دشمنان حضرت فاطمه: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = حضرت فاطمه | | موضوع مرتبط = حضرت فاطمه زهرا | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
== [[کیفر]] [[دشمنان]] [[فاطمه]] {{س}} == | == [[کیفر]] [[دشمنان]] [[فاطمه]] {{س}} == | ||
با توجه به [[آیات قرآن]]، [[خداوند]] [[عذاب]] دردناک و خوارکننده‌ای برای دشمنان آن [[حضرت]] [[وعده]] می‌دهد، از جمله می‌فرماید: {{متن قرآن|وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ}}<ref>«و برای آن کسان که به فرستاده خداوند آزار می‌رسانند» سوره توبه، آیه ۶۱.</ref> یا در آیه‌ای دیگر می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِينًا}}<ref>«خداوند آنان را که خداوند و فرستاده او را می‌آزارند در این جهان و جهان بازپسین لعنت می‌کند و برای آنها عذابی خوارساز آماده کرده است» سوره احزاب، آیه ۵۷.</ref>. | با توجه به [[آیات قرآن]]، [[خداوند]] [[عذاب]] دردناک و خوارکننده‌ای برای دشمنان آن [[حضرت فاطمه]] [[وعده]] می‌دهد، از جمله می‌فرماید: {{متن قرآن|وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ}}<ref>«و برای آن کسان که به فرستاده خداوند آزار می‌رسانند» سوره توبه، آیه ۶۱.</ref> یا در آیه‌ای دیگر می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِينًا}}<ref>«خداوند آنان را که خداوند و فرستاده او را می‌آزارند در این جهان و جهان بازپسین لعنت می‌کند و برای آنها عذابی خوارساز آماده کرده است» سوره احزاب، آیه ۵۷.</ref>. | ||
در [[روایات]] متعدد آمده که [[آزار]] [[حضرت فاطمه]] {{س}}، آزار و [[اذیت]] [[رسول الله]] و [[آزار رسول خدا]]، اذیت و آزار [[خداوند متعال]] است. وعده‌های عذاب درباره آزارکنندگان حضرت فاطمه {{س}} [[قطعی]] است؛ زیرا فاطمه {{س}} بضعه و پاره تن و جزء [[پیامبر]] است و هر حکمی که در کل جاری باشد برای جزء نیز جاری است؛ مانند اینکه وقتی دست زدن بدون [[وضو]] به [[قرآن]] [[حرام]] باشد، چه دست زدن به کل آیات قرآن و یا یک جزء از آن، همان [[حکم]] واحد را دارد. | در [[روایات]] متعدد آمده که [[آزار]] [[حضرت فاطمه]] {{س}}، آزار و [[اذیت]] [[رسول الله]] و [[آزار رسول خدا]]، اذیت و آزار [[خداوند متعال]] است. وعده‌های عذاب درباره آزارکنندگان حضرت فاطمه {{س}} [[قطعی]] است؛ زیرا فاطمه {{س}} بضعه و پاره تن و جزء [[پیامبر]] است و هر حکمی که در کل جاری باشد برای جزء نیز جاری است؛ مانند اینکه وقتی دست زدن بدون [[وضو]] به [[قرآن]] [[حرام]] باشد، چه دست زدن به کل آیات قرآن و یا یک جزء از آن، همان [[حکم]] واحد را دارد. | ||
در [[حدیثی]] از رسول الله آمده است: | در [[حدیثی]] از رسول الله آمده است: «[[آگاه]] باشید کسی که بر [[بغض]] و [[کینه]] [[آل محمد]] {{صل}} از [[دنیا]] برود، [[روز قیامت]] وارد صحنه [[محشر]] می‌شود، در حالی که میان دو چشم او نوشته است: [[ناامید]] از [[رحمت خدا]]! آگاه باشید کسی که بر بغض و کینه آل محمد {{صل}} از دنیا برود، [[کافر]] از دنیا رفته است. آگاه باشید کسی که بر بغض و کینه آل محمد {{صل}} از دنیا برود، هرگز بوی [[بهشت]] را استشمام نخواهد کرد»<ref>{{متن حدیث|مَنْ مَاتَ عَلَى بُغْضِ آلِ مُحَمَّدٍ {{صل}} جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَكْتُوبٌ بَيْنَ عَيْنَيْهِ هَذَا آيِسٌ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى بُغْضِ آلِ مُحَمَّدٍ {{صل}} مَاتَ كَافِراً أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ لَمْ يَشَمَّ رَائِحَةَ الْجَنَّةِ}}، الکشاف، محمد جواد مغنیه، ج۳، ص۸۲.</ref>. | ||
