الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
<div class="boxTitle">'''[[اولو الامر| اولو الامر]]'''</div>
<div class="boxTitle">'''[[اولو الامر| اولو الامر]]'''</div>
[[پرونده: IM009662.jpg|بی‌قاب|150px|left|link= اولو الامر]]
[[پرونده: IM009662.jpg|بی‌قاب|150px|left|link= اولو الامر]]
یکی از واژگانی که در قرآن و [[احادیث شیعه]] و اهل سنت به [[کار]] رفته، "اولوالامر" است. [[آیه ۵۹ سوره نساء]] یکی از آیات مهم و راهبردی قرآن کریم است و دلالت‌ها و [[تعیین]] مصادیق آن محور بنیادی [[تفاسیر شیعه]] و اهل سنت قرار گرفته است. [[مشروعیت زمامداران]] و [[حاکمان الهی]] (فارغ از [[روایات]]) در گرو این آیه است.  
یکی از واژگانی که در قرآن و احادیث شیعه و اهل سنت به [[کار]] رفته، "اولوالامر" است. [[آیه ۵۹ سوره نساء]] یکی از آیات مهم و راهبردی قرآن کریم است و دلالت‌ها و تعیین مصادیق آن محور بنیادی [[تفاسیر شیعه]] و اهل سنت قرار گرفته است. مشروعیت زمامداران و حاکمان الهی (فارغ از [[روایات]]) در گرو این آیه است.  


[[اولوالامر]] به معنای [[صاحبان فرمان]]، صاحبان شئ و صاحبان [[کار]] است و در اصطلاح قرآنی معنای خاصی را می‌‌رساند که همان [[مقام]] [[ولایت و خلافت]] است و اولوالامر کسانی هستند که [[شئون]] [[دین]] و دنیای [[مردم]] به دست آنان است.
[[اولوالامر]] به معنای [[صاحبان فرمان]]، صاحبان شئ و صاحبان [[کار]] است و در اصطلاح قرآنی معنای خاصی را می‌‌رساند که همان مقام [[ولایت]] و [[خلافت]] است و اولوالامر کسانی هستند که [[شئون]] [[دین]] و دنیای [[مردم]] به دست آنان است.


در دو آیۀ ۵۹ و ۸۳ [[سوره نساء]] واژه [[اولوالامر]] به [[کار]] رفته است. در [[آیه ۵۹ سوره نساء]] چنین آمده است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا}}، در این [[آیه]] [[خداوند]] [[دستور]] به [[پیروی]] از اولوالامر و [[اطاعت]] از ایشان داده است و در آیه ۸۳ آمده است: {{متن قرآن|وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَإِلَى أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلَّا قَلِيلًا}}؛ در این آیه نسبت به نشر [[اخبار]] [[امنیتی]] و اشاعه هر آنچه موجب [[رعب]] و [[وحشت]] می‌‌شود هشدار داده و از اشاعه آن قبل از گزارش و انتقال [[خبر]] به [[پیامبر]]{{صل}} [[نکوهش]] کرده است.
در دو آیۀ ۵۹ و ۸۳ [[سوره نساء]] واژه [[اولوالامر]] به [[کار]] رفته است. در [[آیه ۵۹ سوره نساء]] چنین آمده است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا}}، در این [[آیه]] [[خداوند]] [[دستور]] به [[پیروی]] از اولوالامر و [[اطاعت]] از ایشان داده است و در آیه ۸۳ آمده است: {{متن قرآن|وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَإِلَى أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلَّا قَلِيلًا}}؛ در این آیه نسبت به نشر [[اخبار]] [[امنیتی]] و اشاعه هر آنچه موجب [[رعب]] و [[وحشت]] می‌‌شود هشدار داده و از اشاعه آن قبل از گزارش و انتقال خبر به [[پیامبر]]{{صل}} [[نکوهش]] کرده است.


[[قریب]] به [[اتفاق]] مفسران شیعه بر اساس [[روایات شیعه]] و [[روایات معتبر]] [[اهل سنت]]، [[اتفاق نظر]] دارند که مصداق [[اولوالامر]]، [[امامان]] [[اثنا عشر]]{{ع}} هستند. [[شیعه]] [[معتقد]] است بر اساس شواهد موجود در [[آیه]]، غیر [[امامان معصوم]] نمی‌تواند مصداق اولوالامر باشد.
قریب به [[اتفاق]] مفسران شیعه بر اساس روایات شیعه و روایات معتبر [[اهل سنت]]، [[اتفاق نظر]] دارند که مصداق [[اولوالامر]]، [[امامان]] اثنا عشر{{ع}} هستند. [[شیعه]] [[معتقد]] است بر اساس شواهد موجود در [[آیه]]، غیر [[امامان معصوم]] نمی‌تواند مصداق اولوالامر باشد.


