بشر بن غالب اسدی کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| نام کامل = بشیر بن غالب الاسدی <ref>الکافی: ج۲، ص۶۱۱، ح ۳.</ref> السید الخوئی فی المعجم <ref>المعجم: ج۳، ص۳۳۰، ر۱۷۹۹</ref>، وکذا البروجردی فی الموسوعة <ref>الموسوعة: ج۴، ص۷۹</ref>، نقلا بشیرا بدل بشر وباقی الکتب الرجالیّة نقلوا بشرا، ونقتدی بهما. | | نام کامل = بشیر بن غالب الاسدی <ref>الکافی: ج۲، ص۶۱۱، ح ۳.</ref> السید الخوئی فی المعجم <ref>المعجم: ج۳، ص۳۳۰، ر۱۷۹۹</ref>، وکذا البروجردی فی الموسوعة <ref>الموسوعة: ج۴، ص۷۹</ref>، نقلا بشیرا بدل بشر وباقی الکتب الرجالیّة نقلوا بشرا، ونقتدی بهما. | ||
| کنیه = | | کنیه = | ||
| لقب = | | لقب = الأسدی الکوفی<ref>الکافی: ج۲، ص۶۱۱، ح۳.</ref> | ||
| نسب = | | نسب = | ||
| تولد = | | تولد = | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
| خویشاوندان سرشناس = | | خویشاوندان سرشناس = | ||
| مذهب = | | مذهب = | ||
| صحابی = | | صحابی = | ||
| راوی از معصوم = | | راوی از معصوم = [[امام حسین]] {{ع}} <ref>الکافی جلد ٣ صفحه ۱۱۸ حدیث ٣ کتاب ٣ باب ۶</ref> | ||
| مشایخ = | | مشایخ = | ||
| راویان از او = [[مسافر]]<ref>الکافی جلد ٣ صفحه ۱۱۸ حدیث ٣ کتاب ٣ باب ۶</ref> | | راویان از او = [[مسافر]]<ref>الکافی جلد ٣ صفحه ۱۱۸ حدیث ٣ کتاب ٣ باب ۶</ref> | ||
| اعتبار = | | اعتبار = | ||
| موضوع روایات = | | موضوع روایات = | ||
| تعداد روایات =۱ | | تعداد روایات =۱ | ||
| تألیفات = | | تألیفات = | ||
| شهرت = | | شهرت = | ||
| سایر = نام وی در منابع ذیل آمده است: أعیان الشیعة : ۳ / ۵۷۵. تنقیح المقال : ۱ / ۱۷۴ ر۱۳۳۲. جامع الرواة : ۱ / ۱۲۳. الجامع فی الرجال : ۱ / ۳۱۱. رجال البرقی : ۸، وفیه : «بشر بن غالب»، و۹. رجال الطوسی : | | سایر = نام وی در منابع ذیل آمده است: أعیان الشیعة: ۳ / ۵۷۵. تنقیح المقال: ۱ / ۱۷۴ ر۱۳۳۲. جامع الرواة: ۱ / ۱۲۳. الجامع فی الرجال: ۱ / ۳۱۱. رجال البرقی: ۸، وفیه: «بشر بن غالب»، و۹. رجال الطوسی: ۷۲ ر ۱، وفیه: «بشر بن غالب»، و ۸۴ ر۱، وفیه: «بشر بن غالب الأسدی الکوفی». طرائف المقال: ۲ / ۶۶ ر۷۱۹۶. غایة المرام: ۹۰. قاموس الرجال: ۲ / ۳۳۶ ر۱۱۲۸. مجمع الرجال: ۱ / ۲۶۷. مستدرکات علم الرجال: ۲ / ۳۳ ر۲۱۳۰. معجم رجال الحدیث: ۳ / ۳۲۰ ر۱۷۵۹، و ۳۳۰ ر۱۷۹۹. منتهی المقال: ۶۶. منهج المقال: ۷۰. الموسوعة الرجالیّة: ۴ / ۷۹. نقد الرجال: ۵۷ ر۲۵. الوسیط: ۳۴. هدایة المحدثین: ۲۸۵. التاریخ الکبیر: ۲ / ۸۱ ر۱۷۶۱، وفیه: «بشر بن غالب الأسدی». ثقات ابن حبان: ۴ / ۶۹، وفیه: «بشر بن غالب الأسدی ـ وهو ـ بشر بن غالب بن جنادة بن سفیان بن وهب بن مالک بن ذؤیب». الجرح والتعدیل: ۲ / ۳۶۳ ر۱۳۹۴. لسان المیزان: ۲ / ۴۸ ر۱۶۳۷، وفیه: «بشر بن غالب الکوفی». میزان الاعتدال: ۱ / ۳۲۲ ر۱۲۱۳. | ||
