ابراهیم بن ابی‌موسی اشعری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\{\{صحابه\}\}\n↵\[\[رده\:(.*)\]\]↵\[\[رده\:مدخل\]\]↵\[\[رده\:اعلام\]\]↵\[\[رده\:اصحاب پیامبر\]\]' به '\[\[رده\:مدخل\]\] \[\[رده\:اعلام\]\] \[\[رده\:اصحاب پیامبر\]\]')
جز (جایگزینی متن - '\[\[رده\:مدخل\]\]↵\[\[رده\:اعلام\]\]↵\[\[رده\:اصحاب پیامبر\]\]' به 'رده:مدخل رده:اعلام رده:اصحاب پیامبر')
خط ۳۱: خط ۳۱:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


\[\[رده\:مدخل\]\]
[[رده:مدخل]]
\[\[رده\:اعلام\]\]
[[رده:اعلام]]
\[\[رده\:اصحاب پیامبر\]\]
[[رده:اصحاب پیامبر]]

نسخهٔ ‏۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۱۳

مقدمه

از پدرش - ابوموسی اشعری - نقل شده که صاحب فرزندی شدم و او را نزد رسول خدا(ص) بردم. آن حضرت نامش را ابراهیم نهاد، کام وی را با خرما برداشت و در حقش دعا کرد[۱].

بر پایه گزارش ابونعیم[۲]، مادر ابراهیم، ام کلثوم دختر فضل بن عباس بن عبدالمطلب بود. ابن اثیر و ابن حجر، ضمن اختصاص دادن مدخلی به وی، ابراهیم را بزرگ‌ترین فرزند ابوموسی دانسته‌اند[۳]. برخی، وی را از راویان حدیث رسول خدا(ص) برشمرده‌اند[۴]، ولی محدثان بسیاری، او را تابعی، از محدثان کوفی و ثقه دانسته‌اند[۵]

بر اساس نوشته ابن حجر، او پیامبر را دید، ولی از آن حضرت چیزی نشنید و تنها از برخی صحابه روایت نقل کرده است[۶]، به موجب گزارشی، ابراهیم در دوره امارت عمر بن عبدالعزیز در مصر، بر او وارد شد و از او حدیث شنید[۷].

ابراهیم را، راوی حدیث پدرش، مغیرة بن شعبه، شعبی و عمارة بن عمیر دانسته‌اند[۸]. از جمله روایتش از ابوموسی این است که او زمان خلافت عمر، به حلیت متعه حج فتوا می‌داد. این حدیث از راه‌های گوناگون نقل شده است[۹]. از ابراهیم نیز شعبی، عمارة بن عمیره و حکم بن عتیبه حدیث نقل کرده‌اند[۱۰].

می‌گویند به ابراهیم گفته شد پس از تو از چه کسی حدیث نقل کنیم، گفت: حماد بن ابی سلیمان. گفتنی است حماد مکنی به ابواسماعیل، از محدثان بنام اهل سنت، از موالی همین ابراهیم بود که معاویه وی را در جریان حکمیت، به دومة الجندل نزد ابو موسی اشعری فرستاد[۱۱]. ابراهیم حدود سال ۷۰ درگذشت[۱۲]. ابونعیم[۱۳] قبر برادر وی، موسی بن ابی موسی را در قریه قه جاورسان اصفهان دانسته، یادآور شده است که برخی، آن قبر را مربوط به ابراهیم دانسته‌اند.[۱۴]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن سعد، ج۴، ص۸۰؛ ابن حبان، ج۳، ص۲۰؛ مری، ج۲، ص۱۲۷.
  2. ابونعیم، ج۱، ص۶۱.
  3. ابن اثیر، ج۱، ص۱۵۸-۱۵۹؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۳۲۳.
  4. طوسی، ص۲۴.
  5. عجلی، ج۱، ص۲۰۷؛ مری، ج۲، ص۱۲۷؛ ابن حبان، ج۳، ص۲۰.
  6. ابن حجر، تقریب، ج۱، ص۵۹.
  7. ابن حجر، تقریب، ج۱، ص۵۹.
  8. ابن ابی حاتم، ج۲، ص۱۰۸؛ ابن حبان، ج۴، ص۵؛ ابن حجر، تقریب، ج۱، ص۵۹.
  9. احمد بن حنبل، ج۱، ص۵۰؛ بیهقی، ج۵، ص۲۰؛ دارقطنی، ص۱۲۱.
  10. ابن ابی حاتم، ج۲، ص۱۰۸؛ ابونعیم، ص۶۱؛ ابن حبان، ج۳، ص۲۰؛ مزی، ج۲۱، ص۲۵۶.
  11. ابن سعد، ج۶، ص۳۳۲.
  12. ابن حجر، تقریب، ج۱، ص۵۹.
  13. ابونعیم، ج۱، ص۱۶.
  14. سامانی، سید محمود، مقاله «ابراهیم بن ابی موسی اشعری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۹۶.