انتقادپذیری در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = انتقادپذیری | | موضوع مرتبط = انتقادپذیری | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۸: | ||
[[رده:انتقادپذیری]] | [[رده:انتقادپذیری]] | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۵۵
این مدخل زیرشاخهٔ بحث انتقادپذیری است. انتقادپذیری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: انتقادپذیری در قرآن - انتقادپذیری در حدیث - انتقادپذیری در تاریخ اسلامی - انتقادپذیری در معارف و سیره علوی - انتقادپذیری در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
مسئولین نظام اسلامی نباید خود را مبری از خطا و اشتباه بدانند؛ زیرا سرتاپای انسان عیب است و باید عیب‌ها را گفت و همین امر باعث می‌شود که به تذکر و انتقاد دیگران توجه نمایند، البته هدف از انتقاد باید اصلاح امور باشد نه دشمنی و باید با انتقاد سازنده جامعه را اصلاح نمود[۱]. لکن نباید در انتقاد قوه غضبیه انسان حاکم شود و عقل کنار گذاشته شود بلکه انتقاد و بیان مشکلات باید عاقلانه و با زبان منطق صورت گیرد[۲][۳]
منابع
پانویس
- ↑ صحیفه امام، ج۱۴، ص۴۰۱.
- ↑ صحیفه امام، ج۱۴، ص۳۶۸.
- ↑ سادات کیائی، سید محسن، مقاله «نظام اخلاق اسلامی»، منظومه فکری امام خمینی، ص ۳۶۸.