}} | }} | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[بشر بن غالب اسدی کوفی در تاریخ اسلامی]] - [[بشر بن غالب اسدی کوفی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*بشر یا [[بشیر]] مکنی به [[ابو صادق]] به [[نقلی]] از [[اصحاب رسول خدا]]{{صل}} بود و در [[کوفه]] ساکن شد. وی به [[نقل]] [[برقی]] از [[اصحاب]] [[امیر مؤمنان]] و [[امام حسن مجتبی]] و [[امام حسین]] و [[امام سجاد]]{{ع}} می‌باشد<ref>رجال برقی، ص۸، معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۳۲۰ و رجال طوسی، ص۷۲، | * بشر یا [[بشیر]] مکنی به [[ابو صادق]] به [[نقلی]] از [[اصحاب رسول خدا]] {{صل}} بود و در [[کوفه]] ساکن شد. وی به [[نقل]] [[برقی]] از [[اصحاب]] [[امیر مؤمنان]] و [[امام حسن مجتبی]] و [[امام حسین]] و [[امام سجاد]] {{ع}} می‌باشد<ref>رجال برقی، ص۸، معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۳۲۰ و رجال طوسی، ص۷۲، ش۱ و ص۸۴، ش۱.</ref>. | ||
*بشر از کسانی است که روایاتی از او در [[فقه]] و غیر [[فقه]] به یادگار مانده است و او مورد [[وثوق]] است، از جمله این که او از [[امام حسین]]{{ع}} [[نقل]] می‌کند که فرمود: "هر کس آیه‌ای از [[کتاب]] [[خدای عزوجل]] را در [[نماز]] [[ایستاده]] بخواند برای هر حرفی [[صد]] [[حسنه]] نوشته می‌شود و اگر در غیر [[نماز]] بخواند برای هر حرفی ده [[حسنه]] [[ثبت]] می‌شود، و اگر به [[قرآن]] گوش دهد برای هر حرفی یک [[حسنه]] نوشته می‌شود، و اگر [[ختم قرآن]] در [[شب]] کند [[ملائکه]] تا صبح بر او [[درود]] و [[صلوات]] میفرستند و اگر در روز ختم کند [[ملائکه]] او را تا [[شب]] محافظ‌اند و بر او ددرود و [[صلوات]] میفرستند و برای او دعای [[اجابت]] شده است، و برای او بهتر از خیر آن‌چه از [[آسمان]] تا [[زمین]] است می‌باشد"<ref>{{متن حدیث|مَنْ قَرَأَ آيَةً مِنْ كِتَابِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي صَلاَتِهِ قَائِماً يُكْتَبُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ مِائَةُ حَسَنَةٍ فَإِذَا قَرَأَهَا فِي غَيْرِ صَلاَةٍ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ عَشْرَ حَسَنَاتٍ ...}}؛</ref> | * بشر از کسانی است که روایاتی از او در [[فقه]] و غیر [[فقه]] به یادگار مانده است و او مورد [[وثوق]] است، از جمله این که او از [[امام حسین]] {{ع}} [[نقل]] می‌کند که فرمود: "هر کس آیه‌ای از [[کتاب]] [[خدای عزوجل]] را در [[نماز]] [[ایستاده]] بخواند برای هر حرفی [[صد]] [[حسنه]] نوشته می‌شود و اگر در غیر [[نماز]] بخواند برای هر حرفی ده [[حسنه]] [[ثبت]] می‌شود، و اگر به [[قرآن]] گوش دهد برای هر حرفی یک [[حسنه]] نوشته می‌شود، و اگر [[ختم قرآن]] در [[شب]] کند [[ملائکه]] تا صبح بر او [[درود]] و [[صلوات]] میفرستند و اگر در روز ختم کند [[ملائکه]] او را تا [[شب]] محافظ‌اند و بر او ددرود و [[صلوات]] میفرستند و برای او دعای [[اجابت]] شده است، و برای او بهتر از خیر آن‌چه از [[آسمان]] تا [[زمین]] است می‌باشد"<ref>{{متن حدیث|مَنْ قَرَأَ آيَةً مِنْ كِتَابِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي صَلاَتِهِ قَائِماً يُكْتَبُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ مِائَةُ حَسَنَةٍ فَإِذَا قَرَأَهَا فِي غَيْرِ صَلاَةٍ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ عَشْرَ حَسَنَاتٍ ...}}؛</ref> | ||
*بشر می‌گوید: از [[حضرت حسین]] پرسیدم: این [[اجر]] و [[پاداش]] برای کسی است که تمام [[قرآن]] را بخواند پس کسی که نخواند چه؟ فرمود: "ای [[برادر]] [[بنی اسد]]، همانا [[خداوند]] جواد و با [[مجد]] و [[عظمت]] و [[کریم]] است، اگر قرائت کرد از آن‌چه با اوست [[خداوند]] آن [[پاداش]] را به او عطا خواهد کرد".<ref>{{متن حدیث|يَا أَخَا بَنِي أَسَدٍ إِنَّ اَللَّهَ جَوَادٌ مَاجِدٌ كَرِيمٌ إِذَا قَرَأَ مَا مَعَهُ أَعْطَاهُ اَللَّهُ ذَلِكَ}}؛ اصول کافی، ج۲، باب ثواب قرائت القرآن، ص۶۱۱.</ref><ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۲۴۱.</ref> | * بشر می‌گوید: از [[حضرت حسین]] پرسیدم: این [[اجر]] و [[پاداش]] برای کسی است که تمام [[قرآن]] را بخواند پس کسی که نخواند چه؟ فرمود: "ای [[برادر]] [[بنی اسد]]، همانا [[خداوند]] جواد و با [[مجد]] و [[عظمت]] و [[کریم]] است، اگر قرائت کرد از آن‌چه با اوست [[خداوند]] آن [[پاداش]] را به او عطا خواهد کرد".<ref>{{متن حدیث|يَا أَخَا بَنِي أَسَدٍ إِنَّ اَللَّهَ جَوَادٌ مَاجِدٌ كَرِيمٌ إِذَا قَرَأَ مَا مَعَهُ أَعْطَاهُ اَللَّهُ ذَلِكَ}}؛ اصول کافی، ج۲، باب ثواب قرائت القرآن، ص۶۱۱.</ref><ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۲۴۱.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۵۲
| (بشر بن غالب اسدی کوفی) | |
|---|---|
| اطلاعات فردی | |
| لقب | الأسدی الکوفی[۴] |
| اطلاعات حدیثی | |
| راویان از او | مسافر[۶] |
| تعداد روایات | ۱ |
| سایر | نام وی در منابع ذیل آمده است: أعیان الشیعة: ۳ / ۵۷۵. تنقیح المقال: ۱ / ۱۷۴ ر۱۳۳۲. جامع الرواة: ۱ / ۱۲۳. الجامع فی الرجال: ۱ / ۳۱۱. رجال البرقی: ۸، وفیه: «بشر بن غالب»، و۹. رجال الطوسی: ۷۲ ر ۱، وفیه: «بشر بن غالب»، و ۸۴ ر۱، وفیه: «بشر بن غالب الأسدی الکوفی». طرائف المقال: ۲ / ۶۶ ر۷۱۹۶. غایة المرام: ۹۰. قاموس الرجال: ۲ / ۳۳۶ ر۱۱۲۸. مجمع الرجال: ۱ / ۲۶۷. مستدرکات علم الرجال: ۲ / ۳۳ ر۲۱۳۰. معجم رجال الحدیث: ۳ / ۳۲۰ ر۱۷۵۹، و ۳۳۰ ر۱۷۹۹. منتهی المقال: ۶۶. منهج المقال: ۷۰. الموسوعة الرجالیّة: ۴ / ۷۹. نقد الرجال: ۵۷ ر۲۵. الوسیط: ۳۴. هدایة المحدثین: ۲۸۵. التاریخ الکبیر: ۲ / ۸۱ ر۱۷۶۱، وفیه: «بشر بن غالب الأسدی». ثقات ابن حبان: ۴ / ۶۹، وفیه: «بشر بن غالب الأسدی ـ وهو ـ بشر بن غالب بن جنادة بن سفیان بن وهب بن مالک بن ذؤیب». الجرح والتعدیل: ۲ / ۳۶۳ ر۱۳۹۴. لسان المیزان: ۲ / ۴۸ ر۱۶۳۷، وفیه: «بشر بن غالب الکوفی». میزان الاعتدال: ۱ / ۳۲۲ ر۱۲۱۳. |