مفسران اهل سنت درباره مصداق اولوالامر مطالب گوناگونی گفته‌اند. [[امیران]] در [[زمان]] [[حضرت رسول]]{{صل}}، [[امر به معروف کنندگان]]، [[فقیهان]] و [[دین]] داران [[مطیع خدا]]، [[زمامداران]] [[جامعه]]، [[صاحب منصبان حکومتی]]، [[اهل حلّ و عقد]]، [[فرماندهان لشکر]]، [[خلفاء]] و [[جانشینان چهارگانه پیامبر]]، آگاهان و [[صاحبان بصیرت]] از [[صحابه پیامبر]] و [[دانشمندان دینی]] مصادیق بیان شدۀ اولوالامر است.
مفسران اهل سنت درباره مصداق اولوالامر مطالب گوناگونی گفته‌اند. [[امیران]] در [[زمان]] [[حضرت رسول]]{{صل}}، امر به معروف کنندگان، [[فقیهان]] و [[دین]] داران [[مطیع خدا]]، [[زمامداران]] [[جامعه]]، صاحب منصبان حکومتی، [[اهل حلّ و عقد]]، فرماندهان لشکر، [[خلفاء]] و جانشینان چهارگانه پیامبر، آگاهان و صاحبان بصیرت از [[صحابه پیامبر]] و [[دانشمندان دینی]] مصادیق بیان شدۀ اولوالامر است.


[[اطاعت محض]] از [[اولوالامر]] چند اثر را در پی دارد مانند: [[سعادت دنیوی]] و [[اخروی]]؛ عامل تشخیص درست و بهترین [[انتخاب]]؛ کسی که اطاعت از ایشان نکند، [[ایمان]] ندارد.
اطاعت محض از [[اولوالامر]] چند اثر را در پی دارد مانند: [[سعادت دنیوی]] و [[اخروی]]؛ عامل تشخیص درست و بهترین [[انتخاب]]؛ کسی که اطاعت از ایشان نکند، [[ایمان]] ندارد.


<div class="readmoreButton">[[اولو الامر|'''ادامه''']]</div>
<div class="readmoreButton">[[اولو الامر|'''ادامه''']]</div>

نسخهٔ ‏۲۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۱

یکی از واژگانی که در قرآن و احادیث شیعه و اهل سنت به کار رفته، "اولوالامر" است. آیه ۵۹ سوره نساء یکی از آیات مهم و راهبردی قرآن کریم است و دلالت‌ها و تعیین مصادیق آن محور بنیادی تفاسیر شیعه و اهل سنت قرار گرفته است. مشروعیت زمامداران و حاکمان الهی (فارغ از روایات) در گرو این آیه است.

اولوالامر به معنای صاحبان فرمان، صاحبان شئ و صاحبان کار است و در اصطلاح قرآنی معنای خاصی را می‌‌رساند که همان مقام ولایت و خلافت است و اولوالامر کسانی هستند که شئون دین و دنیای مردم به دست آنان است.

در دو آیۀ ۵۹ و ۸۳ سوره نساء واژه اولوالامر به کار رفته است. در آیه ۵۹ سوره نساء چنین آمده است: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا، در این آیه خداوند دستور به پیروی از اولوالامر و اطاعت از ایشان داده است و در آیه ۸۳ آمده است: ﴿وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَإِلَى أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلَّا قَلِيلًا؛ در این آیه نسبت به نشر اخبار امنیتی و اشاعه هر آنچه موجب رعب و وحشت می‌‌شود هشدار داده و از اشاعه آن قبل از گزارش و انتقال خبر به پیامبر(ص) نکوهش کرده است.

قریب به اتفاق مفسران شیعه بر اساس روایات شیعه و روایات معتبر اهل سنت، اتفاق نظر دارند که مصداق اولوالامر، امامان اثنا عشر(ع) هستند. شیعه معتقد است بر اساس شواهد موجود در آیه، غیر امامان معصوم نمی‌تواند مصداق اولوالامر باشد.

مفسران اهل سنت درباره مصداق اولوالامر مطالب گوناگونی گفته‌اند. امیران در زمان حضرت رسول(ص)، امر به معروف کنندگان، فقیهان و دین داران مطیع خدا، زمامداران جامعه، صاحب منصبان حکومتی، اهل حلّ و عقد، فرماندهان لشکر، خلفاء و جانشینان چهارگانه پیامبر، آگاهان و صاحبان بصیرت از صحابه پیامبر و دانشمندان دینی مصادیق بیان شدۀ اولوالامر است.

اطاعت محض از اولوالامر چند اثر را در پی دارد مانند: سعادت دنیوی و اخروی؛ عامل تشخیص درست و بهترین انتخاب؛ کسی که اطاعت از ایشان نکند، ایمان ندارد.