ریا در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۲۰

مقدمه

یکی از رذایل اخلاقی ریاء است که در فارسی “ریا” خوانده و نوشته می‌شود. ریا یعنی انجام دادن کاری نیک که شخص فقط برای تظاهر در مقابل دیگران انجام می‌دهد^[۱]. بنابراین ریا به کارهایی که ظاهری نیک و پسندیده دارد اما در انجام آنها قصد خالصانه برای خدا وجود ندارد، گفته می‌شود. خداوند متعال در قرآن کریم این کار ناپسند را خوش نداشته و در مذمت آن این‌گونه می‌فرماید: ﴿وَالَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ رِئَاءَ النَّاسِ...﴾^[۲]. امام سجاد (ع) در نیایش‌های خود در صحیفه دوبار از این صفت رذیله یاد می‌کند. ابتدا مرزبانان را که حافظان امنیت حکومت اسلامی اند از این خُلق ناپسند برحذر داشته و از خدا این چنین می‌خواهد: «وَ اعْزِلْ‏ عَنْهُ‏ الرِّيَاءَ»؛ «خدایا... آنان را از ریاکاری بر کنار دار»^[۳].

از نگاه سید السّاجدین (ع) جایگاه دیگری که این خصلت زشت در آن امکان بروز بسیار دارد، عبادات است؛ لذا آن حضرت در نیایش خود این‌گونه عرضه می‌دارد: «ای خداوند،... از تو می‌خواهیم که این همه اعمال را از ریای ریاکاران و آوازه در افکندن آوازه‌افکنان دور نگه داری»^[۴].^[۵].^[۶]

منابع

بهشتی، سید مهدی، مقاله «ریا»، دانشنامه صحیفه سجادیه

پانویس

↑ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم.
↑ «و آن کسان که دارایی‌های خود را برای نشان دادن به مردم، می‌بخشند.».. سوره نساء، آیه ۳۸.
↑ نیایش بیست‌وهفتم.
↑ نیایش چهل‌و‌چهارم.
↑ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم ج۴، حسن مصطفوی، بیروت، دارالکتب العلمیة، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، چاپ سوم؛ الصحیفة السجادیة، امام زین‌العابدین (ع)، الهادی، قم، ۱۴۱۸، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم.
↑ بهشتی، سید مهدی، مقاله «ریا»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۵۵.

[1] التحقیق فی کلمات القرآن الکریم.

[2] «و آن کسان که دارایی‌های خود را برای نشان دادن به مردم، می‌بخشند.».. سوره نساء، آیه ۳۸.

[3] نیایش بیست‌وهفتم.

[4] نیایش چهل‌و‌چهارم.

[5] التحقیق فی کلمات القرآن الکریم ج۴، حسن مصطفوی، بیروت، دارالکتب العلمیة، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، چاپ سوم؛ الصحیفة السجادیة، امام زین‌العابدین (ع)، الهادی، قم، ۱۴۱۸، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم.

[6] بهشتی، سید مهدی، مقاله «ریا»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۵۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 }}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
 یکی از [[رذایل اخلاقی]] [[ریاء]] است که در [[فارسی]] “ریا” خوانده و نوشته می‌شود. [[ریا]] یعنی انجام دادن کاری [[نیک]] که شخص فقط برای [[تظاهر]] در مقابل دیگران انجام می‌دهد<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم.</ref>. بنابراین ریا به کارهایی که ظاهری نیک و [[پسندیده]] دارد اما در انجام آنها قصد خالصانه برای [[خدا]] وجود ندارد، گفته می‌شود.
 [[خداوند متعال]] در [[قرآن کریم]] این [[کار ناپسند]] را خوش نداشته و در [[مذمت]] آن این‌گونه می‌فرماید: {{متن قرآن|وَالَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ رِئَاءَ النَّاسِ...}}<ref>«و آن کسان که دارایی‌های خود را برای نشان دادن به مردم، می‌بخشند.».. سوره نساء، آیه ۳۸.</ref>.
-[[امام سجاد]]{{ع}} در نیایش‌های خود در [[صحیفه]] دوبار از این [[صفت رذیله]] یاد می‌کند. ابتدا مرزبانان را که حافظان [[امنیت]] [[حکومت اسلامی]] اند از این [[خُلق]] [[ناپسند]] برحذر داشته و از خدا این چنین می‌خواهد: {{متن حدیث|وَ اعْزِلْ‏ عَنْهُ‏ الرِّيَاءَ}}؛ «خدایا... آنان را از ریاکاری بر کنار دار»<ref>نیایش بیست‌وهفتم.</ref>.
+[[امام سجاد]] {{ع}} در نیایش‌های خود در [[صحیفه]] دوبار از این [[صفت رذیله]] یاد می‌کند. ابتدا مرزبانان را که حافظان [[امنیت]] [[حکومت اسلامی]] اند از این [[خُلق]] [[ناپسند]] برحذر داشته و از خدا این چنین می‌خواهد: {{متن حدیث|وَ اعْزِلْ‏ عَنْهُ‏ الرِّيَاءَ}}؛ «خدایا... آنان را از ریاکاری بر کنار دار»<ref>نیایش بیست‌وهفتم.</ref>.
-از نگاه [[سید]] السّاجدین{{ع}} [[جایگاه]] دیگری که این [[خصلت]] [[زشت]] در آن امکان بروز بسیار دارد، [[عبادات]] است؛ لذا آن [[حضرت]] در [[نیایش]] خود این‌گونه عرضه می‌دارد: «ای [[خداوند]]،... از تو می‌خواهیم که این همه [[اعمال]] را از ریای [[ریاکاران]] و آوازه در افکندن آوازه‌افکنان دور نگه داری»<ref>نیایش چهل‌و‌چهارم.</ref>.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم ج۴، حسن مصطفوی، بیروت، دارالکتب العلمیة، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، چاپ سوم؛ الصحیفة السجادیة، امام زین‌العابدین{{ع}}، الهادی، قم، ۱۴۱۸، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم.</ref>.<ref>[[سید مهدی بهشتی|بهشتی، سید مهدی]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «ریا»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۵۵.</ref>
+از نگاه [[سید]] السّاجدین {{ع}} [[جایگاه]] دیگری که این [[خصلت]] [[زشت]] در آن امکان بروز بسیار دارد، [[عبادات]] است؛ لذا آن [[حضرت]] در [[نیایش]] خود این‌گونه عرضه می‌دارد: «ای [[خداوند]]،... از تو می‌خواهیم که این همه [[اعمال]] را از ریای [[ریاکاران]] و آوازه در افکندن آوازه‌افکنان دور نگه داری»<ref>نیایش چهل‌و‌چهارم.</ref>.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم ج۴، حسن مصطفوی، بیروت، دارالکتب العلمیة، مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، چاپ سوم؛ الصحیفة السجادیة، امام زین‌العابدین {{ع}}، الهادی، قم، ۱۴۱۸، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم.</ref>.<ref>[[سید مهدی بهشتی|بهشتی، سید مهدی]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «ریا»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۵۵.</ref>
 == منابع ==