بشر بن غالب اسدی کوفی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: بشر بن غالب اسدی کوفی در تاریخ اسلامی - بشر بن غالب اسدی کوفی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط نداردمقدمه
- بشر یا بشیر مکنی به ابو صادق به نقلی از اصحاب رسول خدا (ص) بود و در کوفه ساکن شد. وی به نقل برقی از اصحاب امیر مؤمنان و امام حسن مجتبی و امام حسین و امام سجاد (ع) می‌باشد[۷].
- بشر از کسانی است که روایاتی از او در فقه و غیر فقه به یادگار مانده است و او مورد وثوق است، از جمله این که او از امام حسین (ع) نقل می‌کند که فرمود: "هر کس آیه‌ای از کتاب خدای عزوجل را در نماز ایستاده بخواند برای هر حرفی صد حسنه نوشته می‌شود و اگر در غیر نماز بخواند برای هر حرفی ده حسنه ثبت می‌شود، و اگر به قرآن گوش دهد برای هر حرفی یک حسنه نوشته می‌شود، و اگر ختم قرآن در شب کند ملائکه تا صبح بر او درود و صلوات میفرستند و اگر در روز ختم کند ملائکه او را تا شب محافظ‌اند و بر او ددرود و صلوات میفرستند و برای او دعای اجابت شده است، و برای او بهتر از خیر آن‌چه از آسمان تا زمین است می‌باشد"[۸]
- بشر می‌گوید: از حضرت حسین پرسیدم: این اجر و پاداش برای کسی است که تمام قرآن را بخواند پس کسی که نخواند چه؟ فرمود: "ای برادر بنی اسد، همانا خداوند جواد و با مجد و عظمت و کریم است، اگر قرائت کرد از آن‌چه با اوست خداوند آن پاداش را به او عطا خواهد کرد".[۹][۱۰]
منابع
پانویس
- ↑ الکافی: ج۲، ص۶۱۱، ح ۳.
- ↑ المعجم: ج۳، ص۳۳۰، ر۱۷۹۹
- ↑ الموسوعة: ج۴، ص۷۹
- ↑ الکافی: ج۲، ص۶۱۱، ح۳.
- ↑ الکافی جلد ٣ صفحه ۱۱۸ حدیث ٣ کتاب ٣ باب ۶
- ↑ الکافی جلد ٣ صفحه ۱۱۸ حدیث ٣ کتاب ٣ باب ۶
- ↑ رجال برقی، ص۸، معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۳۲۰ و رجال طوسی، ص۷۲، ش۱ و ص۸۴، ش۱.
- ↑ «مَنْ قَرَأَ آيَةً مِنْ كِتَابِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي صَلاَتِهِ قَائِماً يُكْتَبُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ مِائَةُ حَسَنَةٍ فَإِذَا قَرَأَهَا فِي غَيْرِ صَلاَةٍ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ عَشْرَ حَسَنَاتٍ ...»؛
- ↑ «يَا أَخَا بَنِي أَسَدٍ إِنَّ اَللَّهَ جَوَادٌ مَاجِدٌ كَرِيمٌ إِذَا قَرَأَ مَا مَعَهُ أَعْطَاهُ اَللَّهُ ذَلِكَ»؛ اصول کافی، ج۲، باب ثواب قرائت القرآن، ص۶۱۱.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۴۱.