عبدالله بن محمد بن ابی‌شیبه صدوق: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
|||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
وی از [[کوفه]] به بغداد رفت و در [[مسجد]] رصافه بغداد بر [[کرسی]] [[نقل حدیث]] نشست و نیز در زمره محدثانی قرار گرفت که به دستور [[متوکل عباسی]] با نحله‌های مختلف [[فکری]] مانند [[معتزله]] و [[جهمیّه]] [[مناظره]] می‌‌کردند و احادیثی در ردّ بر آنها نقل می‌‌کردند.<ref>تاریخ الاسلام ۱۷/۲۳۰.</ref> [[علمای رجال]] [[اهل سنت]] وی را [[حافظ]] [[حدیث]]، [[ثقه]] و مورد [[اعتماد]] می‌‌دانند. | وی از [[کوفه]] به بغداد رفت و در [[مسجد]] رصافه بغداد بر [[کرسی]] [[نقل حدیث]] نشست و نیز در زمره محدثانی قرار گرفت که به دستور [[متوکل عباسی]] با نحله‌های مختلف [[فکری]] مانند [[معتزله]] و [[جهمیّه]] [[مناظره]] می‌‌کردند و احادیثی در ردّ بر آنها نقل می‌‌کردند.<ref>تاریخ الاسلام ۱۷/۲۳۰.</ref> [[علمای رجال]] [[اهل سنت]] وی را [[حافظ]] [[حدیث]]، [[ثقه]] و مورد [[اعتماد]] می‌‌دانند. | ||
وی از [[شریک بن عبدالله قاضی]]، [[عبدالله بن مبارک]]، [[علی بن مسهّر]]، [[سفیان بن عیینه]]، [[عبّاد بن عوام]]، [[عبدالله بن ادریس]]، [[عمرو بن عبید]] و دیگران حدیث شنیده و کسانی مثل [[احمد بن حنبل]]، [[عبدالله بن احمد بن حنبل]]، [[محمد بن اسحاق صاغانی]] و [[ابوالقاسم بغوی]] از او حدیث نقل کرده‌اند.<ref>تاریخ بغداد ۱۰/۶۶.</ref> عبسی در سال ۲۳۵ هـ در شهر کوفه از دنیا رفت.<ref>تاریخ بغداد ۱۰/۶۶.</ref> آثار او عبارت‌اند از: السنن فی الفقه الفتن الفتوح التفسیر التاریخ المسند فی الحدیث الجمل صفین<ref>الفهرست (الندیم) ۲۸۵.</ref> المصنف فی الحدیث الاحکام<ref>تاریخ الاسلام ۱۷/۲۳۰.</ref> ثواب القرآن الرد علی من ردّ علی ابی حنیفه<ref>هدیة العارفین ۱/۴۴۰.</ref> و الایمان<ref>المستدرک علی معجم المؤلفین ۴۳۲.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۴۸۰.</ref> | وی از [[شریک بن عبدالله قاضی]]، [[عبدالله بن مبارک]]، [[علی بن مسهّر]]، [[سفیان بن عیینه]]، [[عبّاد بن عوام]]، [[عبدالله بن ادریس]]، [[عمرو بن عبید]] و دیگران حدیث شنیده و کسانی مثل [[احمد بن حنبل]]، [[عبدالله بن احمد بن حنبل]]، [[محمد بن اسحاق صاغانی]] و [[ابوالقاسم بغوی]] از او حدیث نقل کرده‌اند.<ref>تاریخ بغداد ۱۰/۶۶.</ref> | ||
عبسی در سال ۲۳۵ هـ در شهر کوفه از دنیا رفت.<ref>تاریخ بغداد ۱۰/۶۶.</ref> | |||
آثار او عبارت‌اند از: السنن فی الفقه الفتن الفتوح التفسیر التاریخ المسند فی الحدیث الجمل صفین<ref>الفهرست (الندیم) ۲۸۵.</ref> المصنف فی الحدیث الاحکام<ref>تاریخ الاسلام ۱۷/۲۳۰.</ref> ثواب القرآن الرد علی من ردّ علی ابی حنیفه<ref>هدیة العارفین ۱/۴۴۰.</ref> و الایمان<ref>المستدرک علی معجم المؤلفین ۴۳۲.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۴۸۰.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۲۷ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۸
مقدمه
ابوبکر عبدالله بن محمد بن ابراهیم عبسی کوفی، مشهور به ابن ابی‌شیبه در سال ۱۵۹ هـ در شهر کوفه به دنیا آمد و رشد یافت و به تحصیل علوم پرداخت. برای فراگیری علوم بیشتر، به بصره و بغداد مسافرت کرد و از محضر فقها و علمای عصر خویش بهره برد و در علومی چون فقه تاریخ، تفسیر، حدیث و قرآن ماهر و استاد شد و در همه این زمینه‌ها تألیفاتی نوشت.[۱]
وی از کوفه به بغداد رفت و در مسجد رصافه بغداد بر کرسی نقل حدیث نشست و نیز در زمره محدثانی قرار گرفت که به دستور متوکل عباسی با نحله‌های مختلف فکری مانند معتزله و جهمیّه مناظره می‌‌کردند و احادیثی در ردّ بر آنها نقل می‌‌کردند.[۲] علمای رجال اهل سنت وی را حافظ حدیث، ثقه و مورد اعتماد می‌‌دانند.
وی از شریک بن عبدالله قاضی، عبدالله بن مبارک، علی بن مسهّر، سفیان بن عیینه، عبّاد بن عوام، عبدالله بن ادریس، عمرو بن عبید و دیگران حدیث شنیده و کسانی مثل احمد بن حنبل، عبدالله بن احمد بن حنبل، محمد بن اسحاق صاغانی و ابوالقاسم بغوی از او حدیث نقل کرده‌اند.[۳]
عبسی در سال ۲۳۵ هـ در شهر کوفه از دنیا رفت.[۴]
آثار او عبارت‌اند از: السنن فی الفقه الفتن الفتوح التفسیر التاریخ المسند فی الحدیث الجمل صفین[۵] المصنف فی الحدیث الاحکام[۶] ثواب القرآن الرد علی من ردّ علی ابی حنیفه[۷] و الایمان[۸].[۹]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
