حجة الوداع در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۲: خط ۲۲:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']]
# [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}



نسخهٔ ‏۱۹ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۵۹

مقدمه

در تاریخ اسلام، به آخرین حج پیامبر(ص) "حجة الوداع" می‌گویند. در سال دهم هجرت، پیامبر(ص) با گروهی از مسلمانان، که شمارشان از صدهزار نفر متجاوز بود، قصد حج کرد و هنگام بازگشت، در پای کوه عرفات، خطبه‌ای معروف که مورخان آن را صحیفة النبی یا قانون اساسی اسلام نامیده‌اند، در محور ذیل بیان فرمود[۱]:

  1. امنیت و حفظ جان و مال مردم؛
  2. برادری و برابری (مساوات
  3. پاسداری و حرمت گزاردن به قوانین (نظیر عدم تبدیل و تغییر ماه‌های حرام
  4. احترام به حقوق مردم و عدم تجاوز به حقوق دیگران؛
  5. نفی تبعیض نژادی؛
  6. نفی استثمار؛
  7. ابلاغ کمال دین و پایان رسالت[۲]؛
  8. ابطال آداب و سنن ناپسند جاهلی؛
  9. دشمن‌شناسی و پیروی نکردن از شیطان؛
  10. حفظ امانت‌داری؛
  11. دعوت به یگانه‌پرستی[۳].

منابع

پانویس

  1. سیرۀ حلبی، ج۳، ص۲۸۹؛ سیره ابن هشام، ج۲، ص۶۰۵؛ طبقات ابن سعد، ج۲، ص۱۸۶-۱۸۴؛ بحار الانوار، ج۲۱، ص۴۰۵.
  2. راجع به تعیین جانشینی امیر مؤمنان از سوی پیامبر اسلام، ر.ک: واقعه غدیر خم.
  3. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۷۸.