احمد بن محمد بن ابی‌نصر بزنطی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۰ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۸

آشنایی اجمالی

ابوجعفر احمد بن محمد بن عمرو بن ابی نصر بزنطی سکونی اهل کوفه، از موالی قبیله سکون، صحابی امام کاظم، امام رضا و امام جواد(ع) و راوی از آن بزرگواران بود.^[۱] همچنین از داود بن سرحان، جمیل بن دراج و عبدالله بن سنان روایت کرده و محدثانی چون احمد بن محمد بن عیسی، محمد بن عبدالحمید عطار و دیگران از وی روایت نقل کرده‌اند. وی محدثی ثقه، فقیه، عالم و جلیل القدر بود^[۲] و در سند بیش از ۷۸۸ روایت قرار گرفته است.^[۳]

احمد نزد امام رضا و امام جواد(ع) موقعیت و منزلت خاصی داشت^[۴] و کشّی گوید: بزرگان شیعه بر فقه و علم‌اش صحه گذاشته‌اند.^[۵] وی در سال ۲۲۱ هـ درگذشت.^[۶] آثار وی عبارت‌اند از: «الجامع النوادر»^[۷] «المسائل»^[۸] و «الحدیث»^[۹].^[۱۰]

جستارهای وابسته

عیسی بن مهران (عموزاده)
اسماعیل بن مهران (عموزاده)

منابع

جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

↑ معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۲۳۶.
↑ جامع الرواة، ج۱، ص۵۹.
↑ معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۲۳۶.
↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۲۰۳.
↑ اختیار معرفة الرجال، ص۵۵۶.
↑ الفهرست (طوسی)، ص۱۹.
↑ الفهرست (طوسی)، ص۱۹.
↑ الفهرست (الندیم)، ص۲۷۶.
↑ الذریعه، ج۶، ص۳۱۲.
↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۲۱.

[1] معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۲۳۶.

[2] جامع الرواة، ج۱، ص۵۹.

[3] معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۲۳۶.

[4] رجال النجاشی، ج۱، ص۲۰۳.

[5] اختیار معرفة الرجال، ص۵۵۶.

[6] الفهرست (طوسی)، ص۱۹.

[7] الفهرست (طوسی)، ص۱۹.

[8] الفهرست (الندیم)، ص۲۷۶.

[9] الذریعه، ج۶، ص۳۱۲.

