بیشه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۷ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۲۸

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

«بیشه» دره‌ای است مشهور با روستاهای بسیار و درختان خرما بسیار و جمعیت انبوه و با اضافه شدن دره‌های مشهور و بزرگ دیگر بدان، سیلاب‌های جمع شده در آن به سان خلیج دریا می‌‌گردد. این دره آب خمیس مشیط و اطراف آن و شرق سراة آل حِجر و قسمت شرقی سراة بلقرن و خثعم را در خود جمع می‌‌کند. این دره که در شرق شهر «الباحه» قرار دارد، یک مایل به سمت شمال شرق مایل می‌‌شود و پس از آن، وارد مزارع وسیع نخیلات -که شبیه جنگلند و درختان نخل آن بیش از یک میلیون نخل تخمین زده می‌‌شود- می‌‌گردد. سیل این دره به محلی به نام «الفَرشه» -دشت وسیعی که ناحیه «عرق سبیع» که در گذشته به «رمل بنی عبدالله بن عامر» شناخته می‌‌شد، بخشی از آن است- سرریز می‌‌شود و در آنجا سیلاب «رنیه» و «الخرمه» بدان می‌‌پیوندد اما آب این سیلاب‌ها بواسطه وجود شن و ماسه منطقه، مهار شده، سرریز نمی‌شود. اکثریت اهالی بیشه شاخه ای از قبیله شهران العریضه هستند و از مهمترین انشعابات آن می‌‌توان به وادی تباله، وادی هرجاب و وادی ذهبان اشاره کرد. قسمت پایین دست بیشه، بیشه ابن هشیل –از تیره‌های شهران- و سپس بیشه قرار دارد. مرکز این منطقه شهر «الروشن» است؛ شهری که بعضی آن را بیشه می‌‌گویند و آن بزرگ‌ترین بیشه‌ای است که در این مناطق وجود دارد. این بیشه، دارای امارت، دادگاه، واحد کشاورزی، شهربانی، فرودگاه و کلیه امکانات دولتی است و تجارت پررونقی دارد و پس از رواج ماشین‌های پمپاژ، زمین‌های زیر کشت آن، دو برابر شد و از اراضی بایر آن، مزرعه‌ها ایجاد شد. در منابع متقدم‌تر، بیشه دره‌ای از دره‌های تهامه^[۱] و روستایی غنی در دره‌ای که بیشتر اهالی‌اش از یمن هستند معرفی شده و فاصله آن تا تباله را ۴۴ میل عنوان شده است. در این دره که سیلابهای حجاز در آن می‌‌ریزد و سپس به نجد سرازیر می‌‌شود، درختان نخل و بقایای موجودات فراوان است و در مکانی مشجر از آن شیرهای درنده بسیارند. در بیشه مردم بسیاری از خثعم، هلال، سلول، عقیل، قریش و... ساکنند.^[۲] در برخی از این منابع، از بیشه‌های سماوه و ماسده به عنوان دیگر بیشه‌ها یاد شده است.^[۳].^[۴]

منابع

بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة

پانویس

↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۲۹۳.
↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۵۲۹.
↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۲۹۴.
↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۵۳-۵۴.

[1] بکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۲۹۳.

[2] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۵۲۹.

[3] بکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۲۹۴.

[4] بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۵۳-۵۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۸: / خط ۸: @@
 ==مقدمه==
 «بیشه» دره‌ای است مشهور با روستاهای بسیار و درختان خرما بسیار و [[جمعیت]] انبوه و با اضافه شدن دره‌های مشهور و بزرگ دیگر بدان، سیلاب‌های جمع شده در آن به سان خلیج دریا می‌‌گردد. این دره آب خمیس مشیط و اطراف آن و [[شرق]] سراة [[آل]] حِجر و قسمت شرقی سراة [[بلقرن]] و [[خثعم]] را در خود جمع می‌‌کند. این دره که در شرق [[شهر]] «الباحه» قرار دارد، یک مایل به سمت شمال شرق مایل می‌‌شود و پس از آن، وارد مزارع وسیع نخیلات -که شبیه جنگلند و درختان [[نخل]] آن بیش از یک میلیون نخل تخمین زده می‌‌شود- می‌‌گردد. سیل این دره به محلی به نام «الفَرشه» -دشت وسیعی که ناحیه «عرق [[سبیع]]» که در گذشته به «رمل بنی [[عبدالله بن عامر]]» شناخته می‌‌شد، بخشی از آن است- سرریز می‌‌شود و در آنجا سیلاب «رنیه» و «الخرمه» بدان می‌‌پیوندد اما آب این سیلاب‌ها بواسطه وجود شن و ماسه منطقه، مهار شده، سرریز نمی‌شود. [[اکثریت]] اهالی بیشه شاخه ای از [[قبیله]] [[شهران]] العریضه هستند و از مهمترین انشعابات آن می‌‌توان به [[وادی]] [[تباله]]، وادی هرجاب و وادی ذهبان اشاره کرد. قسمت پایین دست بیشه، بیشه ابن هشیل –از تیره‌های شهران- و سپس بیشه قرار دارد. مرکز این منطقه شهر «الروشن» است؛ شهری که بعضی آن را بیشه می‌‌گویند و آن بزرگ‌ترین بیشه‌ای است که در این مناطق وجود دارد. این بیشه، دارای [[امارت]]، [[دادگاه]]، واحد [[کشاورزی]]، شهربانی، فرودگاه و کلیه امکانات دولتی است و [[تجارت]] پررونقی دارد و پس از رواج ماشین‌های پمپاژ، زمین‌های زیر کشت آن، دو برابر شد و از [[اراضی بایر]] آن، مزرعه‌ها ایجاد شد.
-در منابع متقدم‌تر، بیشه دره‌ای از دره‌های تهامه<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۲۹۳.</ref> و روستایی [[غنی]] در دره‌ای که بیشتر اهالی‌اش از [[یمن]] هستند معرفی شده و فاصله آن تا تباله را ۴۴ میل عنوان شده است. در این دره که سیلابهای [[حجاز]] در آن می‌‌ریزد و سپس به نجد سرازیر می‌‌شود، درختان [[نخل]] و بقایای موجودات فراوان است و در موضعی مشجر از آن شیرهای درنده بسیارند. در بیشه [[مردم]] بسیاری از [[خثعم]]، هلال، سلول، [[عقیل]]، [[قریش]] و... ساکنند.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۵۲۹.</ref> در برخی از این منابع، از بیشه‌های سماوه و ماسده به عنوان دیگر بیشه‌ها یاد شده است.<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۲۹۴.</ref>.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۵۳-۵۴.</ref>
+در منابع متقدم‌تر، بیشه دره‌ای از دره‌های تهامه<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۲۹۳.</ref> و روستایی [[غنی]] در دره‌ای که بیشتر اهالی‌اش از [[یمن]] هستند معرفی شده و فاصله آن تا تباله را ۴۴ میل عنوان شده است. در این دره که سیلابهای [[حجاز]] در آن می‌‌ریزد و سپس به نجد سرازیر می‌‌شود، درختان [[نخل]] و بقایای موجودات فراوان است و در مکانی مشجر از آن شیرهای درنده بسیارند. در بیشه [[مردم]] بسیاری از [[خثعم]]، هلال، سلول، [[عقیل]]، [[قریش]] و... ساکنند.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۵۲۹.</ref> در برخی از این منابع، از بیشه‌های سماوه و ماسده به عنوان دیگر بیشه‌ها یاد شده است.<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۲۹۴.</ref>.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۵۳-۵۴.</ref>
 == منابع ==