ویژگی علم معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''[[ظرف دانش خداوند]]:''' هر کسی نمی‌تواند دانش الهی را تحمل کند؛ بلکه دانش الهی به سبب گستردگی، نیازمند انسان‌های باظرفیتی است که دانش الهی را می‌پذیرند و از هم، فرو نمی‌ریزند. یکی از ویژگی‌های دانش [[اهل بیت|اهل بیت‌ها]]{{عم}}، توانایی پذیرش دانش خداوند است. آنان، برگزیده خداوند و ظرف دانش او هستند. [[امام سجاد]]{{ع}}، در توصیف [[اهل بیت]]{{عم}} فرموده است: ما، درهای خدا هستیم و ما، راه راست اوییم و ما، ظرف دانش او هستیم.<ref>{{عربی|اندازه=155%|"نحن أبواب الله و نحن الصراط المستقیم و نحن عیبة علمه"}}؛ معانی الاخبار ص۳۵ ح۵.</ref> این از عنایات خداوند به [[اهل بیت]]{{ع}} است و چنین ظرفیتی را خداوند، تنها برای ایشان ، فراهم آورده است.

#'''[[وارثان دانش پیامبران]]:''' سومین ویژگی دانش [[اهل بیت]]{{ع}}، میراث‌داری دانش پیامبران است. این ویژگی نیز در شرح قسمت دیگری از "زیارت جامعه: (و ورثة الأنبیاء)" ، بررسی خواهد شد. دانش تمام پیامبران پیشین، به [[پیامبر]]{{صل}} واگذار شد و [[پیامبر]]{{صل}}، آن را به [[اهل بیت]]{{عم}} خود سپرد. [[امام باقر]]{{ع}}، در روایتی از [[پیامبر|پیامبر خدا]]{{صل}} نقل کرده که فرمود: نخستین جانشینی که بر زمین بود، هبة الله، پسر آدم بود، و پیامبری رحلت نکرده، مگر آن که جانشینی داشته است و شمار همه پیامبران، یکصد و بیست هزار پیامبر بوده است که پنج تن از ایشان، یعنی : [[نوح]]، [[ابراهیم]]، [[موسی]]، [[عیسی]] و [[پیامبر|محمد]]{{صل}}، اولو العزم بوده‌اند و [[امام علی|علی بن ابی طالب]]{{ع}}، هدیه خداوند به [[پیامبر|محمد]]{{صل}} است که دانش اوصیا و دانش کسانی را که پیش از او بوده‌اند، به ارث برده است؛ ولی [[پیامبر|محمد]]{{صل}}، دانش پیامبران و فرستاده شدگان پیشین را به ارث برده است.<ref>الکافی ، ج ۱، ص ۲۲۴، ح ۲.</ref> [[امام علی|امیر مؤمنان]]{{ع}}، مردم را از بی‌راهه و کژراهه، باز می‌داشت و به مردم می‌فرمود:{{عربی|اندازه=155%|"إن العلم الذی هبط به آدم وجمیع ما فضلت به النبیون إلی خاتم النبیین فی عترة محمد، فأین یتاه بکم؟ بل أین تذهبون؟"}}<ref>ارشاد ج۱ ص۲۳۲.</ref>  دانشی که آدم و آن را فرود آورد و هر آنچه پیامبران تا خاتم الأنبیاء، بدان برتری داده شده‌اند، در خاندان [[پیامبر|محمد]]{{صل}} است. پس به کدام کژراهه می‌روید؟ و به کدام سو روانید؟

#'''[[همسانی سخن آنان با حدیث پیامبر]]:''' در باور پیروان [[اهل بیت]]{{ع}}، حدیث [[اهل بیت]]{{ع}}، همان حدیث [[پیامبر]]{{صل}} است و در میان گفتار پیشوایان دینی، هیچ گونه تفاوتی دیده نمی‌شود. سخن خاندان رسالت، تفصیل و تبیین احادیث [[پیامبر]]{{صل}} است و میراث ماندگار حدیثی شیعه، ۲۷۳ سال، همراه معصومان ما بوده است، در حالی که میراث حدیثی اهل سنت، تنها به ۲۳ سال عمر پربرکت [[پیامبر]]{{صل}} محدود می‌شود و برای پاسخگویی به مشکلات دینی، به سخن صحابیان و تابعیان غیر معصوم، پناه می‌برند. [[امام صادق]]{{ع}}، در سخن زیبایی، یکسانی سخن [[ائمه]]{{عم}} با حدیث [[پیامبر]]{{صل}} را چنین ترسیم فرموده است: سخن من، سخن پدرم ([[امام باقر]]{{ع}}) است و سخن پدرم، سخن جدم([[امام سجاد|امام زین العابدین]]{{ع}})است و سخن جدم، سخن [[امام حسین|حسین]]{{ع}} است و سخن [[امام حسین|حسین]]{{ع}}، سخن [[امام حسن|حسن]]{{ع}} است و سخن [[امام حسن|حسن]]{{ع}}، سخن [[امام علی|امیر مؤمنان]]{{ع}} است و سخن [[امام علی|امیر مؤمنان]]{{ع}}، سخن [[پیامبر|پیامبر خدا]]{{صل}} است و سخن [[پیامبر|پیامبر خدا]]{{صل}}، کلام خداوندی است.<ref>{{عربی|اندازه=155%|"حدیثی حدیث أبی، وحدیث أبی حدیث جدی، وحدیث جدی حدیث الحسین، و حدیث الحسین حدیث الحسن، وحدیث الحسن حدیث أمیر المؤمنین ، وحدیث أمیر المؤمنین حدیث رسول الله، و حدیث رسول الله قول الله"}}؛ کافی ج۱، ص۵۳، ح۱۴.</ref> آنچه سخن [[پیامبر]]{{صل}} و خاندان ایشان را همسان کرده، اتصال آن به منبع وحی است و از آن جا که سرچشمه همه احادیث [[اهل بیت]]{{عم}}، سخن خداوند است، در واقع، هیچ تعارضی در میان احادیث آنان، وجود ندارد.