شماتت در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>')
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ')
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[شماتت]]''' است. "'''شماتت'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[شماتت در قرآن]] - [[شماتت در فقه اسلامی]] - [[نفی شماتت در معارف دعا و زیارات]] - [[نفی شماتت در معارف و سیره سجادی]] - [[نفی شماتت در معارف و سیره نبوی]]</div>
| موضوع مرتبط = شماتت
| عنوان مدخل = شماتت
| مداخل مرتبط = [[شماتت در قرآن]] - [[شماتت در فقه اسلامی]] - [[نفی شماتت در معارف دعا و زیارات]] - [[نفی شماتت در معارف و سیره سجادی]] - [[نفی شماتت در معارف و سیره نبوی]]
| پرسش مرتبط  =
}}


==مقدمه==
==مقدمه==

نسخهٔ ‏۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۸

مقدمه

شماتت: خشنودی از اتفاق ناخوشایند رخ داده برای دیگری.

اظهار شادمانی از بلایی که برای برادر دینی (مؤمن) رخ داده حرام است. [۱] در حدیثی از امام صادق(ع) آمده است: "کسی که برادر دینی خود را بر گرفتاری ای‏که برایش پیش آمده شماتت کند، از دنیا نمی‌‏رود، مگر آنکه بدان‏ گرفتاری مبتلا شود". و در حدیثی دیگر از رسول خدا(ص) آمده است: "نسبت به برادر دینی خود اظهار شماتت مکن که (اگر چنین کنی) خداوند او را مورد لطف و مرحمت خود قرار داده و تو را مبتلا می‏‌گرداند"[۲]

شماتت کردن مسلمان موجب تعزیر است[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. جواهر الکلام، ج۴۱، ص:۵۸
  2. وسائل الشیعة، ج۳، ص:۲۶۶
  3. کتاب السرائر، ج۳، ص:۵۳۰.
  4. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۴، صفحه ۷۲۳.