عمر بن مطیع: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[عمر بن مطیع در تاریخ اسلامی]] - [[عمر بن مطیع در معارف و سیره حسینی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[عمر بن مطیع در تاریخ اسلامی]] - [[عمر بن مطیع در معارف و سیره حسینی]]| پرسش مرتبط  = }}


خط ۱۲: خط ۱۱:


وی پس از خواندن این [[رجز]] به میدان رفت و پس از کشتن تعدادی از نیروهای [[دشمن]]، به [[شهادت]] رسید<ref>اسرار الشهادة، ج۲، ص۲۹۷.</ref>.<ref>جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، ص:۲۸۰-۲۸۱.</ref>
وی پس از خواندن این [[رجز]] به میدان رفت و پس از کشتن تعدادی از نیروهای [[دشمن]]، به [[شهادت]] رسید<ref>اسرار الشهادة، ج۲، ص۲۹۷.</ref>.<ref>جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، ص:۲۸۰-۲۸۱.</ref>
== جستارهای وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۴: خط ۲۱:


[[رده:عمر بن مطیع]]
[[رده:عمر بن مطیع]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۲۹

مقدمه

در منابع کهن مربوط به عاشورا هیچ نام و نشانی از او به چشم نمی‌خورد؛ تنها نویسنده کتاب اسرار الشهادة او را در شمار شهیدان کربلا قلمداد کرده است او می‌گوید که بعد از طرماح بن عدی، «عمر بن مطیع» به میدان آمد در حالی که می‌گفت:

اَقْسَمْتُ لا ادْخُلُ الاّ الْجَنَّةَمُصَدِّقَاً بِاَحْمَدَ وَالسُّنَّةِ
وَالْبَعْثِ مِنْ بَعْدِ انْقِطاعِ الرَنَّةِوَهُوَ الَّذي انْقَذَنا بِمَنِّهِ
مِنْ حَیْرةِ الْکُفْرِ وَکَیْدِ الظَّنَّةِمَعَ النَّبِيّ وَقَسیمِ الْجَنَّةِ[۱]
سوگند یاد کرده‌ام که جز به بهشت نروم در حالی که به احمد (حضرت محمد(ص)) و سنّت او و زنده شدن پس از مرگ، ایمان داشته باشم و اوست که منّت نهاد و ما را رهانید و از سرگردانی کفر و بددلی نجات داد [و این بهشت رفتن] همراه با پیامبر و قسمت کننده بهشت (علی(ع)) باشد.

وی پس از خواندن این رجز به میدان رفت و پس از کشتن تعدادی از نیروهای دشمن، به شهادت رسید[۲].[۳]

منابع

  1. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. اسرار الشهادة، ج۲، ص۲۹۷.
  2. اسرار الشهادة، ج۲، ص۲۹۷.
  3. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۲۸۰-۲۸۱.