همچنین در روایتی که از [[اهل سنت]] از [[حضرت سلمان]] نقل شده، آمده: | همچنین در روایتی که از [[اهل سنت]] از [[حضرت سلمان]] نقل شده، آمده: «یا [[سلمان]]! وای بر کسی که به [[فاطمه]] {{س}} و شوهرش [[امیرمؤمنان علی]] {{ع}} [[ستم]] کند! و وای بر آنان که بر [[فرزندان]] و [[شیعیان]] فاطمه {{س}} [[جفا]] نمایند»<ref>{{متن حدیث|يَا سَلْمَانُ وَيْلٌ لِمَنْ يَظْلِمُهَا وَ يَظْلِمُ بَعْلَهَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيّاً {{ع}} وَ وَيْلٌ لِمَنْ يَظْلِمُ ذُرِّيَّتَهَا وَ شِيعَتَهَا}}، فرائد السمطین، ابراهیم بن محمد جوینی خراسانی، ج۲، ص۶۷.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[فرهنگنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه فاطمی]]، ج۱، ص۳۴۹.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۸ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۵۱
کیفر دشمنان فاطمه (س)
با توجه به آیات قرآن، خداوند عذاب دردناک و خوارکننده‌ای برای دشمنان آن حضرت فاطمه وعده می‌دهد، از جمله می‌فرماید: ﴿وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ﴾[۱] یا در آیه‌ای دیگر می‌فرماید: ﴿إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِينًا﴾[۲].
در روایات متعدد آمده که آزار حضرت فاطمه (س)، آزار و اذیت رسول الله و آزار رسول خدا، اذیت و آزار خداوند متعال است. وعده‌های عذاب درباره آزارکنندگان حضرت فاطمه (س) قطعی است؛ زیرا فاطمه (س) بضعه و پاره تن و جزء پیامبر است و هر حکمی که در کل جاری باشد برای جزء نیز جاری است؛ مانند اینکه وقتی دست زدن بدون وضو به قرآن حرام باشد، چه دست زدن به کل آیات قرآن و یا یک جزء از آن، همان حکم واحد را دارد.
در حدیثی از رسول الله آمده است: «آگاه باشید کسی که بر بغض و کینه آل محمد (ص) از دنیا برود، روز قیامت وارد صحنه محشر می‌شود، در حالی که میان دو چشم او نوشته است: ناامید از رحمت خدا! آگاه باشید کسی که بر بغض و کینه آل محمد (ص) از دنیا برود، کافر از دنیا رفته است. آگاه باشید کسی که بر بغض و کینه آل محمد (ص) از دنیا برود، هرگز بوی بهشت را استشمام نخواهد کرد»[۳].
همچنین در روایتی که از اهل سنت از حضرت سلمان نقل شده، آمده: «یا سلمان! وای بر کسی که به فاطمه (س) و شوهرش امیرمؤمنان علی (ع) ستم کند! و وای بر آنان که بر فرزندان و شیعیان فاطمه (س) جفا نمایند»[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ «و برای آن کسان که به فرستاده خداوند آزار می‌رسانند» سوره توبه، آیه ۶۱.
- ↑ «خداوند آنان را که خداوند و فرستاده او را می‌آزارند در این جهان و جهان بازپسین لعنت می‌کند و برای آنها عذابی خوارساز آماده کرده است» سوره احزاب، آیه ۵۷.
- ↑ «مَنْ مَاتَ عَلَى بُغْضِ آلِ مُحَمَّدٍ (ص) جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَكْتُوبٌ بَيْنَ عَيْنَيْهِ هَذَا آيِسٌ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى بُغْضِ آلِ مُحَمَّدٍ (ص) مَاتَ كَافِراً أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ لَمْ يَشَمَّ رَائِحَةَ الْجَنَّةِ»، الکشاف، محمد جواد مغنیه، ج۳، ص۸۲.
- ↑ «يَا سَلْمَانُ وَيْلٌ لِمَنْ يَظْلِمُهَا وَ يَظْلِمُ بَعْلَهَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيّاً (ع) وَ وَيْلٌ لِمَنْ يَظْلِمُ ذُرِّيَّتَهَا وَ شِيعَتَهَا»، فرائد السمطین، ابراهیم بن محمد جوینی خراسانی، ج۲، ص۶۷.
- ↑ اسحاقی، سید حسین، فرهنگنامه فاطمی، ج۱، ص۳۴۹.