آیه شریفه اختلافات بسیاری در میان مفسران رخ داده است. برخی مفسران از این آیه شریفه چنین برداشت کرده‌اند که خداوند به کسانی که ایمان آورده، عمل صالح انجام می‌دهند، وعده استقرار جامعه‌ای صالح و خالص از پلیدی‌های کفر و نفاق و فسق را داده است که بر عقاید و اعمال مردم آن، دین حق حاکم باشد، مردم در امنیت به سر برند و از دشمن داخلی و خارجی ترسی نداشته باشند و از ظلم ظالمان و زورگویی جبّاران و توطئه توطئه گران آزاد باشند و چنین جامعه پاکیزه‌ای از زمان بعثت پیامبر(ص) تاکنون تشکیل نشده است و ویژگی‌هایی که از اخبار متواتر از پیامبر(ص) و ائمه معصومین(ع) درباره زمان ظهور حضرت مهدی(ع) برداشت می‌شود، بر چنین جامعه‌ای انطباق دارد.

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم