وهب بن منبه: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[وهب بن منبه در قرآن]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[وهب بن منبه در قرآن]]| پرسش مرتبط = }} | ||
خط ۸: | خط ۷: | ||
تاریخ درگذشت وهب به [[اختلاف]] نقل شده،<ref>الثقات ۵/۴۸۸ الطبقات الکبری ۵/۵۴۳ المنتظم ۷/۱۴۲.</ref> ولی [[بخاری]] آن را به سال ۱۱۴ هـ دانسته است.<ref>التاریخ الکبیر ۸/۱۶۴.</ref> او دارای آثار و تألیفاتی چند بوده که از آن جمله است: کتاب المبتدی<ref>الذریعه ۱۹/۴۷.</ref> کتاب فی ذکر [[ملوک]] [[حمیر]]<ref>وفیات الاعیان ۶/۳۵. </ref> قصص الانبیاء<ref>الاعلام ۸/۱۲۶. </ref> الاسرائیلیات [[تفسیر]] القرآن فتوح البلاد و قصص الاخیار.<ref>هدیة العارفین ۲/۵۰۱.</ref>.<ref> [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۸۱۵.</ref> | تاریخ درگذشت وهب به [[اختلاف]] نقل شده،<ref>الثقات ۵/۴۸۸ الطبقات الکبری ۵/۵۴۳ المنتظم ۷/۱۴۲.</ref> ولی [[بخاری]] آن را به سال ۱۱۴ هـ دانسته است.<ref>التاریخ الکبیر ۸/۱۶۴.</ref> او دارای آثار و تألیفاتی چند بوده که از آن جمله است: کتاب المبتدی<ref>الذریعه ۱۹/۴۷.</ref> کتاب فی ذکر [[ملوک]] [[حمیر]]<ref>وفیات الاعیان ۶/۳۵. </ref> قصص الانبیاء<ref>الاعلام ۸/۱۲۶. </ref> الاسرائیلیات [[تفسیر]] القرآن فتوح البلاد و قصص الاخیار.<ref>هدیة العارفین ۲/۵۰۱.</ref>.<ref> [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۸۱۵.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۲۰: | خط ۱۷: | ||
[[رده:وهب بن منبه]] | [[رده:وهب بن منبه]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] |
نسخهٔ ۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۵۵
مقدمه
ابوعبدالله وهب بن منبه بن کامل بن سیج بن سیحان یمانی صنعانی ذماری أبناوی در زمان خلافت عثمان[۱] به سال ۳۴ هـ در سرزمین صنعاء زاده شد.[۲] او از نژاد فارس و پدرش منبّه از مردمان هرات، خراسان قدیم، به شمار میرفت. گویند که خسرو، پادشاه ایران وی را از آن سرزمین اخراج کرد، اما هنگامی که نزد پیامبر(ص) آمد اسلام آورد.[۳]
وهب از نیکان تابعین[۴] و مدت سیزده سال با ابن عباس ملازم و همراه بود.[۵] او دانش خویش را از بزرگانی چون ابن عباس، جابر بن عبدالله انصاری و عبدالله بن عمر آموخته و از ایشان روایت کرده است.[۶] کسان بسیاری نیز از وهب حدیث شنیده و روایت کردهاند که در آن میان نام افرادی چون عمرو بن دینار، مغیرة بن حکیم و منذر بن نعمان به چشم میخورد.[۷] ابن خلکان و یاقوت، وهب را تاریخشناس و فردی آگاه به اخبار گذشتگان، انبیا و پادشاهان دانسته و تأکید کردهاند که وهب در زمینه قصص گذشتگان بسیار مهارت داشت و اخبار و آثار بسیاری، از جمله اسرائیلیات را مورد بررسی و مطالعه قرار داده است.[۸] ابوزرعه و عجلی وی را فردی موثق دانستهاند.[۹] ذهبی مینویسد که وهب زمانی از مذهب قدریّه پیروی میکرد و حتی تألیفی نیز در این موضوع نوشته بود، ولی سرانجام از تألیف خود اظهار پشیمانی کرده است.[۱۰] به علاوه، وی مدتی نیز در صنعاء عهدهدار کار قضاوت بود.[۱۱]
تاریخ درگذشت وهب به اختلاف نقل شده،[۱۲] ولی بخاری آن را به سال ۱۱۴ هـ دانسته است.[۱۳] او دارای آثار و تألیفاتی چند بوده که از آن جمله است: کتاب المبتدی[۱۴] کتاب فی ذکر ملوک حمیر[۱۵] قصص الانبیاء[۱۶] الاسرائیلیات تفسیر القرآن فتوح البلاد و قصص الاخیار.[۱۷].[۱۸]
منابع
پانویس
- ↑ تاریخ مدینة دمشق ۶۳/۳۶۹.
- ↑ الاعلام ۸/۱۲۵.
- ↑ سیر اعلام النبلاء ۴/۵۴۶ و۵۴۷.
- ↑ خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۱۱/۱۶۷.
- ↑ الاعلام ۸/۱۲۶.
- ↑ تهذیب الکمال ۳۱/۱۴۰.
- ↑ تاریخ مدینة دمشق ۶۳/۳۶۹.
- ↑ وفیات الاعیان ۶/۳۵ معجم الادباء ۱۹/۲۵۹.
- ↑ الجرح و التعدیل ۹/۲۴ تاریخ الثقات ۴۶۷.
- ↑ تاریخ الاسلام ۷/۴۹۹.
- ↑ تاریخ الاسلام ۷/۴۹۷.
- ↑ الثقات ۵/۴۸۸ الطبقات الکبری ۵/۵۴۳ المنتظم ۷/۱۴۲.
- ↑ التاریخ الکبیر ۸/۱۶۴.
- ↑ الذریعه ۱۹/۴۷.
- ↑ وفیات الاعیان ۶/۳۵.
- ↑ الاعلام ۸/۱۲۶.
- ↑ هدیة العارفین ۲/۵۰۱.
- ↑ فرهنگنامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۸۱۵.