دشمنان حضرت فاطمه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

کیفر دشمنان فاطمه (س)

با توجه به آیات قرآن، خداوند عذاب دردناک و خوارکننده‌ای برای دشمنان آن حضرت فاطمه وعده می‌دهد، از جمله می‌فرماید: ﴿وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ[۱] یا در آیه‌ای دیگر می‌فرماید: ﴿إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِينًا[۲].

در روایات متعدد آمده که آزار حضرت فاطمه (س)، آزار و اذیت رسول الله و آزار رسول خدا، اذیت و آزار خداوند متعال است. وعده‌های عذاب درباره آزارکنندگان حضرت فاطمه (س) قطعی است؛ زیرا فاطمه (س) بضعه و پاره تن و جزء پیامبر است و هر حکمی که در کل جاری باشد برای جزء نیز جاری است؛ مانند اینکه وقتی دست زدن بدون وضو به قرآن حرام باشد، چه دست زدن به کل آیات قرآن و یا یک جزء از آن، همان حکم واحد را دارد.

در حدیثی از رسول الله آمده است: «آگاه باشید کسی که بر بغض و کینه آل محمد (ص) از دنیا برود، روز قیامت وارد صحنه محشر می‌شود، در حالی که میان دو چشم او نوشته است: ناامید از رحمت خدا! آگاه باشید کسی که بر بغض و کینه آل محمد (ص) از دنیا برود، کافر از دنیا رفته است. آگاه باشید کسی که بر بغض و کینه آل محمد (ص) از دنیا برود، هرگز بوی بهشت را استشمام نخواهد کرد»[۳].

همچنین در روایتی که از اهل سنت از حضرت سلمان نقل شده، آمده: «یا سلمان! وای بر کسی که به فاطمه (س) و شوهرش امیرمؤمنان علی (ع) ستم کند! و وای بر آنان که بر فرزندان و شیعیان فاطمه (س) جفا نمایند»[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. «و برای آن کسان که به فرستاده خداوند آزار می‌رسانند» سوره توبه، آیه ۶۱.
  2. «خداوند آنان را که خداوند و فرستاده او را می‌آزارند در این جهان و جهان بازپسین لعنت می‌کند و برای آنها عذابی خوارساز آماده کرده است» سوره احزاب، آیه ۵۷.
  3. «مَنْ مَاتَ عَلَى بُغْضِ آلِ مُحَمَّدٍ (ص) جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَكْتُوبٌ بَيْنَ عَيْنَيْهِ هَذَا آيِسٌ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى بُغْضِ آلِ مُحَمَّدٍ (ص) مَاتَ كَافِراً أَلَا وَ مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ لَمْ يَشَمَّ رَائِحَةَ الْجَنَّةِ»، الکشاف، محمد جواد مغنیه، ج۳، ص۸۲.
  4. «يَا سَلْمَانُ وَيْلٌ لِمَنْ يَظْلِمُهَا وَ يَظْلِمُ بَعْلَهَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيّاً (ع) وَ وَيْلٌ لِمَنْ يَظْلِمُ ذُرِّيَّتَهَا وَ شِيعَتَهَا»، فرائد السمطین، ابراهیم بن محمد جوینی خراسانی، ج۲، ص۶۷.
  5. اسحاقی، سید حسین، فرهنگنامه فاطمی ج۱، ص۳۴۹.