شأن نزول آیه شهادت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'پرسش)|بانک جمع' به 'پرسش)|بانک جامع') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۳) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات پرسش | {{جعبه اطلاعات پرسش | ||
| موضوع اصلی | | موضوع اصلی = [[امامت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ امامت]] | ||
| موضوع فرعی | | موضوع فرعی = شأن نزول آیه شهادت چیست؟ | ||
| تصویر | | تصویر = 110050.jpg | ||
| اندازه تصویر | | اندازه تصویر = 200px | ||
| نمایه وابسته | | نمایه وابسته = [[کلیاتی از امامت (نمایه)|کلیاتی از امامت]] | ||
| مدخل اصلی | | مدخل اصلی = ؟ | ||
| موضوعات وابسته | | موضوعات وابسته = | ||
| پاسخ‌دهنده | | پاسخ‌دهنده = | ||
| پاسخ‌دهندگان | | پاسخ‌دهندگان = ۱ پاسخ | ||
}} | }} | ||
'''شأن نزول آیه شهادت چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[امامت (پرسش)|امامت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[امامت]]''' مراجعه شود. | '''شأن نزول آیه شهادت چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[امامت (پرسش)|امامت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[امامت]]''' مراجعه شود. | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۳۸
| شأن نزول آیه شهادت چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ امامت |
| مدخل اصلی | ؟ |
شأن نزول آیه شهادت چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث امامت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی امامت مراجعه شود.
پاسخ نخست
آقایان محمد تقی فیاض‌بخش و دکتر فرید محسنی در کتاب «ولایت و امامت از منظر عقل و نقل» در این‌باره گفته‌‌اند:
«پیامبر اکرم(ص) طی مدت سیزده سالۀ تبلیغ در مکه و تا چند ماه بعد از هجرت به مدینه، به امر خداوند به سوی "بیت المقدس" نماز می‌خواندند؛ تا آنکه قبله تغییر یافت و مسلمانان مأمور شدند به سوی "کعبه" نماز بگذارند. آنها در این مدت مورد سرزنش و طعن یهود بودند؛ زیرا بیت المقدس، در اصل قبله یهود بود. آنان به مسلمانان می‌گفتند: "شما از خود استقلال ندارید و به سوی قبله ما نماز می‌خوانید". و این را دستاویزی بر حقّانیت دین خود می‌گرفتند.
این سخنان برای پیامبر اسلام(ص) و مسلمانان ناگوار بود. آنها از یک‌سو مطیع فرمان خدا بودند و از سوی دیگر طعنه‌های یهود برایشان گران می‌آمد. به همین جهت پیامبر(ص) در انتظار وحی الهی برای تعیین تکلیف بودند. تا اینکه فرمان تغییر قبله صادر شد: در حالی که پیامبر(ص) در مسجد "بنی سالم[۱]" در حال اقامه نماز ظهر بودند، و دو رکعت نماز را به سوی بیت المقدس خوانده بودند، جبرئیل بازوی مبارک حضرتش(ص) را گرفته و به سوی کعبه برگرداند.
یهودیان از این ماجرا سخت ناراحت شدند و مثل همیشه شروع به بهانه‌جویی و ایراد گرفتن کردند. آنها قبلاً می‌گفتند: ما بهتر از مسلمانان هستیم؛ چون آنها از نظر قبله استقلال ندارند و پیرو ما هستند. اما همین که دستور تغییر قبله از سوی خداوند صادر شد، زبان به اعتراض گشودند[۲] که چرا اینها از قبله پیامبران الهی(ع) اعراض نموده‌اند؟ اگر قبله اول صحیح بود، این تغییر چه معنی دارد؟ و اگر دومی صحیح است، چرا سیزده سال و چند ماه به سوی بیت المقدس نماز خواندند؟! این سخنان در قلوب برخی از مسلمانان ضعیف‌الایمان مؤثر افتاد؛ لذا خداوند به پیامبرش(ص) دستور داد: "به آنها بگو شرق و غرب عالم از آن خداست، هرکس را بخواهد به راه راست هدایت می‌کند".
﴿قُلْ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ﴾[۳].
ولی در هر صورت، تغییر قبله آزمایشی بود تا روشن شود چه کسانی تبعیت بی‌چون و چرا از رسول اکرم(ص) می‌نمایند و چه کسانی تابع هوای نفس خویشند[۴]»[۵]
منبع‌شناسی جامع امامت
پانویس
- ↑ این مسجد بعدها به نام مسجد «ذو قبلتین» تغییر نام یافت.
- ↑ ﴿سَيَقُولُ السُّفَهَاءُ مِنَ النَّاسِ مَا وَلَّاهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمُ الَّتِي كَانُوا عَلَيْهَا قُلْ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ﴾ «به زودی کم‌خردان از مردم خواهند گفت: چه چیز آنان را از قبله‌ای که بر آن بودند بازگردانید؟ بگو: خاور و باختر از آن خداوند است، هر که را بخواهد به راهی راست رهنمون خواهد شد» سوره بقره، آیه ۱۴۲.
- ↑ «بگو: خاور و باختر از آن خداوند است، هر که را بخواهد به راهی راست رهنمون خواهد شد» سوره بقره، آیه ۱۴۲.
- ↑ مجمع البیان فی تفسیر القرآن (ط. ناصر خسرو، ۱۳۷۲ ه.ش)، ج۱، ص۴۱۵.
- ↑ فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل، ج۴ ص ۶۱۸.