اقرع مؤذن عمر: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اقرع مؤذن عمر در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اقرع مؤذن عمر در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط = }} | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۲: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:اصحاب پیامبر]] | [[رده:اصحاب پیامبر]] | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۴
اقرع مؤذن عمر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اقرع مؤذن عمر در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
نسب وی ناشناخته[۱] و از تابعین و راویان بصری است که از عُمر روایت دارد[۲] و آن را مردم بصره روایت کرده‌اند[۳]. وی گوید: من از سوی عمر، از اسقفی[۴] دعوت کردم و آن دو را از تابش خورشید حفظ می‌کردم. عمر از اسقف پرسید: آیا در کتاب‌های شما درباره خلفای پس از رسول خدا(ص) مطلبی وجود دارد؟ گفت: بدون اینکه از نام آنان یاد شود، از وصف و عملکردشان مطالبی هست. عمر، از وصف خود و دو حاکم پس از خود پرسید. اسقف عمر را حاکمی سرسخت و حاکم پس از وی را مردی صالح و خویشاوند مدار (در اینجا عمر برای عثمان رحمت فرستاد) و خلیفه بعدی را مردی صالح وصف کرد که خلافتش را خون و شمشیر فرا می‌گیرد[۵]. این، از اخبار مجعولی است که عقیده جماعتی از سنیان را در اواخر قرن اول نشان می‌دهد. عبدالله بن شَقیق عُقیلی این خبر را از اقرع روایت کرده [۶] و عجلی[۷] و ابن حبان[۸]، اقرع را تابعی و در حدیث مورد اعتماد دانسته‌اند و ابن حجر[۹] گوید: مقتضای مؤذن عمر بودن، درک رسول خدا(ص) در بزرگسالی است؛ از این رو، از اقرع در بخش سوم کتابش یاد کرده تا مخضرم بودن وی را نشان دهد.[۱۰]
منابع
پانویس
- ↑ ابن حجر، لسان، ج۷، ص۱۸۰.
- ↑ ابن سعد، ج۷، ص۷۲.
- ↑ بخاری، ج۲، ص۶۳؛ مزی، ج۳، ص۳۲۷.
- ↑ به احتمال از اسقف دیرالعرس در سفر عمر به شام، ر.ک: کورانی، ص۴۲۸.
- ↑ ابن شبه، ج۳، ص۱۰۷۸؛ ابن عساکر، ج۳۹، ص۱۸۹ و ج۴۲، ص۴۲۶.
- ↑ بخاری، ج۲، ص۶۳.
- ↑ عجلی، ج۱، ص۲۳۵.
- ↑ ابن حبان، ج۴، ص۵۲.
- ↑ الاصابه، ج۱، ص۳۵۰.
- ↑ حسینیان مقدم، حسین، مقاله «اقرع مؤذن عمر»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۱۸.