قمر بنی هاشم: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>این\sمدخل\sاز\sچند\sمنظر\sمتفاوت\،\sبررسی\sمی‌شود\:<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\...)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط =  
| موضوع مرتبط =  
خط ۹: خط ۸:
==مقدمه==
==مقدمه==
از جمله هنگام عزیمت از [[مدینه]] به سوی [[مکّه]] پس از [[امتناع]] از [[بیعت کردن]]، وقتی همۀ [[خاندان عصمت]] سوار بر محمل شدند، [[امام]] ندا داد: {{متن حدیث|اين اخي؟ اين كبش كتيبتي، اين قمر بني هاشم}}. [[عباس]] هم پاسخش داد: {{متن حدیث|لبّيك، لبّيك يا سيّدي!}}<ref>معالی السبطین، ج۱، ص۲۲۰.</ref>. این [[لقب]] را به خاطر [[زیبایی]] و چهرۀ دلارای [[ابا الفضل]]{{ع}} به او داده بودند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۸۶.</ref>.
از جمله هنگام عزیمت از [[مدینه]] به سوی [[مکّه]] پس از [[امتناع]] از [[بیعت کردن]]، وقتی همۀ [[خاندان عصمت]] سوار بر محمل شدند، [[امام]] ندا داد: {{متن حدیث|اين اخي؟ اين كبش كتيبتي، اين قمر بني هاشم}}. [[عباس]] هم پاسخش داد: {{متن حدیث|لبّيك، لبّيك يا سيّدي!}}<ref>معالی السبطین، ج۱، ص۲۲۰.</ref>. این [[لقب]] را به خاطر [[زیبایی]] و چهرۀ دلارای [[ابا الفضل]]{{ع}} به او داده بودند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۸۶.</ref>.
== جستارهای وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۵۱

قمر بنی هاشم ماه بنی هاشم. این لقب را امام حسین(ع) هم به عباس می‌گفت.

مقدمه

از جمله هنگام عزیمت از مدینه به سوی مکّه پس از امتناع از بیعت کردن، وقتی همۀ خاندان عصمت سوار بر محمل شدند، امام ندا داد: «اين اخي؟ اين كبش كتيبتي، اين قمر بني هاشم». عباس هم پاسخش داد: «لبّيك، لبّيك يا سيّدي!»[۱]. این لقب را به خاطر زیبایی و چهرۀ دلارای ابا الفضل(ع) به او داده بودند[۲].

منابع

پانویس

  1. معالی السبطین، ج۱، ص۲۲۰.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۸۶.