عمرو بن عبید بصری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط =  [[عمرو بن عبید بصری در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط =  [[عمرو بن عبید بصری در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}


خط ۱۲: خط ۱۱:


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
*[[تفسیر عمرو بن عبید]]
* [[تفسیر عمرو بن عبید]]


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۳۰

مقدمه

ابوعثمان عمرو بن عبید بن باب بصری معتزلی قدری تیمی در سال ۸۰ هـ [۱] در بلخ به دنیا آمد[۲] و ساکن بصره[۳] بود. او از موالی بنی عدویه[۴] و صحابی حضرت امام صادق(ع)بود.[۵] از امام باقر و امام صادق(ع)،[۶] ابی العالیه، ابی قلابه، حسن بصری[۷] و واصل بن عطاء[۸] استفاده کرده است. عده‌ای چون عبدالوارث، یحیی بن سعید، ابن عیینه و دیگران از او روایت کرده‌اند.[۹]

او فردی متکلم، مفسر، محدث و فردی زاهد بود.[۱۰] برخی از رجال‌نویسان او را ضعیف[۱۱]، و برخی دیگر او را متروک الحدیث یا دروغگو می‌‌دانند.[۱۲] ایشان به خلیفه عثمان تمایل داشت و ابوبکر خلیفه اول را بر علی(ع) ترجیح می‌‌داد.[۱۳] با منصور خلیفه عباسی رابطه دوستی داشت و وی را موعظه می‌‌کرد و پس از مرگش منصور برای او گریست و مرثیه‌ای خواند.

او به آرای دهریه، گروهی که به قدمت دهر معتقدند، معتقد بود[۱۴] و با هشام بن حکم درباره امامت مناظره کرد. به سال ۱۴۴ هـ [۱۵] در ۶۴ سالگی[۱۶] در حران، [۱۷] بین راه مکه و بصره از دنیا رفت.[۱۸] آثار او عبارت‌اند: «الردّ علی القدریه»، «کتاب التفسیر»، «کتاب العدل و التوحید [۱۹] دیوان شعر و خطب و رسائل[۲۰].[۲۱]

برحسب روایات، پرسش تفسیری از امام صادق(ع) داشته است[۲۲]، ولی اعتقاد وی به امامت آن حضرت ثابت نیست[۲۳].[۲۴]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. الفهرست (الندیم) ۲۰۳.
  2. معجم المفسرین ۱/۴۰۴.
  3. تاریخ الاسلام ۹/۲۴۲.
  4. تنقیح المقال ۲/۳۳۴.
  5. رجال الطوسی ۲۴۸.
  6. مستدرکات علم رجال الحدیث ۶/۵۳.
  7. سیر اعلام النبلاء ۶/۱۰۴.
  8. تهذیب الکمال ۲۲/۱۳۱.
  9. سیر اعلام النبلاء ۶/۱۰۴.
  10. کشف الظنون ۵/۸۰۲.
  11. سیر اعلام النبلاء ۶/۱۰۴.
  12. میزان الاعتدال ۳/۲۷۴.
  13. معجم المفسرین ۱/۴۰۴.
  14. معجم المفسرین ۱/۴۰۴.
  15. کشف الظنون ۵/۸۰۲.
  16. معجم المفسرین ۱/۴۰۴.
  17. معجم المؤلفین ۸/۹.
  18. شذرات الذهب ۱/۲۱۰.
  19. الفهرست (الندیم) ۲۰۳.
  20. هدیة العارفین ۱/۸۰۲.
  21. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۵۷۷-۵۷۸.
  22. ر.ک: صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۴۱۹-۴۲۱، ح۱۷۴۶ (باب معرفة الکبائر...، ح۲). این حدیث را صدوق با سند خویش از عبد العظیم حسنی نقل نموده و طریق صدوق به عبد العظیم را آیت‌الله خویی صحیح توصیف کرده است. (ر.ک: خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۴۹ و ۵۰).
  23. ر.ک: خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱۳، ص۱۱۲-۱۱۴، رقم ۸۹۳۶.
  24. بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۲۳۷.