حَسّ در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*تارومار کردن، [[کشتار]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۵.</ref>، به قتل رساندن، ریشه کن کردن<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۴۰۸.</ref>. در اصل به معنای [[غلبه]] بر چیزی به [[قتل]] یا غیر آن<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۹.</ref>. | * تارومار کردن، [[کشتار]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۵.</ref>، به قتل رساندن، ریشه کن کردن<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۴۰۸.</ref>. در اصل به معنای [[غلبه]] بر چیزی به [[قتل]] یا غیر آن<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۹.</ref>. | ||
*{{متن قرآن|وَلَقَدْ صَدَقَكُمُ اللَّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُمْ بِإِذْنِهِ}}<ref>«و به راستی خداوند به وعده خود وفا کرد که (در جنگ احد) به اذن وی آنان را از میان برداشتید» سوره آل عمران، آیه۱۵۲.</ref>. | *{{متن قرآن|وَلَقَدْ صَدَقَكُمُ اللَّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُمْ بِإِذْنِهِ}}<ref>«و به راستی خداوند به وعده خود وفا کرد که (در جنگ احد) به اذن وی آنان را از میان برداشتید» سوره آل عمران، آیه۱۵۲.</ref>. | ||
*این واژه در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] به مفهوم [[غلبه]] و [[سلطه]] کامل و ریشه‌کن کردن [[دشمن]] با درهم شکستن [[مقاومت]] آنها و ازبین بردن سازمان [[جنگی]] و نیروهای نظامی آنها آمده است.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۲۲۷.</ref>. | * این واژه در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] به مفهوم [[غلبه]] و [[سلطه]] کامل و ریشه‌کن کردن [[دشمن]] با درهم شکستن [[مقاومت]] آنها و ازبین بردن سازمان [[جنگی]] و نیروهای نظامی آنها آمده است.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۲۲۷.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۴۹
این مدخل زیرشاخهٔ بحث حَسّ است. حَسّ از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حَسّ در قرآن - حَسّ در حدیث - حَسّ در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- تارومار کردن، کشتار[۱]، به قتل رساندن، ریشه کن کردن[۲]. در اصل به معنای غلبه بر چیزی به قتل یا غیر آن[۳].
- ﴿وَلَقَدْ صَدَقَكُمُ اللَّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُمْ بِإِذْنِهِ﴾[۴].
- این واژه در فرهنگ سیاسی به مفهوم غلبه و سلطه کامل و ریشه‌کن کردن دشمن با درهم شکستن مقاومت آنها و ازبین بردن سازمان جنگی و نیروهای نظامی آنها آمده است.[۵].
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۵.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۴۰۸.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۹.
- ↑ «و به راستی خداوند به وعده خود وفا کرد که (در جنگ احد) به اذن وی آنان را از میان برداشتید» سوره آل عمران، آیه۱۵۲.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۲۷.