[10] جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۲۱.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[احمد بن محمد بن ابی‌نصر بزنطی در تراجم و رجال]] - [[احمد بن محمد بن ابی‌نصر بزنطی در تاریخ اسلامی]] - [[احمد بن محمد بن ابی‌نصر بزنطی در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
+{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = راویان امام رضا| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[احمد بن محمد بن ابی‌نصر بزنطی در تراجم و رجال]] - [[احمد بن محمد بن ابی‌نصر بزنطی در تاریخ اسلامی]] - [[احمد بن محمد بن ابی‌نصر بزنطی در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
-== مقدمه ==
+== آشنایی اجمالی ==
-از ثقات [[راویان حدیث]] و صاحب کتاب الجامع است که به «[[جامع بزنطی (کتاب)|جامع بزنطی]]» معروف است. بزنطی از [[محضر امام]] [[موسی بن جعفر]] {{ع}} نیز کسب [[فیض]] نموده و نزد [[حضرت رضا]] {{ع}} مرتبه و منزلتی داشته و پس از آن [[حضرت]]، به فرزندش [[جوادالائمه]] {{ع}} نیز اختصاص داشته است<ref>معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۲۳۱.</ref>.
+[[ابوجعفر احمد بن محمد بن عمرو بن ابی نصر بزنطی سکونی]] [[اهل کوفه]]، از [[موالی]] [[قبیله سکون]]، [[صحابی]] [[امام کاظم]]، [[امام رضا]] و [[امام جواد]]{{عم}} و [[راوی]] از آن بزرگواران بود.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۲۳۶.</ref> همچنین از [[داود بن سرحان]]، [[جمیل بن دراج]] و [[عبدالله بن سنان]] [[روایت]] کرده و محدثانی چون [[احمد بن محمد بن عیسی]]، [[محمد بن عبدالحمید عطار]] و دیگران از وی روایت نقل کرده‌اند. وی محدثی [[ثقه]]، [[فقیه]]، عالم و [[جلیل القدر]] بود<ref>جامع الرواة، ج۱، ص۵۹.</ref> و در سند بیش از ۷۸۸ روایت قرار گرفته است.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۲۳۶.</ref>
-بزنطی، منسوب به بیزانطیه، یکی از مستعمرات یونان است که توسط قسطنطین کبیر، در سده هفتم پیش از میلاد تجدید بنا شده و پایتخت [[امپراتوری]] [[روم شرقی]] ([[دولت]] بیزانس) بود و به همین دلیل نام [[قسطنطنیه]] را بر آن نهادند. بعید نیست که خود بزنطی یا [[پدران]] او، در جنگ‌های بین [[مسلمانان]] و [[روم]] شرقی [[اسیر]] شده و به دیار [[اسلامی]] انتقال یافته، یا به خواسته خویش به بلاد [[بین النهرین]] [[مهاجرت]] نموده و در [[کوفه]] سکونت گزیده باشند. از آنجا که در برخی از منابع از او به عنوان «[[مولی]] السکونی» یاد کرده‌اند، احتمال [[اسارت]] وی تقویت می‌شود؛ زیرا به احتمال [[قوی]]، معنی مولی در اینجا [[آزاد]] کرده است که معلوم می‌شود وی نخست [[غلام]] فردی به نام [[سکونی]] بوده که او از [[اصحاب حضرت صادق]] {{ع}} به شمار می‌رفته و [[قضاوت]] [[بصره]] را بر عهده داشته و مردی موجه شمرده می‌شده است. احتمال دیگری نیز موجود است و آن اینکه مولی به معنی حلیف و هم‌پیمان باشد، این نیز احتمال اسارت یا مهاجرت بزنطی را [[تأیید]] می‌کند؛ زیرا معمولا افراد [[غیر عرب]] خود را به شخصیت‌ها یا [[قبایل]] معروف منتسب می‌کردند و با آنان [[پیمان]] می‌بستند.
-بزنطی می‌گوید: «من از کسانی بودم که به [[امامت]] موسی بن جعفر {{ع}} [[اعتقاد]] داشتم ولی درباره امامت حضرت رضا {{ع}} در حال تردیده بودم. نامه‌ای به [[امام]] {{ع}} نوشتم و از چند مسئله سؤال کردم ولی مهم‌ترین مسئله‌ای که در نظر داشتم، از یادداشت آن [[غفلت]] نمودم. [[نامه]] را به امام {{ع}} رساندم و ایشان در نامه‌ای جواب همه آن مسائل را آورده بود و در آخر نامه اضافه فرموده بودند که مهم‌ترین مسئله خود را فراموش کرده بودی، ایشان هم سؤال فراموش شده من و هم جواب آن را مرقوم داشتند. این چنین شد که به [[امامت]] ایشان [[معتقد]] شدم. بعد [[خدمت]] [[امام]] {{ع}} رسیدم و عرض کردم: مایلم مواقعی را که از طرف [[دشمنان]] برایم خطری نیست [[راهنمایی]] بفرمایید [[منزل]] شما بیایم. بزنطی افزود: یک [[روز]] نزدیک غروب، [[امام رضا]] {{ع}} مرکب سواری خود را برایم فرستاد و خدمتش رسیدم. [[نماز]] [[مغرب]] و عشاء را با ایشان خواندم. بدون اینکه من تقاضا کنم، شروع نمودند از [[مشکلات]] و مسائل یک به یک پرده برداشتن، و من یادداشت کردم. مدتی از شب گذشت، در این موقع رو به [[غلام]] نمود و فرمود: همان رختخوابی که خودم می‌خوابم بیاور تا بزنطی در آن بخوابد. از دلم گذشت که کسی در [[دنیا]] مانند من نیست. در این هنگام امام {{ع}} فرمودند: ای [[احمد]]! مبادا [[افتخار]] کنی بر [[دوستان]] خود به واسطه این کار. و سپس ادامه دادند: [[صعصعة بن صوحان]] مریض شد، جدم [[امیر المؤمنین]] {{ع}} به عیادتش رفت، خیلی نسبت به او [[لطف]] نمود. دست [[مبارک]] بر پیشانیش گذاشت. وقتی می‌خواست حرکت کند فرمود: [[صعصعه]]! مبادا بر دوستان خود به واسطه این کار من افتخار کنی. {{متن حدیث|فَإِنِّي إِنَّمَا فَعَلْتُ جَمِيعَ ذَلِكَ لِأَنَّهُ كَانَ تَكْلِيفاً لِي}} (من این [[کارها]] را که انجام دادم از این جهت است که [[وظیفه]] خود می‌دانم)»<ref>بحارالانوار، ج۴۹، ص۴۹؛ زندگانی امام هشتم {{ع}}، ص۱۶۲؛ معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۲۳۱ تا ۲۴۴.</ref>. [[وفات]] بزنطی به [[سال ۲۲۱ هجری]]، یعنی ۱۸ سال پس از [[شهادت]] [[حضرت امام رضا]] {{ع}} اتفاق افتاد<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۶۰.</ref>
+احمد نزد امام رضا و امام جواد{{عم}} موقعیت و [[منزلت]] خاصی داشت<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۲۰۳.</ref> و [[کشّی]] گوید: بزرگان [[شیعه]] بر [[فقه]] و علم‌اش صحه گذاشته‌اند.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۵۵۶.</ref> وی در سال ۲۲۱ هـ درگذشت.<ref> الفهرست (طوسی)، ص۱۹.</ref> آثار وی عبارت‌اند از: «الجامع النوادر»<ref> الفهرست (طوسی)، ص۱۹.</ref> «المسائل»<ref>الفهرست (الندیم)، ص۲۷۶.</ref> و «الحدیث»<ref>الذریعه، ج۶، ص۳۱۲.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۲۱.</ref>
 == جستارهای وابسته ==
@@ خط ۱۱: / خط ۱۰: @@
 == منابع ==
 {{منابع}}
-# [[پرونده:13681348.jpg|22px]] [[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|'''رضانامه''']]
+# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
 {{پایان منابع}}
@@ خط ۱۷: / خط ۱۶: @@
 {{پانویس}}
-[[رده:احمد بن محمد بن ابی‌نصر بزنطی]]
 [[رده:اعلام]]
 [[رده:راویان امام رضا]]